Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Αιολική γη-Mοσχονήσια

Τα Μοσχονήσια είναι μια συστάδα νησίδων και σκοπέλων της Μ. Ασίας,απέναντι από τη Λέσβο.Πρόκειται για τις αρχαίες "Εκατόνησους" ή "Ασκανίους νήσους".
Η μεγαλύτερη λέγεται Μοσχόνησος,από την οποία έλαβε το όνομα η συστάδα.Η απέναντι Μικρασιατική ακτή σχηματίζει το λιμάνι των Κυδωνίων(σημερινό Αϊβαλί),είναι η γνωστή μας Αιολική γη.
Πλάι πλάι στη θάλασσα ο δρόμος,που σε πηγαίνει σ΄ένα απ΄τα νησιά.

Όλα ίδια,σαν να γύριζες το ΄22,έτσι όπως τ΄άφησαν οι Έλληνες .Οι κάτοικοι Τουρκοκρητικοί στην καταγωγή βρέθηκαν εδώ με την ανταλλαγή των πληθυσμών,που έγινε με τη συνθήκη της Λωζάνης(24 Ιουλίου 1923)-πολλοί μιλούν ακόμη ελληνικά.


Πλακόστρωτα καλντερίμια με ελληνικά σπίτια,η ιστορία ζωντανεύει.

Επιστροφή για κάποιους στην πατρογονική εστία,βουλιάζουν στον παλιό,ίδιο αέρα.

Στο περιδιάβασμά μας στα δρομάκια παντού αντικρύζεις σπίτια γεμάτα ρωμιοσύνη,τα περισσότερα κατοικούνται,άλλα αναστηλώνονται.



Ένα τέτοιο μοβ λουλουδάκι(αυτό στις γλάστρες) έφερα από τη γη την εύφορη,την πλούσια,την αιολίδα γη.Το φρόντιζα όλο το ταξίδι κι αυτό άνθιζε συνέχεια.Τώρα σε μια γλαστρούλα δεν έχει λουλούδια,περιμένω να δω πώς θα πάει-μήπως το ξερίζωσα βίαια από τη γη του;

Κι άλλοι έφεραν μαζί τους το ίδιο λουλούδι,ελπίζω να ριζώσει για τα καλά σε καινούρια χώματα.



Ο ναός του Ταξιάρχη τραυματισμένος από το χρόνο ακόμη αντέχει, ευτυχώς χωρίς μιναρέδες,όπως τόσες άλλες εκκλησιές μας.Το εσωτερικό του γεμάτο σκαλωσιές,μάλλον για αναστήλωση πρόκειται.Η είσοδος απαγορεύεται.Από τα παράθυρα παρατηρούμε το εσωτερικό,μόνο η αρχιτεκτονική θυμίζει ναό,τίποτα άλλο δε βλέπεις.



Τα σίδερα στα παράθυρα σκουριασμένα,είναι όμως γεμάτα δεμένα μαντηλάκια-κάθε μαντηλάκι και μια ευχή.Πρώτη φορά έβλεπα αυτή τη συνήθεια-έδεσα το δικό μου μαντηλάκι-χαρτομάντηλο για την ακρίβεια,όπως και τα περισσότερα-έκανα την ευχή μου.


Πλάι στην είσοδο στις πέτρες ανάβουμε κεράκι.Μια γριά τουρκοκρητικιά,που μιλάει ελληνικά,έχει φροντίσει να βρίσκεται στα σκαλιά πουλώντας κεράκια.

Μια κυρία με μικρασιάτικες καταβολές αφήνει ένα μπουκέτο λουλούδια,είναι συγκινημένη.


Πολλοί συνταξιδιώτες σκύβουν,παίρνουν λίγο χώμα,το φυλάσσουν σ΄ένα μαντιλάκι....

"Είναι η ίδια η σάρκα και το πνεύμα της γης τους.Την κρατάμε,την αγγίζουμε,την ψάχνουμε σ΄αυτή τη φούχτα....Μια φυσιολογικά γλυκειά πίστη χύνεται από την αφή μας μες στις φλέβες μας και τις καρδιές μας."


Η μυστική φωνή της γης,που τη λογιάζαμε χαμένη,γίνεται ο ακατάλυτος δεσμός ανάμεσα στις γενιές των προγόνων ,των μεταγενέστερων,εκείνων που θα ακολουθήσουν.


Πρόλογος Άγγελου Σικελιανού στην "Αιολική γη" του Ηλία Βενέζη. Το δεύτερο απόσπασμα σε ελεύθερη απόδοση.

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Αντιθέσεις

Θέλω να ευχαριστήσω τη γλυκιά Κάτια για το βραβείο,που μου χάρισε.Άργησα πολύ,τους λόγους τους γνωρίζεις Κάτια μου.
Σ΄ευχαριστώ πολύ,γλυκιά μου φίλη!
...................................................................................................................................................................

Σε ένα άλλο θέμα θα αναφερθώ τώρα,που πιστεύω μας αγγίζει όλους!
Όλοι οφείλουμε ν΄αντισταθούμε στην κατάσταση,που μας έφεραν οι κρατούντες :

Ξ Ε Π Ο Υ Λ Ι Ε Τ Α Ι Η Π Α Τ Ρ Ι Δ Α!

Θα μείνουμε απλοί θεατές της καταστροφής της χώρας;Θα είμαστε κι εμείς οι βολεμένοι του καναπέ;

Το ποτάμι της οργής εύχομαι να φουσκώσει,να πλημμυρίσει και να παρασύρει όλους και όλα-κάτι νέο πρέπει να γεννηθεί,που θα μας κάνει και πάλι όλους υπερήφανους!

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Η απουσία μου

Φίλες και φίλοι μου χίλια ευχαριστώ για τις ευχές σας στο blog μου,στο mail και στο τηλέφωνο!
Να είστε όλοι καλά με την οικογένειά σας!
Να με συγχωρείτε,που δεν μπόρεσα να σας απαντήσω προσωπικά,αλλά δυστυχώς την παραμονή βρισκόμασταν στο νοσοκομείο και αυτή τη μέρα το μεσημέρι ο πεθερός μου έφυγε για το αιώνιο ταξίδι του.Τις τελευταίες ημέρες δεν πήγαινε καθόλου καλά,ήταν μεγάλος και ο οργανισμός του με τα προβλήματα δεν άντεξε.
Όσο γεμάτος ημερών κι αν φεύγει ο άνθρωπος,δεν παύει ο θάνατός του να προκαλεί πόνο στην οικογένειά του.

Πέρα από τη θλιβερή διαδικασία,έχουμε κι άλλες εκκρεμότητες,γιατί έπρεπε να τακτοποιήσουμε όλα τα έγγραφα-ήταν Σ/Κ βλέπετε και οι υπηρεσίες για τα διαδικαστικά ήταν κλειστές.Έτσι ακόμη και σήμερα τρέχαμε Χαλκίδα-Αμάρυνθο κι ακόμη δεν τελειώσαμε.
Μόλις λήξουν όλες οι υποχρεώσεις, θα είμαι πάλι στην παρεούλα μας.

Καλό ταξίδι,να αναπαύσει ο Θεός την ψυχή του!

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

''Γυρεύω το παλιό μου σπίτι
με τ΄αψηλά τα παραθύρια
σκοτεινιασμένα απ΄τον κισσό
γυρεύω την αρχαία κολόνα
που κοίταζε ο θαλασσινός"
Αφηρημένο εντελώς ,αλλά μ΄αυτό θέλω να δείξω τη νοσταλγία για το παλιό σπίτι στην πατρογονική γη της Μ. Ασίας.Το έφτιαξα πριν φύγω για το ταξίδι στη γη τη δική μας,έτσι το φαντάστηκα.


Η περικοκλάδα αγκαλιάζει τους τοίχους,




τα δαντελένια κουρτινάκια ,που θωπευτικά αγκαλιάζει η αύρα,


το κλειδί πλάι στην πόρτα κρεμασμένο,



ανάμεσα στις χορταριασμένες πέτρες στραφταλίζουν μικρά άσπρα ανθάκια.




Πάστα,γυαλόχαρτο,στένσιλ,ακρυλικά,bitumen.




Spina nel cuore (αγκάθι στην καρδιά) το αντίκρυσμά του.




"Καχρ ολοούν σερμπέτ ολανλάρ!"(Ανάθεμα στους αίτιους!)

"Ματωμένα χώματα" Διδώ Σωτηρίου

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Eπέστρεψα!

Επέστρεψα γεμάτη ικανοποίηση,που μπόρεσα να κάνω αυτό το ταξίδι,να περιηγηθώ σε τόπους δικούς μας με ιστορία αιώνων.
Κατάκοπη είμαι,αλλά η κούραση αυτή είναι γλυκιά,άλλωστε διανύσαμε χιλιάδες χιλιόμετρα,διασχίσαμε θάλασσα(σύντομες διαδρομές με ferryboat) από Εύβοια σε Μαγνησία,πέρασμα στον Ελλήσποντο και τη θάλασσα του Μαρμαρά από την ασιατική στην ευρωπαϊκή πλευρά.
Οι πρώτες φωτογραφίες:
Στην Έφεσο με μερικούς από τους συνταξιδιώτες,

με τη Μαρία,τη φίλη μου.

Δυο ώρες περπατούσαμε στην ξενάγηση κι όμως δεν τα είδαμε όλα,θέλεις πολύ χρόνο για να γνωρίσεις αυτή την ιστορική πόλη.

Πατρίδα του μεγάλου Έλληνα υλιστή φιλόσοφου Ηράκλειτου,του ποιητή Καλλίνικου και των μεγάλων ζωγράφων της αρχαιότητας Απελλή και Παράσσου.Μια από τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαιότητα,όπου αποθεώθηκε η ελληνορωμαϊκή αρχιτεκτονική.Ο ναός της Αρτέμιδος θεωρείται από τα εφτά θαύματα της αρχαιότητας,δυστυχώς σήμερα μόνο ένας κίονας φαίνεται.

Στο φόντο η βιβλιοθήκη του Κέλσου,που χτίστηκε το πρώτο τέταρτο του 2ου αιώνα μ.Χ. (113-120μΧ).Λειτουργούσε σαν βιβλιοθήκη,αλλά στην πραγματικότητα ήταν ταφικό μνημείο προς τιμή του ρωμαίου συγκλητικού και ανθύπατου της Ασίας Τιβέριου Ιουλίου Κέλσου Πολεμαιάνου.

Έχει μήκος 23 μέτρα και βάθος 17.Στο εσωτερικό της σε πολλές,κατάλληλα διαμορφωμένες και προστατευόμενες εσοχές φυλάσσονταν σε κυλίνδρους 12000 πάπυροι.

Η πρόσοψη με πλούσιο διάκοσμο είχε δύο ορόφους,ενώ το εσωτερικό τρεις.Στην είσοδο υπάρχουν διπλοκίονες με κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού.

Στις κόγχες του πρώτου ορόφου υπάρχουν 4 γυναικεία αγάλματα(αντίγραφα,τα αυθεντικά βρίσκονται στη Βιέννη),που συμβολίζουν τις αρετές του Κέλσου:Σοφία,Αρετή,Επιστήμη,Έννοια.

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Ένα τζελ για το προσωπάκι σας

Φίλες μου,μου λείψατε!
Έλεγα ότι τη γλύτωσα για φέτος και δεν αρρώστησα,αλλά η άνοιξη μού τη φύλαγε.Μια τη Μ. Εβδομάδα και μια τώρα,μετά την πρωτομαγιά.Α πα πα,δε λέω τίποτα άλλη φορά.
Είμαι χαπακωμένη με αντιβίωση,γιατί ως την Κυριακή πρέπει να είμαι εντελώς καλά.Από Δευτέρα θα σας αποχωριστώ και πάλι,φεύγω με τη φίλη μου εκδρομούλα, Σμύρνη-Κωνσταντινούπολη.
Σας αποχαιρετώ λοιπόν με μια τζελ- κρεμούλα ,γιατί θέλω να φροντίζω την ομορφιά σας.Δοκιμάστηκε ήδη και είναι τέλεια.
Χρειάζεται πολύ μικρή,ελάχιστη ποσότητα,δουλεύεται καλά στο πρόσωπο και αφήνει το δέρμα πολύ απαλό.
Μόνη ή κάτω από την κρέμα ημέρας ή την αντηλιακή-είναι κάτι σαν serum .Το βράδυ τη βάζω πάνω από το λαδάκι,που έχω φτιάξει.
Τα υλικά μας:

10 ml ροδόνερο
20 ml πολύ δυνατό έγχυμα από τίλιο και άσπρο τσάι*
1/4 κουτ. γλ. φυτική σιλικόνη (υδατικό έγχυμα από φύκι irish moss)**
5 ml τζελ αλόης
1/4 κουτ. γλ. xanthan gum (ξανθάνη)
20 ml λάδι (κοκτέιλ από: jojoba,νυχτολούλουδο,ρόδι,καστορέλαιο)
1 κάψουλα λεκιθίνη
1 blister βιταμίνη Ε
1 blister βιταμίνη Α
1 blister λάδι ιπποφαές
1/4 κουτ. γλ. βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ)
10 σταγ. grapefruit sheed extract
5 σταγ. βάμμα πρόπολης (αλκοολικό εκχύλισμα:1 μέρος πρόπολη - 5 μέρη βότκα.Με την ίδια αναλογία φτιάχνουμε βάμματα βοτάνων)***
30 σταγ. αιθέρια έλαια

Ρίχνουμε λίγο λίγο την xanthan gum στο ροδόνερο και ανακατεύουμε με μιξεράκι πολύυυυ καλά,ώσπου να διαλυθεί.Προσθέτουμε το έγχυμα τίλιο-τσάι μέσα στο οποίο διαλύουμε τη βιταμίνη C και ανακατεύουμε.
Πάντα με το μιξεράκι σε δράση προσθέτουμε το φύκι,την αλόη,τα λάδια μας.
Σειρά έχει η λεκιθίνη ,οι βιταμίνες Α,Ε και το ιπποφαές.
Ρίχνουμε το grapefruit sheed extract και το βάμμα πρόπολης και τα δυο είναι φυσικά συντηρητικά.
Τέλος προσθέτουμε τα αιθέρια,ό,τι σας αρέσουν ή διαθέτετε.Έβαλα γεράνι,τριαντάφυλλο,γιασεμί,λιβάνι,μύρο,πατσουλί,όλα ιδανικά για τις ώριμες επιδερμίδες(έχουμε και μια ηλικία).

Το τζέλ έτοιμο,ένα βαζάκι μεγάλο κι ένα μικρό.Στην αρχή κολλάει λίγο,αλλά μετά αφήνει ένα φιλμ απαλότητας στο δέρμα.

Tips
* Στο έγχυμα χρησιμοποιώ απιονισμένο νερό.Η δοσολογία είναι 1 κουτ. σούπας σε 250 ml(μια κούπα) νερό.Για πιο δυνατό αυξάνουμε τα βότανα.Το άφησα από το μεσημέρι ως το βράδυ και μετά το σούρωσα.

** Το φύκι-2,3 κομματάκια- το έβρασα σε λίγοαπιονισμένο νερό,μέχρι να γίνει σαν τζελ.

***Ρίχνουμε την πρόπολη ή τα βότανα ψιλικομμένα στη βότκα με την αναλογία που αναφέρω και αφήνουμε σε δροσερό,σκοτεινό μέρος για ένα μήνα περίπου-κάτι σαν λικεράκι,η ζάχαρη του λείπει.

****Πάντα προσαρμόζω τις συνταγές στα μέτρα μου,αλλά και ανάλογα με τις πρώτες ύλες που διαθέτω.

Θα τα πούμε πάλι μετά τις 15 του μήνα.