Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Η δάφνη μου





Στ΄αριστερά της αυλής χρόνια τώρα βρίσκεται το πιο αγαπημένο μου δέντρο-η δάφνη (βάγια),σήμα αναγνώρισης του σπιτιού μας.Όταν πρωτοήρθαμε ήταν ένα μικρό δεντράκι,που σιγά σιγά μεγάλωσε,άπλωσε κλαδιά και ρίζες,ωρίμασε.


Έχει πυκνό φύλλωμα, στην αγκαλιά του βρίσκουν καταφύγιο διάφορα πουλάκια,που τρέφονται από τους καρπούς της.


Αγέρωχη πάντα με βροχή,


χιόνι


και λιακάδα.


Ο κορμός της έγινε "μοντέλο" μου σε μια άσκηση ακουαρέλας.

Των Βαϊων αύριο ,γι΄αυτό διάλεξα αυτό το επίκαιρο θέμα για ανάρτηση.Ήθελα καιρό να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα στη δάφνη μου,που σώθηκε την τελευταία στιγμή από τό κόψιμο,όταν φτιάχναμε την αυλή.Έδωσα μια γερή μάχη και από τότε την αγαπώ ιδιαίτερα,τόσο που,όταν έπρεπε να την κλαδέψουμε λιγάκι,μαζί της πονούσα.

Καλή Μ. Εβδομάδα, φίλες μου!