Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Αιολική γη-Mοσχονήσια

Τα Μοσχονήσια είναι μια συστάδα νησίδων και σκοπέλων της Μ. Ασίας,απέναντι από τη Λέσβο.Πρόκειται για τις αρχαίες "Εκατόνησους" ή "Ασκανίους νήσους".
Η μεγαλύτερη λέγεται Μοσχόνησος,από την οποία έλαβε το όνομα η συστάδα.Η απέναντι Μικρασιατική ακτή σχηματίζει το λιμάνι των Κυδωνίων(σημερινό Αϊβαλί),είναι η γνωστή μας Αιολική γη.
Πλάι πλάι στη θάλασσα ο δρόμος,που σε πηγαίνει σ΄ένα απ΄τα νησιά.

Όλα ίδια,σαν να γύριζες το ΄22,έτσι όπως τ΄άφησαν οι Έλληνες .Οι κάτοικοι Τουρκοκρητικοί στην καταγωγή βρέθηκαν εδώ με την ανταλλαγή των πληθυσμών,που έγινε με τη συνθήκη της Λωζάνης(24 Ιουλίου 1923)-πολλοί μιλούν ακόμη ελληνικά.


Πλακόστρωτα καλντερίμια με ελληνικά σπίτια,η ιστορία ζωντανεύει.

Επιστροφή για κάποιους στην πατρογονική εστία,βουλιάζουν στον παλιό,ίδιο αέρα.

Στο περιδιάβασμά μας στα δρομάκια παντού αντικρύζεις σπίτια γεμάτα ρωμιοσύνη,τα περισσότερα κατοικούνται,άλλα αναστηλώνονται.



Ένα τέτοιο μοβ λουλουδάκι(αυτό στις γλάστρες) έφερα από τη γη την εύφορη,την πλούσια,την αιολίδα γη.Το φρόντιζα όλο το ταξίδι κι αυτό άνθιζε συνέχεια.Τώρα σε μια γλαστρούλα δεν έχει λουλούδια,περιμένω να δω πώς θα πάει-μήπως το ξερίζωσα βίαια από τη γη του;

Κι άλλοι έφεραν μαζί τους το ίδιο λουλούδι,ελπίζω να ριζώσει για τα καλά σε καινούρια χώματα.



Ο ναός του Ταξιάρχη τραυματισμένος από το χρόνο ακόμη αντέχει, ευτυχώς χωρίς μιναρέδες,όπως τόσες άλλες εκκλησιές μας.Το εσωτερικό του γεμάτο σκαλωσιές,μάλλον για αναστήλωση πρόκειται.Η είσοδος απαγορεύεται.Από τα παράθυρα παρατηρούμε το εσωτερικό,μόνο η αρχιτεκτονική θυμίζει ναό,τίποτα άλλο δε βλέπεις.



Τα σίδερα στα παράθυρα σκουριασμένα,είναι όμως γεμάτα δεμένα μαντηλάκια-κάθε μαντηλάκι και μια ευχή.Πρώτη φορά έβλεπα αυτή τη συνήθεια-έδεσα το δικό μου μαντηλάκι-χαρτομάντηλο για την ακρίβεια,όπως και τα περισσότερα-έκανα την ευχή μου.


Πλάι στην είσοδο στις πέτρες ανάβουμε κεράκι.Μια γριά τουρκοκρητικιά,που μιλάει ελληνικά,έχει φροντίσει να βρίσκεται στα σκαλιά πουλώντας κεράκια.

Μια κυρία με μικρασιάτικες καταβολές αφήνει ένα μπουκέτο λουλούδια,είναι συγκινημένη.


Πολλοί συνταξιδιώτες σκύβουν,παίρνουν λίγο χώμα,το φυλάσσουν σ΄ένα μαντιλάκι....

"Είναι η ίδια η σάρκα και το πνεύμα της γης τους.Την κρατάμε,την αγγίζουμε,την ψάχνουμε σ΄αυτή τη φούχτα....Μια φυσιολογικά γλυκειά πίστη χύνεται από την αφή μας μες στις φλέβες μας και τις καρδιές μας."


Η μυστική φωνή της γης,που τη λογιάζαμε χαμένη,γίνεται ο ακατάλυτος δεσμός ανάμεσα στις γενιές των προγόνων ,των μεταγενέστερων,εκείνων που θα ακολουθήσουν.


Πρόλογος Άγγελου Σικελιανού στην "Αιολική γη" του Ηλία Βενέζη. Το δεύτερο απόσπασμα σε ελεύθερη απόδοση.

32 σχόλια:

Ειρηνη Σ είπε...

ειναι δυνατον να μην σκυψουν να παρουν λιγο απο το χωμα της γης ΜΑΣ
σευχαριστω γιαυτην την αναρτηση
ειναι σαν να ειμουν εκει

simonmad είπε...

Δυο στενά πέρα απ' το σπίτι μας, είναι η οδός "Μοσχονησίων-Κυδωνίων".
Η μία γιαγιά μου ήρθε από τη Μ. Ασία, καθώς και όλοι οι παππούδες του άντρα μου.

eleni είπε...

Ειρήνη,ήταν πολύ συγκινητικό,οι περισσότεροι είχαν προγόνους από τα μέρη αυτά-οι υπόλοιποι κοιτούσαμε ξαφνιασμένοι,δεν είχαμε τέτοια βιώματα.
Στη διαδρομή ρωτούσαν για διάφορα χωριά,ο ξεναγός τους έδειχνε,αφού δεν ήταν δυνατό να πάμε παντού.
Φιλιά!

eleni είπε...

Μάγδα,σύμπτωση-τυχαίο;-να είναι τόσο κοντά σας αυτός ο δρόμος;Η ζωή παίζει παιχνίδια.
Έχεις ρίζες από αυτή την ευλογημένη γη,έτσι είναι πλούσιος τόπος,καταπράσινος,ελαιώνας και κάμπος απέραντος.
Φιλιά!

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Ελένη δε μπορώ και δε θέλω να νοιώσω πώς νοιώθουν οι ξεριζωμένοι απο τις εστίες τους,πιστεύω οτι είναι ο,τι πιο άγριο.
Αυτό το πετρόκτιστο σπίτι με τις γλάστρες που πήρατε τα λουλουδάκια μου θύμισε σπίτια στους Καλημεριάνους...(λατρεύω αυτό το χωριό)

eleni είπε...

Χαρούλα,πραγματικά δεν μπορούμε να μπούμε στον ψυχισμό τους-οι μνήμες τους άγριες από τις διηγήσεις γονιών και παππούδων.
Τους Καλημεριάνους ακουστά τους έχω,δεν έχω πάει.
Το λουλουδάκι το πήραμε με τη ρίζα από κάτω,απλώνει και γίνεται ένα πανέμορφο χαλί.
Φιλιά!

Βιoλέτα είπε...

Έχω συναντήσει Κρητικότουρκους και είναι συγκινητικό να σου μιλούν με τα αλλοιωμένα τους ελληνικά.Τι να πεις...Τα αισθήματα των ανθρώπων δε αλλάζουν,σύμφωνα με τα γεωγραφικά σύνορα!
Καλή Κυριακή

Katerina Galati είπε...

Πόσο ζηλεύω... θέλω κι εγώ να επισκεφτώ τα μέρη μας!!!
Υπέροχη η ξενάγησή σου Ελένη μου, νάσαι καλά να ξαναπάς!!!
Να περάσεις μια όμορφη Κυριακή

H.Constantinos είπε...

Δεν γίνεται να μην σου δημιουργήσει θλίψη ένα ταξίδι εκεί...
Και δεν χρειάζεται να έχεις καταγωγή από εκεί...

Μ είπε...

Υπέροχη η ξενάγηση Ελένη μου!!!! Να 'σαι καλά, σ' ευχαριστούμε!!!!

ΕΛΕΝΑ είπε...

Ύπέροχη η ξενάγησή σου Ελενάκι μου, με συγκίνησε πολύ!
Φιλάκια!

eleni είπε...

Bιολέτα κι αυτοί έρμαιο και θύματα στα χέρια των δυνάμεων,ξεριζωμένοι κι οι ίδιοι και μη αποδεκτοί στον τόπο,που τους ώρισαν να ζήσουν.
Ο ένας ξεναγός μας ήταν από οικογένεια τουρκοκρητικών και έμαθε ελληνικά από τους γονείς του.
Φιλιά!

eleni είπε...

Κατερίνα,τα μέρη μας είναι μαγευτικά,όπως τα γνωρίσαμε από τόσες περιγραφές σε μυθιστορήματα.όσων τα γνώρισαν.
Όταν έχεις την ευκαιρία,να πάς-πολύ θα ήθελα κι εγώ.
Φιλιά!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

υπεροχη η ξεναγηση σου και καταπληκτκα τα μερη μας!!!
Καλη εβδομαδα να εχουμε απο αυριο και ας εχουμε* προχειρο * παντα ενα χαμογελο να το μοιρασουμε σε οσους το εχουν αναγκη. Δεν στοιχιζει τιποτα,αλλα αξίζει πολλά.
Να εισαι παντα καλά.Αργω να περασω αλλα παντα προσπαθω να ειμαι συνεπης:)

eleni είπε...

Κωνσταντίνε,θλίβεσαι, όντως,μόνο που τα αντικρύζεις,αλλά άλλος ο πόνος των ξεριζωμένων.
Εμείς τα γνωρίζουμε μέσα από τις σελίδες της ιστορίας,εκείνοι πιο άμεσα από τους δικούς τους.
Καλό βράδυ-καλή εβδομάδα!

eleni είπε...

Ευχαριστώ,Μαργαρίτα!Τα ΜΟσχονήσια ήταν από τα πιο όμορφα μέρη του ταξιδιού,κρατούν το ελληνικό χρώμα τους με τόσα σπίτια.
Φιλιά!

eleni είπε...

Έλενα,συγκινούμαστε αναλογιζόμενοι τα εδάφη μας,που με τη βοήθεια των δυνατών χάσαμε για πάντα,χωρίς να παραβλέπω τα δικά μας ολέθρια λάθη.
Φιλιά!

eleni είπε...

Σκρουτζάκο,ευχαριστώ!Για να τα γνωρίσουν,όσοι δεν έχουν πάει.
Έλειπα μέρες μια με το ταξίδι,μια με υποχρεώσεις.
Να είσαι καλά,καλή,χαμογελαστή εβδομάδα!

kiki είπε...

Τι ωραία που ταξιδεύουμε έστω με τη σκέψη!

katia είπε...

τι ομορφη ξεναγηση ελενη μου!!!μας ταξιδεψες με την αφηγηση και τις εικονες..να εισαι καλα φιλη μου!!!

el.mar είπε...

Ελένη σε ευχαριστούμε που μας ξενάγηγες.......Καλή εβδομάδα να έχεις!!!!!!!!!

eleni είπε...

Deli,χαίρομαι αν έστω κι ελάχιστα σ΄έκανα να ταξιδέψεις σ΄αυτά τα μέρη.
Φιλιά!

eleni είπε...

Κάτια,ακριβώς απέναντι σας ήμασταν,η Μυτιλήνη αχνοφαινόταν-δεν είχε καθαρό ορίζοντα.
Έχεις περάσει απέναντι;Αν όχι,πρέπει να πας!
Φιλιά!

eleni είπε...

Ελένη,ελπίζω να σας άρεσε!
Έδειξα τα πιο σημαντικά του νησιού.
Φιλιά!

Μοντέρνα Σταχτοπούτα είπε...

Πολύ συγκινητική η ανάρτηση σου Ελένη μου.. Καλή σου εβδομάδα!!
Φιλιά πολλά!

Thalassenia είπε...

Θεωρώ αξίωση ένα ταξίδι σε εκείνα τα μέρη είτε έχει κάποιος καταγωγή εκεί είτε όχι.

Μνήμες, γνώση, συγκίνηση!!!

eleni είπε...

Ευχαριστώ,ΜΣ!
Αναλογιζόμαστε τη μεγάλη απώλεια και συγκινούμαστε.
Φιλιά!

eleni είπε...

Θαλασσένια,χρόνια ήθελα να το κάνω!
Πέρυσι για πρώτη φορά Κωνσταντινούπολη και φέτος Μ. Ασία και Πόλη.
Οι δικές μου μνήμες από την ιστορία και τα βιβλία ζωντάνευαν σε κάθε βήμα.
Φιλιά!

Rena είπε...

Πολύ συγκινητική ανάρτηση φαντάζομαι πως θα ήταν από κοντά,κάτι σαν ιερό προσκύνημα!!!

...irida... είπε...

ωραία ανάρτησηηη!!σευχαριστούμε καλή μου!!!σαν να ειμασταν εκεί......................
καλό μήνα!σε όλους!

eleni είπε...

Έτσι ήταν,Ρένα!
Αξέχαστη θα μου μείνει!
Φιλιά!

eleni είπε...

Ίριδα,καλώς ήρθες!
Σ΄ευχαριστώ πολύ!
Είδα το προφίλ σου-δεν έχεις blog;
Φιλιά!