Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Κύματα

Φέτος τα μελτέμια μάς ήρθαν όψιμα και συνεχίζουν να αναταράζουν τα νερά.Αυτή την εβδομάδα ο αέρας καθόλου δεν κόπασε,φούσκωσε τη θάλασσα,που μόνο από το σπίτι κοιτάζαμε.Πού να τολμήσω να κολυμπήσω!Άδεια η παραλία,τα κύματα έσκαζαν ως τη μέση της αμμουδιάς,όποιος έχει έρθει γνωρίζει ότι έχει μεγάλο πλάτος.
Μας κρατούν συντροφιά με τον ήχο τους,που στην ησυχία της νύχτας πολλαπλασιάζεται,ένα καλό,ρυθμικό νανούρισμα.


Κατέβηκα μόνο για φωτογραφίες και χτες για ξυλάκια,αλλά φορτώθηκα και κάποιες πιο μεγάλες πέτρες και να η μέση-θα ξεκουραστώ και θα περάσει.



Έρχονται αδιάκοπα τα πολύ μεγάλα κύματα και προσπαθώ να συλλάβω τη στιγμή:το γύρισμα,το άφρισμα,το άπλωμα στην άμμο.Πολλές οι φωτογραφίες,αφού άπειρη είμαι.Επέλεξα κάποιες,ελπίζω να σας αρέσουν.Αυτή μ΄αρέσει περισσότερο,αυτό το άφρισμα-ξέρετε πώς μου μοιάζει;Σαν μαρέγκα.........







Τα νερά τραβιούνται κι αφήνουν τα κεντίδια τους από φύκια στην άμμο.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Φίλες μου εξακολουθώ να έχω μεγάλο πρόβλημα με την ανάρτηση σχολίων σε αρκετά από τα σπιτάκια σας.Όσες έχετε τύπο σχολίων σαν της Χαράς,της Ανεράιδας,της Εριφύλης-είστε αρκετές-δεν μου επιτρέπεται ο σχολιασμός παρά μόνο ανώνυμα.Με παραπέμπει σε σελίδα,όπου συμπληρώνω τα στοιχεία μου,αλλά μου αποκλείεται η πρόσβαση,αναφέρει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσω άλλο λογαριασμό.

Μπορείτε να με βοηθήσετε να καταλάβω τι συμβαίνει;Αυτό το πρόβλημα δημιουργήθηκε από το Μάιο περίπου,πάντως πριν έρθω στην παραλία.


Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Η γέννηση του τζίτζικα

Από τα περασμένα καλοκαίρια έβλεπα στα φυτά μας αυτά τα σχεδόν αποξηραμένα με μορφή έντομου,αλλά πού να πλησιάσω-τα φοβάμαι κι αυτά.
Φέτος είπα να ρωτήσω: "τι είναι αυτό-είναι ζωντανό;" Όχι,γιατί αν είναι σαν τα άλλα-τεράστια για μένα έντομα,να φεύγω όσο το δυνατό γρηγορώτερα από το πεδίο δράσης του-άσε που δεν ξέρω και προς ποια κατεύθυνση θα πετάξει.
Πού αλλού να απευθυνθώ,παρά στον άντρα μου,που με καθυσήχασε κοροϊδεύοντάς με συγρόνως.Έτσι γίνεται πάντα-αλήθεια γιατί όλα τα θεωρούν υπερβολικά;
Κι οι δυο σε χωριό μεγαλώσαμε,άσχετα αν γνωρίζω πολύ λίγα από τη φύση.Μαθαίνω έστω και τώρα.
Μέσα σ΄αυτό το περίβλημα-κάτι σαν κουκούλι-μεγαλώνει ο τζίτζικας.Το βρίσκουμε προσκολλημένο σε κλαδιά λουλουδιών μέχρι τη στιγμή της γέννησης.

Ένα πιο κοντινό πλάνο,τι νομίζατε,από απόσταση φωτογράφιζα.

Ήρθε η ώρα!Βγαίνει σιγά σιγά,πρασινούλης και τρυφερός.Μέρες τον παρακολουθούσα γι΄αυτή την πόζα.

Μου ξέφυγε η στιγμή που έφυγε εντελώς από το περίβλημά του.


Άδειο πια,ο τζίτζικας έφυγε και θ΄αρχίσει να σκουραίνει και να αποκτά την τέλεια προσαρμογή με το περιβάλλον.


Επειδή όπου τζίτζικας υπάρχει κι ο μέρμηγκας,μια φωλιά στην άμμο με τα ακάματα,φιλεργατικά μυρμηγκάκια.

Μαζεύουν,μαζεύουν για το χειμώνα-πού καιρός για ανέμελες στιγμές!Χρειάζονται όμως κι αυτές ,τι θα χαρούν στη ζωούλα τους;

Το καταχείμωνο,σύμφωνα με το μύθο,έχουν εξασφαλίσει την τροφή τους και διώχνουν τον καημένο τον τζίτζικα.Καθόλου δε συμφωνώ μ΄αυτό το τέλος,μα καμιά αλληλεγγύη πια!Προτιμώ την εκδοχή που ο τζίτζικας προσκαλεί τα μυρμήγκια για σκι.


Το ίντερνετ εξακολουθεί να με ταλαιπωρεί,το mobile έχει και τις καλές στιγμές του,μου κάνει τη χάρη για μια αναρτησούλα.

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Συννεφιασμένη ανατολή

Η μόνιμη σύνδεση internet,που περίμενα,επιτέλους έγινε!Και κει που έλεγα τέλος στα προβλήματα,καινούρια ήρθαν.Σέρνεταιιιιι.....,μπορώ να σας επισκεφτώ,αλλά για σχόλια ούτε λόγος,δεν ανοίγουν με τίποτα ή δεν μπορώ να δημοσιεύσω το σχόλιό μου.Με το ζόρι άφησα σχόλιο στην Ξανθή και στο δικό μου.Μπορώ να κατεβάζω ό,τι θέλω,αλλά ανέβασμα...μηδέν.Κατέφυγα λοιπόν στο mobile γι΄αυτή την ανάρτηση-τα νεύρα μου,μα είναι δυνατόν;

Η πρωταυγουστιάτικη ανατολή συννεφιασμένη με αέρα,σαν φθινόπωρο έμοιαζε,μα τα χρώματα λιλά και μαβιά-απλά υπέροχα!
Πέρα από τις συνήθειές μου ξύπνησα πολύ νωρίς,μα πολύ νωρίς για μένα κι αντίκρυσα αυτό τον ουρανό μέσα από τα κλαδιά του φοίνικά μας.

Τα φώτα δεν έχουν σβήσει ακόμη,ο ήλιος δε φάνηκε,μόνο η αναλαμπή του βάφει τον ορίζοντα.

Η ατμόσφαιρα καθόλου καθαρή,σύννεφα ξεπετάγονται συνεχώς.

Ο ήλιος πρόβαλε με μια βαθιά χαρακιά από τα σύννεφα,εικόνα όμορφη-τι μέρα κι αυτή!

Η συνέχεια ήταν συννεφιά και αργά το βράδυ βροχή.Πάει πέρασε,οι πρώτες μέρες ήταν έτσι,τώρα ο καιρός θαυμάσιος και συνεχίζουμε να χαιρόμαστε τη θάλασσα.

Ταιριαστό με τα χρώματα της ανατολής το λουλούδι της αυλής,τώρα ξεκίνησε την ανθοφορία του.


Αφού σας είπα τον πόνο μου,πιστεύω να σας αποζημίωσα με τις εικόνες.

Έστω και καθυστερημένα:


ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!