Το κουτί

Ένα παλιό,μισοσκουριασμένο κουτί βρήκα στο πατρικό μου.Θυμάμαι...,ήταν ένα από τα πολλά κουτιά με μπισκοτάκια,που πάντα μου έφερνε ο πατέρας μου επιστρέφοντας από τα ταξίδια του.Πάντα συνοδεύονταν από μεγάλα δοχεία αγγλικής μαρμελάδας,από μικρή αγαπούσα ιδιαίτερα τα γλυκά.
Κάτι θα είχε κρατήσει εκεί μέσα η μαμά μου,τίποτα δεν πετούσε-ακολουθώ την ίδια τακτική συσσωρεύοντας διάφορα και κινδυνεύοντας να γίνει το σπίτι αποθήκη.
Γεμάτο καρτ ποστάλ περασμένων δεκαετιών,διάφορα χαρτάκια με σημειώσεις,ένα παλιό ημερολόγιο του ΄53.Ένα προς ένα τα κοίταζα,διάβασα όσα είχαν κάτι γραμμένο,θυμήθηκα...
Κάρτες προς τους γονείς μου από τη δεκαετία του ΄50,
κάρτες για μένα από τη δεκαετία του ΄60,

μια τσαλακωμένη φωτογραφία μου ανάμεσα σε ξαδέλφια,από γυμναστικές επιδείξεις του σχολείου.Μικρή ακόμη με το συνομήλικό μου Αντώνη,είχαμε πάει να δούμε τον αδερφό του Γιάννη.Ο φιόγκος στο κεφάλι,μου θύμισε μια σχετική ανάρτηση τηςΙΖΑΣ ,που είχα στείλει μια άλλη φωτογραφία.


Η γλυκιά Έφη μου έκανε την τιμή και μου χάρισε αυτά τα δυο βραβεία.
Για τον εαυτό μου έχω γράψει σε κάποιες αναρτήσεις , επίσης και στο προφίλ μου.

Αφιερωμένα σε όλες τις φίλες,που μου κρατούν συντροφιά!


Έφη μου σ΄ευχαριστώ πολύ!


UPDATE:

Τα δυο βραβεία μου τα χάρισε και η καλή φίλη,η γλυκιά Μαρία(decoupage addict).
Σ΄ευχαριστώ πολύ!
Και όπως είδα και κάπου αλλού γραμμένο,αυτό το γλυκούλι ροζουλί,πάντα το χάζευα σε άλλα σπιτάκια.Τώρα στολίζει και το δικό μου.