Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Aνοιξιάτικος περίπατος

Το τριήμερο πέρασε με κρύο και ψιλόβροχο χθες,αλλά σήμερα επιστρέψαμε στις ανοιξιάτικες,ηλιόλουστες ημέρες.
Μετά το φαγητό ξεκίνησα τη βολτούλα μου στη φύση,ακριβώς πίσω από το σπίτι μου.Ελάχιστους ανθρώπους συνάντησα,που φρόντιζαν τα αμπέλια,τα χωράφια και τα ζώα τους.
Τα δέντρα ολάνθιστα,η φύση βρίσκεται στο πρώτο ξύπνημά της καταπράσινη με μικρές πινελιές χρώματος διάσπαρτες σε προσήλια μέρη.

Λίγες ανεμώνες,μάλλον οι τελευταίες της εποχής ,κατόρθωσα να κόψω λιγοστές.

Περπαντώντας αρκετά μακριά από τα σπίτια φτάνω στο σημείο,που αρχίζει το δάσος-δίστρατο εδώ,παντού πεύκα και το αχνό κελάρυσμα του νερού να σε καλεί.Πήρα το αριστερό δρομάκι,το άλλο οδηγούσε κάτω,χαμηλά,  σε λίγο θα έπεφτε ο ήλιος και δεν υπήρχε ψυχή τριγύρω-φοβάμαι λιγάκι.

Περπάτησα ακολουθώντας κι από εδώ τον ήχο του νερού κι έφτασα στο μικρό ποταμάκι-ρυάκι,που έρχεται  από τ΄αριστερά του δρόμου,χάνεται κάτω του και το ξαναβλέπουμε πιο πλατύ στα δεξιά.Είναι μικρό το ρεύμα του κι όμως το νεράκι δε στερεύει ούτε τις μεγάλες ζέστες του καλοκαιριού.
Μέσα στην απόλυτη σιγή,ακούς τη φωνή του νερού,τη λαλιά των πουλιών-ναι,τραγουδούσαν ονειρικά-την ίδια τη φωνή της φύσης.


Στην επιστροφή φωτογράφισα πάλι τον κότσικα,είναι η αρχή της ανθοφορίας αυτών των δέντρων με το υπέροχο χρώμα των λουλουδιών του,που κορυφώνεται τον Απρίλη.

Η συλλογή ρετσινιού από τα πεύκα,αποτελεί την κύρια πηγή εισοδήματος για πολλούς  κατοίκους του χωριού,μα και της ευρύτερης περιοχής.

Το μικρό μου μπουκετάκι ανεμώνες στόλισε το τραπέζι,

η μικρή μου ακουαρέλα-είναι παλιότερη-κλείνει το μικρό μου περίπατο.