Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Καδράκια για το μωρό μας

Ξέρω,ξέρω,θ΄αρχίσετε πάλι-χαζογιαγιά,εεεε είμαι φίλες μου,το λατρεύω το μωρό μας!
Τι λέτε,δεν έπρεπε να αρχίσω να φτιάχνω κάποια καδράκια για το δωμάτιό του;Ανασκουμπώθηκα λοιπόν........

Αυτό ήταν το πρώτο,από την περίοδο της εγκυμοσύνης .Το έφτιαξα σε ξύλο με decoupage,χρησιμοποίησα ριζόχαρτο με αγγελάκια και έκανα κρακελέ.

Ένας μικρός πίνακας με ακρυλικά ,πάντα άρεσε αυτό το θέμα στην κόρη μου-μπορούσα να χαλάσω χατήρι;

Ένα πανό σε καμβά μέτρου.Προσπάθησα να βάλω πολλά ζωάκια,για το μικρούλη μας.Τα αρκουδάκια είναι decoupage με ριζόχαρτο και το υπόλοιπο ζωγραφική με ακρυλικά.Κάποια ζωάκια είναι σκόπιμα μεγάλα,για να ξεχωρίζουν,όπως στα παραμύθια.
..........................................................................................................................................
..........................................................................................................................................
Το "χρυσόψαρο" είναι ένα από τα τραγουδάκια,που του λέει η μαμά του από τη στιγμή που γεννήθηκε-τώρα το ρεπερτόριό μας έχει εμπλουτιστεί,θα σας τα παρουσιάσω άλλη στιγμή-γελάτε,έτσι;





Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Sous verre

Το σπίτι έχει κυριολεκτικά κατακλυσθεί από cd,δεν ξέρω πια πού να τα βάλω.Τι να τα κάνω;
Η Χαρά-www.kantomagapi.blogspot.com -μου έδωσε την ιδέα,όταν είδα τα δικά της,χαριτωμένα sous verre.Χαρούλα,σου έκλεψα την ιδέα,στο είχα πει ότι θα έφτιαχνα.
Τα δικά μου δεν τα έκανα decoupage,προτίμησα να τα ζωγραφίσω,γιατί δεν είχα πάρει τα υλικά μαζί μου-σε όλα έβαλα θάλασσα που τόσο αγαπώ .

Αυτά ήταν τα πρώτα που ζωγράφισα,τα είδε η φίλη μου,της άρεσαν και της τα χάρισα.Πάντα μ΄αρέσει να χαρίζω όσα φτιάχνω,για μένα κάνω άλλα....





Και πραγματικά ζωγράφισα άλλα τρία ακόμη.Η προσπάθεια θα συνεχιστεί με τόσα που έχω..
Να σας πώ τι έκανα:πρώτα τα πέρασα με gesso και στη συνέχεια ζωγράφισα με ακρυλικά χρώματα-στο τέλος τα πέρασα με βερνίκι πολυουρεθάνης νερού.

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Βραβείο

Η Μαρία ,μια καινούρια φίλη από τα blogs(www.decoupageaddict.blogspot.com), μου χάρισε αυτό το βραβείο.Σ΄ευχαριστώ πολύ που με σκέφτηκες,αν και λίγο καιρό επικοινωνούμε.
Είναι η σειρά μου να το προσφέρω σε φίλες της μπλογκοπαρέας.
Το χαρίζω:

ΜΑΡΙΛΕΝΑ:www.isimeria.com,για τις όμορφες στιγμές που περνώ διαβάζοντας το ημερολόγιό της,
Κική(Deli):www.oneiromageiremata.blogspot.com,για τις υπέροχες φωτογραφίες της,
Ρικη:www.logo-texnia.blogspot.com,τη συγγραφέα της παρέας,για τα συγκλονιστικά βιβλία της,
ΙΖΑ:www.iza-terramata.blogspot.com,για την ευαίσθητη ζωγραφική της και όλες τις δημιουργίες της,
ΧΑΡΑ:www.kantomagapi.blogspot.com,για τις εμπνευσμένες δημιουργίες και το χιούμορ που τις παρουσιάζει,
ΕΡΙΦΥΛΗ:www.erifilisdimiourgies.blogspot.com,για τη γλύκα της και τα όμορφα πράγματα που φτιάχνει,
ΑΝΕΡΑΙΔΑ:www.aneraida.blogspot.com,για τις όμορφες κατασκευές της και γιατί πάντα είναι πρόθυμη να μοιραστεί όσα ξέρει μαζί μας,
ΟΛΓΑ(50fm):www.lolaparea.blogspot.com,για τις σκέψεις,που μοιράζεται μαζί μας και τα ξεχωριστά έργα της,
ROAD:www.roadartist.blogspot.com,γι΄αυτά που μαθαίνω από τις υπέροχες αναρτήσεις της.



Τώρα θέλω να χαρίσω ένα βραβείο στα blogs,που ασχολούνται με τη μαγειρική,και αποτελούν για μένα πυξίδα στην κουζίνα μου με τις νόστιμες και κατανοητές συνταγές τους:
ΚΙΚΗ(Deli):www.mikrikouzina.blogspot.com,
ΞΑΝΘΗ:www.asproulas.blogspot.com.
ΣΥΝΤΑΓΕς ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ:www.syntageskardias.blogspot.com.
Επίσης σε δυο blogs που "μαγειρεύουν" για την ομορφιά μας:
ΜΑΓΙΣΣΑ:www.beautyelixirs.blogspot.com,
AROMACOOKING:www.aromacooking.blogspot.com

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Άσπρα καράβια

Το Αιγαίο είναι η θάλασσα,που βρέχει την παραλία μας,η "δική μας θάλασσα".
Όπου κι αν στρέψουμε το βλέμμα,η αγαπημένη"μεγάλη πράσινη" μάς περιβάλλει,δίνει ρυθμό στη ζωή μας,πνοή στα όνειρά μας.
Γεμάτο μνήμες το πέλαγος,λίκνο πολιτισμών,πλημμυρισμένο από ήλιο και φως ,αρμύρα,βρεγμένα βότσαλα,γαλήνη,παφλασμό και θαλασσοταραχή.Η αγκαλιά και δροσιά του αλησμόνητη,ο κυματισμός του θωπευτικός,η αντάρα του μεγαλειώδης,τρομαχτική.

Έφερα τη ζωή μου ως εδώ
Στο σημάδι ετούτο που παλεύει
πάντα κοντά στη θάλασσα
...................................................

Πάντα κοντά στη θάλασσα όταν ο ήλιος
Τον μαθαίνει ν΄ανασαίνει κατά κει που σβήνεται
Η σκιά ενός γλάρου.
Ελύτης

Στις αρχές Ιουνίου στην ακρογιαλιά μπορείς να βρεις τ΄απομεινάρια του χειμώνα σκορπισμένα στην άμμο και τα βότσαλα.Δε λέω για τους μεγάλους κορμούς,αν και πολύ θα ήθελα να έχω έναν στην αυλή μου,παρά για μικρά ξύλα,πέτρες ,ίσως που και που κανένα κοχύλι.
Έχω μαζέψει αρκετά ξύλα ,τα παράτησα σε μια γωνιά,κάθε χρόνο τα κοιτούσα μόνο ,αλλά φέτος -τέλος καλοκαιριού - χωρίς υποχρεώσεις και ορεξάτη ξεκίνησα να φτιάξω μερικά καραβάκια,έστω κι αν οι κατασκευές δεν είναι το φόρτε μου.
Παιδεύτηκα στο κόλλημα,τα ξυλάκια που χρησιμοποίησα για κατάρτι ξεκολλούσαν,στο τέλος κατάφερα να τα σταθεροποιήσω-ελπίζω να μείνουν εκεί.
Τα έβαψα με ακρυλικά,έβαλα σπάγγο και σχοινί θάλασσας κι έτοιμα!
Το μικρούλι είναι για το μωρό μας,το ονόμασα angel.

Θα ήθελα τη γνώμη και γνώση σας:λέω να τα κρεμάσω στον τοίχο,αλλά πώς;Από το κατάρτι... φοβάμαι μη φύγει πάλι.Πολύ θα με βοηθήσετε με τις προτάσεις σας.



Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Χωρίς τίτλο

Άγγελε της νιότης μου,εσύ
με κέρασες άφθονο κρασί
γλυκό σαν κοινωνία,
πριν η ψυχή μου μαραθεί
κάποιο χειμώνα σκοτεινό.
Άγγελε της λύπης μου
μυρίζουν όλα γύρω μου ευωδιά
μελαγχολίας.
Εσύ ΄σαι κείνος που φυτρώνει
στην καρδιά ενός κρίνου και
τρέφεται με την πρωινή δροσιά.
Κι ΄μαι γω μια δροσοσταλίδα
που κράτησες για πάντα κοντά σου......


Καλό Σαββατοκύριακο!

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Οι έρημες ακρογιαλιές

Αδύνατο να ξεκολλήσω από τη θάλασσα,ρέει μέσα μου-δίπλα της μεγάλωσα,έζησα όμορφα χρόνια ακόμη κι η ζωή μας απ΄αυτή εξαρτιόταν.
Εικόνες από την ακρογιαλιά που αποχαιρέτησα για φέτος,αφιερωμένες στους φίλους,που αγαπούν την ηρεμία και γαλήνη της εποχής.

Μια σημαδούρα μόνη περιμένει τη βαρκούλα της,
την έχουν τραβήξει στην αμμουδιά,αλλά ακόμη πλάι στο κύμα με την ελπίδα της κάλμας.

Αυτή πολύ μακριά από το νερό,το επόμενο καλοκαίρι θα το χαρεί.

Ένας τεράστιος κορμός,απομεινάρι του περσινού χειμώνα ,περιμένει τη συντροφιά που θα του φέρουν τα κύματα,

η καμπίνα άδεια με ολάνοιχτη την πόρτα,σπάνια τη χρησιμοποιούν.Κι εδώ,όπως και στον κορμό,κάποιοι άφησαν το άσχημο αποτύπωμά τους.

Ένας μικρός φοίνικας-δε λέει να μεγαλώσει-παρέα με τι άλλο από σκουπίδια.Θα πάψουμε άραγε ποτέ να ασχημίζουμε την ομορφιά,που μας περιβάλλει;

Τα κρινάκια της άμμου ακόμη ανθίζουν.

















Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Επιστροφή

Γεια σας φίλοι μου!Καλό φθινόπωρο!

Επέστρεψα σήμερα στη βάση μου και με χαρά άρχισα σιγά σιγά να επισκέπτομαι τα "σπιτάκια" σας.Μου λείψατε πολύ αυτό το καλοκαίρι,αλλά προείχαν άλλα στη ζωή μου,όπως ένας μικρούλης,που ήλθε να με ξετρελάνει.Φωτογραφία μη ζητάτε,η μαμά του δεν επιτρέπει-τι να κάνω;
Όμορφο το καλοκαιράκι,το πέρασα μεταξύ θάλασσας και Αθήνας,αλήθεια τι ανυπόφορη ζέστη ήταν αυτή!

Άδειασε η παραλία μας,όχι ότι μ΄αρέσει η πολυκοσμία,άσε που ειδικά απ΄αυτή την πλευρά ποτέ δεν έχει συνωστισμό,αλλά μια τέτοια εικόνα μόνο μελαγχολία σου φέρνει.
Η άλλη πλευρά,που βρίσκονται και τα περισσότερα μαγαζιά,πάλι η ίδια εικόνα.Εδώ που έσφυζε από ζωή,τώρα ερημιά,πολύ λίγοι μείναμε τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.

Η θάλασσα όλο και συχνότερα αγριεύει,αυτο το κυματάκι δεν είναι τίποτα,πάντως το σκέφτομαι να κολυμπήσω ιδιαίτερα όταν είμαι ολομόναχη.Πριν τή βροχή που άρχισε χτες,η φθινοπωρινή θάλασσα μας αποζημίωσε με ένα κρυστάλλινο,ήρεμο,καταγάλανο νερό-πολύ τα χάρηκα αυτά τα τελευταία μπανάκια μου!
Και του χρόνου--αχ πολύ θ΄αργήσει!!