Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Ο ΠΑΓΩΤΑΤΖΗΣ ή νοσταλγίας συνέχεια

   Το θερμό καλοκαιράκι μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα παγωτά.
Το παραδοσιακό βανίλια-ξυλάκι ή το χωνάκι βρίσκεται στις αναμνήσεις όλων, που στην παιδική μας ηλικία τα γευτήκαμε και τα απολαύσαμε.


Από το Μάιο, κυρίως όμως από το κλείσιμο των σχολείων,οι γειτονιές γεμίζουν από παιδιά,γέλια, φωνές και παιχνίδια.
Τότε κάνει την εμφάνισή του ο πλανόδιος παγωτατζής με το τρίτροχο ποδήλατο-αυτή την εικόνα έχω στις αναμνήσεις μου-και αρχίζει να διαλαλεί τη δροσερή πραμάτεια του στις γειτονιές.



ΕΒΓΑ παγωτάααα....,έβγααααα!

Το ποδήλατο έχει ήδη φτάσει στη γειτονιά,έχει σταματήσει στην άκρη του δρόμου σ΄ένα πλάτωμα των χωραφιών και περιμένει....
Δεν περνάει λεπτό και τα παιδιά,συνεννοημένα λες,ξεπροβάλλουν και τρέχουν προς το μέρος του:
κοριτσάκια με φιόγκους,κοτσίδες,κοτσιδάκια,αγόρια με κοντά παντελονάκια,ξυπόλητα τα πιο πολλά,κοντοκουρεμένα ή με ξυρισμένο κεφάλι.


Κυκλώνουν τον παγωτατζή,τα κέρματα σφιχτά στην παλάμη κι αρχίζουν τις παραγγελιές:
βανίλια,φυστίκι,σοκολάτα......



Στη γειτονιά μας ερχόταν δυο φορές την εβδομάδα. Τη μια ο Μήτσος με το ξυλάκι βανίλια ή σοκολάτα και την άλλη ο Ιάσονας με παγωτό χωνάκι και μεγαλύτερη ποικιλία στις γεύσεις.
Ποτέ δε θα ξεχάσω τη γεύση της κρέμας-βανίλιας,ακόμη ψάχνω να τη γευτώ στα παγωτά,αλλά κανένα δεν έχει πια αυτό το άρωμα-σα συνθετικά φαντάζουν τα σημερινά.

 Οι φωτογραφίες είναι από το ίντερνετ,ενώ ηεπιλογή της εταιρείας δεν έγινε για διαφημιστικούς λόγους,αλλά γιατί αυτή κάλυπτε τότε την αγορά-στην περιοχή μας,που θυμάμαι.



45 σχόλια:

Ξανθή είπε...

Ελένη τότε ήταν παγωτά τώρα είναι παγωμένα γλυκά;;
Ωραίες αναμνήσεις ωραία και τα έργα σου.

Ανώνυμος είπε...

Και το ξυλάκι μοιρασμένο συχνά στα δυο λόγω οικονομικής δυσπραγίας! Αυτό το είχες ζήσει;
Τι ωραίες αναμνήσεις, όμως, ήμαστε παιδιά τότε και χαιρόμαστε με το τίποτα...

Ο πίνακάς σου θαυμάσιος, όπως και η νοσταλγική φωτογραφία.

Φιλιά
Χρυσούλα

eleni είπε...

Ξανθή,έχω δικιμάσει την κρέμα απ΄όλες τις εταιρίες,αλλά καμιά δεν έχει αυτή τη γεύση,που θυμάμαι-άνοστα.
Ίσως κάποιες του ζαχαροπλαστείου να πλησιάζουν.
Φιλιά!

eleni είπε...

Χρυσούλα,τα αδέλφια το μοιράζονταν-ευτυχώς είμαι μοναχοπαίδι και το είχα όλο δικό μου.
Περιμέναμε με λαχτάρα αυτό που σήμερα τα παιδιά το έχουν καθημερινά.
Φιλιά!

ΕΥΓΕΝΙΑ είπε...

Δεν την πρόλαβα αυτή την εποχή, αλλά ακούω συχνά τη μαμά να μιλάει γι' αυτούς τους πλανόδιους, που ήταν πραγματικά η χαρά του παιδιού!

ΕΛΕΝΑ είπε...

Ομορφες εποχές Ελενάκι, που νομίζω τώρα συνειδητοποιούμε πόσο ξέγνοιαστες και ανέμελες ήταν, και ίσως τότε είχαμε πολύ περισσότερα από όσα έχουμε τώρα!
Ο πίνακάς σου πανέμορφος και νοσταλγικός!
Φιλάκια!

Eleni είπε...

Ελένη μου δεν την έζησα αυτή την εποχή αλλά οι γονείς μου σίγουρα θυμούνται!Τότε ήταν πιο ανέμελα και ξέγνοιστα τα χρόνια...
Πολύ όμορφος ο πίνακας!
Φιλιά πολλά!

Χρυσούλα είπε...

Τι όμορφος πίνακας!...Τέλεια επιλογή θέματος!...και το έδωσες πολύ όμορφα!...άχ! και νάξερες τι μου θύμισες!...μ`ένα τέτοιο τρίκυκλο ερχότανε και στο δικό μου το χωριό ο παγωτατζής...φορούσε άσπρη ποδιά...και άσπρο καπελάκι...όταν ακούγαμε από μακριά την κόρνα....βάκ...βάκ... τρέχαμε στο κοτέτσι...να δούμε αν γέννησε η κότα...ένα αυγό = ένα χωνάκι...πέρναμε τ`αυγό και περιμέναμε στο δρόμο...χρήματα δεν υπήρχαν....πώ!πώ!...και να μπορούσα για μια στιγμούλα να το ξαναζούσα.... σ`ευχαριστώ πολύ πάντως!...
Καλό βράδυ!

eleni είπε...

Ευγενία,σαν τρελά τρέχασμα στο άκουσμα της φωνής του.Ήταν μια γλυκιά προσμονή τα καλοκαιρινά μεσημέρια.
Φιλιά!

eleni είπε...

Πόσο δίκιο έχεις,Έλενα!
Αποκτήσαμε πολλά,αλλά αυτές οι όμορφες στιγμές δεν συγκρίνονται με τίποτα από τη σημερινή εποχή.
Φιλιά!

eleni είπε...

Χρυσούλα,ακόμη πιο νοσταλγικές οι δικές σου θύμισες-λίγα ή τίποτα δεν είχαμε κι όμως χαιρόμασταν με τα μικροπράγματα.Έφταναν να γεμίσουν τη ζωή μας.Σήμερα,την εποχή της υπερκατανάλωσης πάντα μένει κάτι,που λείπει,που δε μας δίνει χαρά.
Φιλιά!

eleni είπε...

Ελένη κι εσύ μικρούλα σαν την Ευγενία,χάσατε δύσκολα μεν,αλλά χαρούμενα,ανέμελα χρόνια.
Φιλιά!

Μαριλένα είπε...

πόσο πίσω με ταξίδεψες.. στα παιδικά μου χρόνια, πάντα αγαπημένα, πάντα νοσταλγικά..
κι αυτό το γαλάζιο της ζωγραφικής, δένει τόσο με το μολυβί του παρελθόντος.. μπράβο Ελένη
σε φιλώ :)

Δημιουργία είπε...

Έχεις ένα μοναδικό τρόπο Ελένη μου να ανασύρεις τις παιδικές μας μνήμες.Έτσι μαζί με τον παγωτατζή,θυμήθηκα τον σαμαλιτζή που πέρναγε σχεδόν κάθε απόγευμα, αλλά και τον τυροπιτά έξω από την εκκλησία που μας έπαιρνε ο παππούς μου τυρόπιτα όταν τελείωνε η λειτουργία, ακόμα έχω την μυρωδιά της στα ρουθούνια μου όπως λες και για την γεύση του παγωτού και έχεις δίκιο.

eleni είπε...

Μαριλένα,προσπάθησα να θυμηθώ την εικόνα της γειτονιάς μου τότε με τα σπίτια αραιά χτισμένα-με βοήθησαν κάποιες παλιές φωτογραφίες.
Αγαπημένα,αξέχαστα χρόνια!
Φιλιά!

eleni είπε...

Κατερίνα,λαχταρούσα και περίμενα για το παγωτό-είχε γλύκα αυτή η προσμονή.
Σάμαλη ε,θυμήθηκα τον κύριο με το καροτσάκι έξω από την αυλή του σχολείου-τι όμορφες εικόνες!
Φιλιά!

zoyzoy είπε...

Γευστικότατο το θέμα σου Ελένη μου τι μας θύμισες με τους πίνακές σου??

Που να τις ξαναβρούμε εκείνες τις υπέροχες γεύσεις??

Καλό μήνα με φιλιά θαλασσινά!

para-kelsoscooks είπε...

Όμορφες αναμνήσεις, ακόμη πιο ωραίο το έργο σου και στο στόμα μας έχει μείνει η γεύση του -τότε- πραγματικού παγωτού.
Καλό μήνα να έχεις Ελένη.

wild rose είπε...

Τι ωραίες αναμνήσεις!!!Παγωτό-βανίλια,το αγαπημένο μου!
Και ο πίνακάς σου,υπέροχος!Γεμάτος χρώμα,μαγεία και αναμνήσεις!
Καλό μήνα,Ελένη!!

Ποδηλάτισσα είπε...

Τι όμορφες αναμνήσεις ήρθες να μας ξυπνήσεις με αυτές τις δύο αναρτήσεις σου... με τα όσα γράφεις και με τά όσα έχεις ζωγραφίσει!!!!!!! Τι όμορφα χρόνια εκείνα... με τυφλόμυγα... μικρή Ελένη... κουτσό... και για διάλυμα ένα χωνάκι τραγανιστό γεμάτο παγωτό βανίλια... σοκολάτα... φράουλα... που την γεύση τους θα θυμάμαι για πάντα!!! Οι ακουαρέλες σου καταπληκτικές όπως πάντα!!!!!

eleni είπε...

Αχ,αυτές τις γεύσεις και τη χαρά,που νοιώθαμε σκεφτόμουν κι έφτιαξα το πινακάκι μου.
Φιλιά,Ζουζού!

eleni είπε...

Μαρία,δεν μπορώ να την περιγράψω αυτή τη γεύση-ίσως τότε έφτιαχναν τα παγωτά με πιο αγνά υλικά.Τότε το γάλα δεν ήταν σκόνη,λέω γάλα,γιατί μ΄αρέσει και δεν μπορώ να το ευχαριστηθώ σήμερα.
Φιλιά!

eleni είπε...

Και δικό μου αγαπημένο για τη γεύση και το άρωμά του-να είχα λίγο!
Φιλιά!

eleni είπε...

Βίκυ,μόνη στο σπίτι και ξεφυλλίζοντας άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες άρχισα να θυμάμαι.Τις αναμνήσεις συμπλήρωσε ο άντρας μου και η ξαδέλφη μου-τηλεφωνικά αυτή.
Φιλιά!

Ειρηνη Σ είπε...

Ελενη καλημερα
τι δεν μου θυμησε κι εμενα αυτη σου η αναρτηση
χωνακι καιμακι ηταν το αγαπημενο μου γιατι μυριζε μαστιχα - λες απο τοτε να με τραβουσε η Χιος???-
δεν ειναι μονο οι γευσεις αλλα και ολο αυτο που ακολουθουσε τους επαγγελματιες του δρομου
με μεγευε ο γανοματζης και εκεινος που με ενα τεραστιο τοξο εκενε απαλο το μπαμπακι των παπλωματων
να εισαι καλα που μου ξυπνησες αυτες τις μνημες

Ειρήνη Ε. είπε...

Ελένη, χαρακτηριστική η εικόνα που περιγράφεις, κάθε καλοκαίρι και για την πόλη του Πειραιά. Παιρνούσε ο παγωτατζής και κάτω από το σπίτι μας, τον συναντούσαμε στη λαϊκή του Σαββάτου, ή στην Κυριακάτικη βόλτα στην Πειραϊκή, τη Ζέα και το Πασαλιμάνι. Εικόνα που δεν ξεχνιέται!
Την απέδωσες πολύ όμορφα, στον ζωγραφικό σου πίνακα.
Καλή σου ημέρα.

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Αν και δεν το έχω ζήσει φαντάζομαι πως θα είναι πανέμορφες οι αναμνήσεις αυτές!
Kathy by anthomeli

simonmad είπε...

Πόσο όμορφα αποτύπωσες τις αναμνήσεις σου, Ελένη μου, και με λόγια και με εικόνες!
Ξέρεις τι άλλο θυμάμαι εγώ απ' όταν ήμουν παιδί; Τον πλανόδιο που πουλούσε τα καραμελωμένα μηλαράκια και τα "πετειναράκια", εκείνα τα κόκκινα γλειφιτζούρια...
Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου!

Effie's Sweet Home Designs είπε...

Ελένη μου, καλημέρα!!!!!!!
Καλό μήνα!!!!!!!
Η ανάρτησή σου μου αρέσει πάρα πολύ!
Τα παιδικά μας χρόνια είναι αξέχαστα!!!!!!
Μου αρέσει τόσο πολύ το έργο σου , μπράβο βρε Λενάκι μου!!!!!!
Πολλά φιλάκια!

ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ είπε...

Δεν το έχω ζήσει να περνάει παγωτατζής από τις γειτονιές, όμως θα ήθελα πολύ . Το αποτύπωσες πάντως πολύ όμορφα , όπως και τα παιχνίδια στην προηγούμενη ανάρτηση. Καλή συνέχεια.

SPYRIDOULA είπε...

Δεν το έχω ζήσει μα μου μετέφερες με το post σου πολύ όμορφες εικόνες!Τα παγωτά αυτά σίγουρα δεν συγκρίνονται με τα σημερινά!Ο πίνακας σου υπέροχος!Φιλάκια!

Rena είπε...

Ωραίες αναμνήσεις και από τη στιγμή που είχατε τον παγοτατζή μόνο 2 φορές την εβδομάδα θα ήταν πολύτιμο αγαθό πως λοιπόν να ξεχάσεις την γεύση του!!!!
Ομορφη η περιγραφή σου!!!!!!
Φιλιά!!!

eleni είπε...

Eιρήνη μου,γλυκές εικόνες από μια περίοδο δύσκολη,αλλά είχαν τη δική τους μαγεία.
Θυμάμαι το γανωματή και που έτρεχαν οι νοικοκυρές να γανώσουν τα χάλκινα τους.
Φιλιά!

eleni είπε...

Ειρήνη,ήσουν τυχερή,μπορούσες να τον συναντήσεις σε πολλά μέρη,εμείς μέναμε με την προσμονή των δυο ημερών.
Φιλιά!

eleni είπε...

Κάθυ,πρωτόγνωρες για σένα,αλλά οι μεγαλύτερες τις έχουμε στη μνήμη και την καρδιά μας-ήταν όλη η διαδικασία και η χαρά που νοιώθαμε.
Φιλιά!

eleni είπε...

Μάγδα,μου άρεσαν κι αυτά-τα βρίσκαμε συνήθως στα πανηγύρια.
Κι απ΄αυτά έχω αγοράσει ακόμη και τώρα-με φαντάζεσαι με κοκοράκι;-αλλά πάλι δε βρήκα εκείνη τη γεύση.Πάντα κάτι λείπει...
Φιλιά!

eleni είπε...

Νοστάλγησα,Έφη μου,τα όμορφα παιδικά μου χρόνια-και ήταν όμορφα και γλυκά με τις χαρές,τις σκανταλιές και...το ξύλο που έπεφτε μετά-ήμουν ζωηρούλα.
Φιλιά!

eleni είπε...

Κατερινάκι,οι νεώτερες και τα παιδιά "απλώνουν" το χέρι και βρίσκουν τα πάντα δίπλα τους,ώστε να μη λαχταρούν και να νοιώθουν τη γλυκιά προσμονή.
Φιλιά!

eleni είπε...

Σπυριδούλα,καμία σχέση-τα σημερινά εντελώς άνοστα είναι.
Δεν μπορώ να περιγράψω τη γεύση,απλά υπάρχει μέσα μου.
Φιλιά!

eleni είπε...

Πολύτιμο,Ρένα,να ήξερες πώς τον καρτερούσαμε!
Δεν προλάβαινε να φωνάξει μια συλλαβή και αμέσως τρέχαμε.
Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

!!!!!!!!!!καλημερα!!!!!
...irida...

SpIrToKoYto είπε...

το πόσο μ'αρέσει η τεχνοτροπία σου σου το χω ξαναπεί...
τα χρώματα και το ύφος που δίνεις...!!!
( για τα παγωτά,τί να πω...???..απλά
νοσταλγώ εκέινη τη γεύση που δεν τη βρίσκεις πιά...)
φιλιά πολλά κοριτσάκι,καλό σου Σ/Κ...-:))

eleni είπε...

Καλή εβδομάδα,Ίριδα!
Λίγο αργοπορημένη η απάντηση-ευχαριστώ!
Φιλιά!

eleni είπε...

Ευχαριστώ,Βιβή,προσπαθώ!
Όλο και τα σκέφτομαι και να σκεφτεις ότι δεν είμαι φανατική.
Φιλιά-καλή εβδομάδα!

χρυσάνθη είπε...

Εξαιρετική και η νοσταλγίας συνέχεια, όπως εξαιρετική και η ακουαρέλα σου!!!Συμφωνώ , αυτή τη γεύση δεν την ξαναγεύτηκα!!!!!Σε φιλώ γλυκά!!!