Συννεφιασμένη ανατολή

Η μόνιμη σύνδεση internet,που περίμενα,επιτέλους έγινε!Και κει που έλεγα τέλος στα προβλήματα,καινούρια ήρθαν.Σέρνεταιιιιι.....,μπορώ να σας επισκεφτώ,αλλά για σχόλια ούτε λόγος,δεν ανοίγουν με τίποτα ή δεν μπορώ να δημοσιεύσω το σχόλιό μου.Με το ζόρι άφησα σχόλιο στην Ξανθή και στο δικό μου.Μπορώ να κατεβάζω ό,τι θέλω,αλλά ανέβασμα...μηδέν.Κατέφυγα λοιπόν στο mobile γι΄αυτή την ανάρτηση-τα νεύρα μου,μα είναι δυνατόν;

Η πρωταυγουστιάτικη ανατολή συννεφιασμένη με αέρα,σαν φθινόπωρο έμοιαζε,μα τα χρώματα λιλά και μαβιά-απλά υπέροχα!
Πέρα από τις συνήθειές μου ξύπνησα πολύ νωρίς,μα πολύ νωρίς για μένα κι αντίκρυσα αυτό τον ουρανό μέσα από τα κλαδιά του φοίνικά μας.

Τα φώτα δεν έχουν σβήσει ακόμη,ο ήλιος δε φάνηκε,μόνο η αναλαμπή του βάφει τον ορίζοντα.

Η ατμόσφαιρα καθόλου καθαρή,σύννεφα ξεπετάγονται συνεχώς.

Ο ήλιος πρόβαλε με μια βαθιά χαρακιά από τα σύννεφα,εικόνα όμορφη-τι μέρα κι αυτή!

Η συνέχεια ήταν συννεφιά και αργά το βράδυ βροχή.Πάει πέρασε,οι πρώτες μέρες ήταν έτσι,τώρα ο καιρός θαυμάσιος και συνεχίζουμε να χαιρόμαστε τη θάλασσα.

Ταιριαστό με τα χρώματα της ανατολής το λουλούδι της αυλής,τώρα ξεκίνησε την ανθοφορία του.

Αφού σας είπα τον πόνο μου,πιστεύω να σας αποζημίωσα με τις εικόνες.

Έστω και καθυστερημένα:

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!