Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Καλαπόδια

Έβλεπα συχνά στα σπιτάκια σας ξύλινα καλαπόδια με decoupage ή ζωγραφισμένα και μου άρεσαν πολύ.Θα ήθελα να αποκτήσω,αλλά δεν ήξερα πού να βρω.
Εκεί που το συζητούσα,η ανιψιά μου μου έφερε μια τσάντα,που,ως συνήθως,ξέχασα σε κάποιο ντουλάπι.
Το καλοκαίρι τα θυμήθηκα και ζωγράφισα το πρώτο μου καλαπόδι.

Το θέμα παιδικό,δε χρειάζεται πια να πω για ποιον προορίζεται-θα με βαρεθείτε-ε,ναι,στον εγγονό πάει αυτό.


Οι πλαϊνές πλευρές,
άλλη μια άποψη-όλα φωτογραφημένα στο πράσινο.

Το δεύτερο εμπνευσμένο από τα παπούτσια του charles jourdan*,ονομαστού σχεδιαστή.Είδα πρόσφατα κάποιες vintage γόβες του ,ακουαρέλα τις ονόμαζε.

Τις ζωγράφισα με ακρυλικά και με ένα πανάκι αφαίρεσα λίγο χρώμα,να μοιάζει περισσότερο με ακουαρέλα.
Στο τέλος πέρασα αραιή κάσια,για να σπάσει λίγο το λευκό ,άλλωστε ταιριάζει περισσότερο στο vintage χαρακτήρα τους.

*πληροφορίες στο wikipedia


ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΜΗΝΑ!


update:

Μάρτης από σήμερα κι η άνοιξη ακόμη αργεί.Αυτή την εικόνα αντικρύζω αυτή τη στιγμή,περισσότερο χιόνι από τις προηγούμενες ημέρες.
Σκέτη μελαγχολία-ας ελπίσουμε να είναι το τελευταίο.



Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Οι χαρταετοί και... ο χαρταετός

Το τριήμερο που έρχεται έχει καθιερωθεί το πέταγμα των χαρταετών.
Όχι δεν ετοιμάζομαι για το δικό μου,άλλωστε όσο θυμάμαι ποτέ δεν τα κατάφερνα.
Αυτή τη φορά σ΄ένα μικρό γυαλόξυλο έστησα τους δικούς μου χαρταετούς,τους έφτιαξα από το εσωτερικό,αλουμινένιο σκέπασμα του νες καφέ.Ήταν μια δοκιμή για έργα σε μέταλλο,που όμως ακόμη δοκιμή έμεινε.

Αυτό το μικρό πινακάκι έγινε-για ποιον άλλο-το μικρούλη εγγονό μου.

Ψηλά κοιτάζω σαν χαρταετός
ο Σταυραετός να φεύγει


(αλουμινένιοι χαρταετοί κι ένας από βότσαλο βαμμένοι με σμάλτο)

αγγίζω δίχως φόβο ηλεκτροφόρα σύρματα
αυτά δε με αγγίζουν


(οι ουρίτσες έγιναν με σπάγγο,τα φιογκάκια και τα πουλιά με το αλουμινένιο καπάκι)

ο ήλιος μαγεύει τις ημέρες μου
γελώντας.....*

*****************************
Το μυθιστόρημα με το μεταφορικό τίτλο"Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ" της Αθηνάς Κακούρη εκτυλίσσεται στην Αθήνα του 1871,μια πόλη που ο Ιλισσός είναι ακόμη ποταμάκι,τα Πατήσια εξοχή και η Ακρόπολη ορατή από παντού,δεσπόζει στο τοπίο.
Σ΄αυτή την Αθήνα ο κομματισμός,η δίψα της εξουσίας και η διαπλοκή σ΄έναν ανεμοστρόβιλο μετοχών υψώνουν στον ουρανό τον πελώριο,ασημένιο χαρταετό του Λαυρίου.
Το καφενείο "Η Ωραία Ελλάς" γίνεται επίκεντρο των συναλλαγών,όπου συζητείται η επικαιρότητα και η γενικευμένη κρίση,που δεν περιορίζεται στα Λαυρεωτικά.
Η περίοδος αυτή στιγμάτισε την ιστορία της Ελλάδας,γιατί έγινε η πρώτη μεταφορά πλούτου από τη μεσαία και κατώτερη τάξη στο μεγάλο κεφάλαιο.
Η επόμενη συνετελέσθη στις μέρες μας με τη γνωστή φούσκα του χρηματιστηρίου.Σήμερα βέβαια οι συναλλαγές γίνονται στο χρηματιστήριο,αλλά πολλές από τις δομές του στηρίζονται ακόμη στην ίδια καφενειακή λογική.
Η ιστορία πάντα διδάσκει,αλλά,όταν δε γίνεται αντικείμενο επισταμένης μελέτης,δυστυχώς επαναλαμβάνεται.

* Αρχικά ήθελα να γράψω το "λίγο ψηλότερα" από το Σεφέρη,αλλά το χρησιμοποίησε πρώτος ο Ντίνος από το dinos art για να πλαισιώσει τους μοναδικά υπέροχους χαρταετούς του.
Η δική μου επιλογή είναι από το Μίλτο Σαχτούρη,Ο Συλλέκτης(Το σκεύος,1971).

ΚΑΛΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ-ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΟΜΟΡΦΑ!

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Λουλουδάκι από το μάθημα ζωγραφικής και...άλλα

Τελευταία μ΄έχει πιάσει μανία με την ακουαρέλα,μάλλον γιατί το αποτέλεσμα είναι άμεσο.
Μου φαίνεται αρκετά δύσκολη,δεν έχω πάντα επιτυχία.Με κάποια βιβλία,που έχω,προσπαθώ να δοκιμάσω διάφορες τεχνικές.

Αυτή τη φορά έκανα-σαν καλή μαθήτρια-το σχεδιάκι,που μας έδωσε η δασκάλα,η Μαρία.

Διάλεξα το νάρκισσο,για το μεθυστικό άρωμά του και γιατί είναι της εποχής.Εδώ το φυτό βρίσκεται σε αυλές,αλλά είναι και αυτοφυές-το λένε ίτσα.
Με ακουαρέλα η δική μου απόδοση-πώς σας φαίνεται;

Αυτά τα λουλούδια έγιναν χωρίς σχέδιο,πάντα δοκιμές κάνω.


Άλλες δυο μικρές απόπειρες.

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Βραβεία και δωράκι

Πολλά βραβεία μαζεύτηκαν και είπα να κάνω μια ανάρτηση για όλα και να ευχαριστήσω τις φίλες,που μου τα πρόσφεραν.

Τα δυο πρώτα είναι από τη γλυκιά Ρεβέκκα.
Με την παραλαβή πρέπει να γράψω κάτι για μένα,για να με γνωρίσετε καλύτερα.Δε θα ακολουθήσω τη γνωστή σειρά απαντήσεων,θα είμαι πιο συνοπτική.

Γενικά είμαι μοναχικό άτομο,αρκετά κυκλοθυμική,μ΄αρέσει να ονειρεύομαι,παθιάζομαι με την πολιτική και υποστηρίζω με επιμονή τις απόψεις μου.

Προσπαθώ να χαμογελώ ακόμη κι όταν πιέζομαι,είμαι αναβλητική(κι αύριο μέρα είναι),τρελαίνομαι για γλυκά,μισώ την αχαριστία,είμαι νευρική και ξεσπάω με το παραμικρό,αλλά αμέσως μου περνάει.Αγαπώ ιδιαίτερα το λευκό,τη Φρίντα μου(το σέτερ μας) και είμαι γεμάτη φοβίες.


Το βραβείο με τα δεντράκια μου το χάρισε το Μαράκι και συμβολίζει την οικογένεια,την παρέα και το δέντρο της ζωής.
Μου άρεσε πολύ και όλο έλεγα-δε θα το αποκτήσω ;

Το μουσικό βραβείο είναι χαρισμένο από την Άρτεμη,τη γλυκιά κόρη της Ξανθής(συνταγές της Ασπρούλας) και τη φίλη μου την Έφη.
Πέντε αγαπημένα τραγούδια,όσα μπορώ να θυμηθώ,γιατί ποτέ δε συγκρατώ τίτλους-έψαξα πολύ,για να τα βρω.

"Μάτια μου μεγάλα" Χάρις Αλεξίου
"Tango to Evora" Loreena McKennitt
"Ερωτικό(με μια πιρόγα)" Μανώλης Μητσιάς
"Πολίτικη κουζίνα-a touch of spice" Ευανθία Ρεμπούτσικα
"Κάρμεν"Μπιζέ με τη Μαρία Κάλλας


Τα βραβεία τα χαρίζω με αγάπη σε όσες φίλες θα ήθελαν,να τα έχουν στολίδια στο σπιτάκι τους.

Ρεβέκκα,Μαράκι,Άρτεμη,Έφη σας ευχαριστώ πολύ για την προσφορά σας!

********************

Ένα μοναδικό βραβείο αγάπης,που έστησε μοναδικά για όλες τις φίλες της η Βίκυ(Ποδηλάτισσα).
Ευχαριστώ πολύ!

********************

Αυτό το υπέροχο δωράκι καρδιάς,που με περίμενε πολλές μέρες είναι από τη Θαλασσένια,τη συντοπίτισσα.Ξεχωριστά χρυσάνθεμα,που η αγάπη δεν τα αφήνει να μαραθούν.

Θαλασσένια,υπόσχομαι πως θα τα κρατήσω πάντα όμορφα κι ανθισμένα!
Σ΄ευχαριστώ πολύ!

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Όλα σε 1 ή πώς πέρασα στην Αθήνα

Σαν θέμα έκθεσης ο σημερινός μου τίτλος,αλλά θα προσπαθήσω να χωρέσουν όλα,όσα έζησα αυτή την εβδομάδα στην Αθήνα.
Τρέξιμο πολύ,για να μπορέσω ν΄ανταποκριθώ σε όλες τις υποχρεώσεις και ήταν πολλές,πέρα απ΄αυτές που θα αναφέρω.
Η πρώτη συνάντηση ήταν με μια φίλη από τα παλιά,με την Μαριλένα-Ισημερία,η πρώτη blogοφίλη,που γνώρισα από κοντά.Είχαμε κάποια χρονάκια να τα πούμε ,μόνο με το τηλέφωνο επικοινωνούμε τακτικά.
Ξεκινήσαμε από το γνωστό πολυκατάστημα παιχνιδιών και μετά για καφεδάκι και κουβεντούλα.
Μαριλένα μου,μακάρι να είχα περισσότερο χρόνο,την επόμενη φορά-εντάξει;

Το Σάββατο μια φίλη έριξε την ιδέα για επίσκεψη στο μουσείο Μπενάκη για την έκθεση του Σόρογκα "50 χρόνια ζωγραφική",αλλά δεν ήταν τυχερό να την απολαύσουμε,γιατί οι υπάλληλοι απεργούσαν.
Από την Πειραιώς βρεθήκαμε αρχές Μιχαλακοπούλου,για να δούμε το "Τhe artist",μια ταινία φόρος τιμής στη χρυσή εποχή του σινεμά.
Μπορεί να μας ξενίζει ο βωβός,ασπρόμαυρος κινηματογράφος στη σημερινή εποχή της πολυχρωμίας,της ομιλίας,των εφέ.
Μια ταινία απλή,βασισμένη στην έκφραση,την κίνηση και τη μουσική.
Αν αγαπάτε-όπως εγώ- το παλιό,ασπρόμαυρο σινεμά βωβό ή με ομιλία σίγουρα θα γοητευτείτε,θα γελάσετε,θα συγκινηθείτε.
Έφτασε επιτέλους το κυριακάτικο πρωινό για τη μεγάλη συνάντηση.Μέρα βροχερή,αλλά ποιος δίνει σημασία;Νωρίς ξύπνησα,ετοιμάστηκα και πολύ σύντομα βρέθηκα στην Αποστόλου Παύλου,στο Θησείο.
Πάνω κάτω το δρόμο,δεν έβρισκα τη "Θέα",είχα ξεχάσει τον αριθμό.Αφού ρώτησα και απάντηση δεν έπαιρνα,τηλεφώνησα σπίτι και...βρέθηκα στο δεύτερο όροφο...τι ομορφιές,πού να πρωτοκοιτάξεις!
Όλα τέλεια διακοσμημένα και φροντισμένα από τις διοργανώτριες της συνάντησης.
Εξαιρετικός ο μπουφές,τίμησα πολλά από τα θαυμάσια εδέσματα,δημιουργίες των foodbloggers.

Η πίτα περιμένει την τυχερή,που ήμουν εγώ.Δεν το πίστευα,τέτοια τύχη πρώτη φορά!
Τα δωράκια από τα κορίτσια των "Συνταγών καρδιάς".Ένα κουτάκι πήρα μαζί μου,το περιεχόμενο έγινε ανάρπαστο,ειδικά οι καριόκες-τα σοκολατένια καριόκες δεν ήταν ή κάνω λάθος;
Γνώρισα από κοντά το Μαράκι,τη Βάσια,τη Μέτη και συνάντησα πάλι την Αμαλίτσα.Μόνο το Ελενάκι έλειπε,μια άλλη φορά ελπίζω να συναντηθούμε.
Συναντηθήκαμε για άλλη μια φορά με την Ξανθή,γνώρισα και την κορούλα της,κέρδισα και μια μαρμελαδίτσα της,που άφησα στα παιδιά.
Στη συνάντηση αυτή ειδωθήκαμε με φίλες,που τα λέμε μέσα από σπιτάκια μας και με άλλες,που καθόλου δεν ήξερα.
Εκεί ήταν και η "Γιαγιά Αντιγόνη",μια εξαιρετική παρουσία,που διαβάζω και θαυμάζω τη μοναδική γραφή της.
Χάρηκα πολύ που γνωριστήκαμε με τη "Mari plateau",ελπίζω να τα λέμε συχνότερα.
Έχω φτιάξει μια λίστα από τις καινούριες γνωριμίες και σιγά σιγά θα τις επισκεφτώ.

Βιβή και Νίκη ευχαριστώ,που μου δώσατε την ευκαιρία γι΄αυτή τη συνάντηση!

*******************************************************************************

Με την επιστροφή από τη συνάντηση ετοιμαστήκαμε με την κόρη μου για τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα.
Φτάσαμε αρκετά νωρίς και βρεθήκαμε πολύ κοντά στην πλατεία,όπου δεν άργησαν να πέσουν δακρυγόνα αρκετά κοντά μας.Υποχωρήσαμε με όλους τους άλλους,η ατμόσφαιρα είχε αρχίσει να γίνεται αποπνικτική.
Βρεθήκαμε Βουκουρεστίου και Σταδίου γωνία.Πάλι τα ίδια κι εδώ.Για πότε διέλυσαν το πλήθος με τη συνεχή ρίψη δακρυγόνων.Κατευθυνθήκαμε προς την παλιά βουλή,τα μάτια να τρέχουν,η αναπνοή να κόβεται,ο κόσμος να σε παρασύρει...ευτυχώς η κόρη μου με κρατούσε γερά,δεν μπορούσα ν΄αναπνεύσω.Από το τσούξιμο με έσωσε το βαλσαμάκι χειλιών,το άπλωσα παντού στο πρόσωπο.
Αναζητήσαμε ένα χώρο πιο ευρύχωρο κι ανεβήκαμε προς τα Προπύλαια,όμως κι εδώ τρέξιμο και δακρυγόνα.Συνεχίσαμε προς τα πάνω στην Ακαδημίας,στο χώρο του πνευματικού κέντρου....

Μια ειρηνική,πάνδημη διαμαρτυρία,που δολίως διέλυσαν,γιατί δεν ήθελαν να ακουστεί η φωνή των ανθρώπων,που διεκδικούν το δικαίωμα στη δουλειά,στην ελευθερία,το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και όχι στην πατρονία και καταδυνάστευση των δήθεν φίλων και εταίρων μας.

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Το βαλς των χαμένων ονείρων




Μια αναδρομή με την υπέροχη,μοναδική μουσική του Χατζιδάκι,που αγγίζει τις καρδιές μας.

Θα σας κρατά συντροφιά,όσο θα απουσιάζω.Αύριο πηγαίνω στην Αθήνα,λίγο νωρίτερα για τη συγκέντρωση,αλλά ο καιρός δεν πάει καλά και δε θέλω να τη χάσω.
Θα ξαναβρεθούμε την επόμενη εβδομάδα.

Φιλιά σε όλες!

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Ακουαρέλα ψευτο-μπατίκ

Το batik αποτελεί την πιο γνωστή και φημισμένη τεχνική βαψίματος πάνω σε ύφασμα.
Ιστορικά τη συναντούμε στην Ινδονησία,τη Μέση Ανατολή,απ΄όπου εξαπλώθηκε σ΄όλο τον κόσμο.
Με τον ίδιο όρο ονομάζουμε και το ύφασμα,που έχει υποστεί τη συγκεκριμένη επεξεργασία.
Η τεχνική αυτή χρησιμοποιεί κερί και βαφή.Πρώτα καλύπτονται με κερί οι περιοχές,που θέλουμε να μείνουν άβαφες και στη συνέχεια βάφεται το ύφασμα.Η διαδικασία επαναλαμβάνεται για να επιτύχει το σχέδιο.

Η υδατογραφία batik έχει υιοθετήσει αυτή την παραδοσιακή τεχνική και γίνεται με τα χρώματα ακουαρέλας και κερί πάνω σε ριζόχαρτο.



Η τεχνική της ακουαρέλας ψευτο-batik, που ανακάλυψα στο διαδίκτυο, δε χρειάζεται κερί παρά μόνο χρώμα.

Παίρνουμε το χαρτί ακουαρέλας ,αν θέλουμε σχεδιάζουμε με μολύβι-έντονη γραμμή-και το τσαλακώνουμε.

Στη συνέχεια το βυθίζουμε σε μπολ με νερό ,ώστε να βραχεί καλά μέχρι το εσωτερικό του.

Βγάζουμε από το νερό και το ανοίγουμε προσεκτικά μη μας σκιστεί.Το απλώνουμε σε επίπεδη επιφάνεια και το στερεώνουμε με χαρτοταινία.
Έτοιμο για ζωγραφική.
Ακολουθούμε την τεχνική της ακουαρέλας-καλύτερα αποτελέσματα έχουν τα σκούρα χρώματα στο φόντο.

Μ΄αυτή την τεχνική έφτιαξα τις πιο κάτω ακουαρέλες.

Πώς σας φαίνεται η τεχνική;







Καλό Σ/Κ!