Kάτι καινούριο

Πέρα από τη ζωγραφική-τελειώνω αυτή την εβδομάδα τα μαθήματα σχεδίου-ασχολήθηκα και με κάτι νέο για μένα.
Είχα αγοράσει προ καιρού ένα σκληρυντικό υφασμάτων DECO festiger και είπα να πειραματιστώ.Έβλεπα δημιουργίες με powertex,αλλά επειδή δεν είχα,χρησιμοποίησα αυτό το υλικό.Το powertex έρχεται ,ήδη το έχω παραγγείλει.
Είχα αυτό το παλιό τζιν του άντρα μου,που έλειπε η ζώνη,την έχω κόψει και την παίρνω μαζί μου για μέτρο,όταν του αγοράζω ρούχα.Ναιιιι,βαριέται φοβερά τις αγορές και τις έχω αναλάβει προσωπικά.
Οι οδηγίες έλεγαν ότι περνάμε το ύφασμα με πινέλο και στη συνέχεια δίνουμε το σχήμα,που θέλουμε.Σε 2-3 μέρες σκληραίνει και μπορούμε να το βάψουμε.Πρόσθεσα και μια παλιά ζώνη,αφού έλειπε η δική του.
Αυτό το πάνω μέρος του τζιν έγινε μια θήκη για περιοδικά,αλλά σκέφτομαι να βάλω τα βαζάκια με χρώματα.Πουθενά δε χωράνε πια.

Μετά από αυτό προχώρησα και έφτιαξα μια κουκλίτσα.Έκανα το σκελετό από χάλκινο σύρμα-δεν τον έφτιαξα μόνη,ο άντρας μου είναι πιο ειδικός και βοήθησε.Έντυσα το συρμάτινο σκελετό με αλουμινόχαρτο και στη συνέχεια πέρασα στο ντύσιμο.Έβαλα ένα ύφασμα στο πάνω μέρος,συγκεκριμένα είναι ειδικό για να φτιάχνεις τυράκι-δεν είχα κάτι άλλο.Τη φούστα και το φουλάρι τα έφτιαξα από ύφασμα μπομπονιέρας.
Τα έβαψα με μεταλλικά ακρυλικά και έδωσα στην κούκλα καθιστή θέση.Στα χέρια κρατά μια ανθοδέσμη φτιαγμένη από χαρτί γκοφρέ,που σκλήρυνα με ατλακόλ.Την ίδια κόλλα χρησιμοποίησα και για μέρος του υφάσματος,αφού το σκληρυντικό ήταν ένα μικρό βαζάκι 150 γρ. και δεν έφτανε.Για μαλλιά έβαλα μαλλί felt,πέρασα με κόλλα και τα έβαψα.Τέλος ζωγράφισα το πρόσωπο.
Δυστυχώς ξέχασα να φωτογραφήσω τα στάδια,γιατί παράλληλα είχα πολλές δουλειές στο σπίτι.Δύσκολη εποχή με τα ρούχα και τα χαλιά.

Μέσα σ΄όλα έφτιαξα και μια κρεμαστρούλα για τον εγγονό,καιρό είχα να του κάνω κάτι.Είχα το ξύλο,σχεδίασα το θέμα,το πέρασα με πάστα διαμόρφωσης και το ζωγράφισα με έντονα χρώματα,για να του τραβούν την προσοχή.

Σαπουνομαγειρέματα-η εύκολη εκδοχή

Στην ανάρτηση με τον κλασσικό τρόπο παρασκευής σαπουνιού,σας υποσχέθηκα τον πιο απλό και εύκολο.
Γίνεται με λιώσιμο παραδοσιακού σαπουνιού,που στη συνέχεια εμπλουτίζουμε.

Ας δούμε τα υλικά μας:
σαπούνι ελαιόλαδου,παραδοσιακό,

εδώ τριμμένο στον τρίφτη για τις τομάτες(μπορείτε και στο multi)έτοιμο στο σκεύος για μπεν-μαρί,όπου θα το λιώσω,

αφέψημα χαμομήλι με γάλα,αιθέρια,βούτυρο κακάο,βούτυρο carite,μέλι,αλεσμένη βρώμη και ρυζάλευρο.Αυτή τη φορά τα λάδια,που πρόσθεσα είναι σε στερεά μορφή(βούτυρο κακάο και carite),γιατί το σαπουνάκι μου θα το χρησιμοποιήσω για το πρόσωπο και ήθελα ξεχωριστή απαλότητα.
Πρίν τα προσθέσουμε τα λιώνουμε κι αυτά σε μπεν-μαρί και....

έτοιμα τα σαπουνάκια στα μικρά καλούπια-λουλουδάκια.Αυτό το μέγεθος με βολεύει καλύτερα για το πρόσωπο.

Τα έφτιαξα χτες,περιμένω να σκληρύνουν και μετά θα τα ξεφορμάρω και θα περιμένω 1 μήνα,για να τα χρησιμοποιήσω.

2 κουτ. σ. τριμμένο παραδοσιακό σαπούνι

1/4 της κούπας δυνατό αφέψημα χαμομηλιού

2 κουτ. σ. γάλα σκόνη(το διαλύουμε στο χαμομήλι)

1 κουτ. σ. βούτυρο κακάο

1 κουτ. σ. βούτυρο carite

1 κουτ. γ. μέλι

1 κουτ.σ. κουάκερ(βρώμη)

1 κουτ. σ. ρυζάλευρο

30 σταγ. αιθέρια έλαια,έβαλα γιασεμί και γεράνιο

Μέσα στο τριμμένο σαπούνι ρίχνουμε το χαμομήλι-γάλα και τα λιωμένα λάδια και σε χαμηλή θερμοκρασία λιώνουμε(σε μπεν-μαρί,μην ξεχνάτε) ανακατεύοντας τακτικά.Παίρνει αρκετή ώρα,θα το δείτε.Όταν είναι έτοιμο μοιάζει με παχύρευστη κρέμα.Κατεβάζουμε το σκεύος,ρίχνουμε το μέλι,το κουάκερ και το ριζάλευρο ,ανακατεύουμε καλά και τέλος τα αιθέρια έλαια.

Στα σαπουνάκια μου πρόσθεσα κι ένα κουτ. γ. κρέμα προσώπου δικής μου παραγωγής,γι΄αυτό δεν την ανέφερα στα υλικά.Ενίσχυσα ακόμη τις καλλυντικές ιδιότητες του σαπουνιού.

Η βρώμη,πλούσια σε βιταμίνες Β(5,9) και σε μέταλλα,αποτελεί ένα σπουδαίο,αντιγηραντικό καλλυντικό για το δέρμα.

Το ρυζάλευρο,γνωστό από τη ρωμαϊκή εποχή για τις καλλυντικές του ιδιότητες,κάνει το δέρμα μεταξένιο,λαμπερό.Όταν χρησιμοποιείτε βιολογικό ρύζι στο φαγητό,το νερό στο οποίο βράζει,μην το πετάτε.Πλένετε μ΄αυτό το πρόσωπο ή φτιάξτε μια μάσκα προσώπου,προσθέτοντας διάφορα υλικά (καλλυντικό λάδι,ρυζάλευρο για να πήξει,μέλι,αιθέρια).Είναι μια άριστη "τροφή" για το δέρμα.

Το μέλι έχει ενυδατικές,υγροσκοπικές και καθαριστικές ιδιότητες,πλούσιο σε ιχνοστοιχεία και βιταμίνες,καθαρίζει και μαλακώνει το δέρμα.

*******************************************************************************

Φίλες μου,ο blogger ακόμη με βασανίζει και δεν μου επιτρέπει να αφήνω σχόλια σε μερικά από τα σπιτάκια σας.Όπου υπάρχει η ένδειξη ανώνυμος,γράφω έτσι,σε άλλα όμως δεν ξέρω τι να κάνω.Να δούμε,πόσο θα κρατήσει.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!

Αιολική γη-Mοσχονήσια

Τα Μοσχονήσια είναι μια συστάδα νησίδων και σκοπέλων της Μ. Ασίας,απέναντι από τη Λέσβο.Πρόκειται για τις αρχαίες "Εκατόνησους" ή "Ασκανίους νήσους".
Η μεγαλύτερη λέγεται Μοσχόνησος,από την οποία έλαβε το όνομα η συστάδα.Η απέναντι Μικρασιατική ακτή σχηματίζει το λιμάνι των Κυδωνίων(σημερινό Αϊβαλί),είναι η γνωστή μας Αιολική γη.
Πλάι πλάι στη θάλασσα ο δρόμος,που σε πηγαίνει σ΄ένα απ΄τα νησιά.

Όλα ίδια,σαν να γύριζες το ΄22,έτσι όπως τ΄άφησαν οι Έλληνες .Οι κάτοικοι Τουρκοκρητικοί στην καταγωγή βρέθηκαν εδώ με την ανταλλαγή των πληθυσμών,που έγινε με τη συνθήκη της Λωζάνης(24 Ιουλίου 1923)-πολλοί μιλούν ακόμη ελληνικά.

Πλακόστρωτα καλντερίμια με ελληνικά σπίτια,η ιστορία ζωντανεύει.

Επιστροφή για κάποιους στην πατρογονική εστία,βουλιάζουν στον παλιό,ίδιο αέρα.

Στο περιδιάβασμά μας στα δρομάκια παντού αντικρύζεις σπίτια γεμάτα ρωμιοσύνη,τα περισσότερα κατοικούνται,άλλα αναστηλώνονται.

Ένα τέτοιο μοβ λουλουδάκι(αυτό στις γλάστρες) έφερα από τη γη την εύφορη,την πλούσια,την αιολίδα γη.Το φρόντιζα όλο το ταξίδι κι αυτό άνθιζε συνέχεια.Τώρα σε μια γλαστρούλα δεν έχει λουλούδια,περιμένω να δω πώς θα πάει-μήπως το ξερίζωσα βίαια από τη γη του;

Κι άλλοι έφεραν μαζί τους το ίδιο λουλούδι,ελπίζω να ριζώσει για τα καλά σε καινούρια χώματα.

Ο ναός του Ταξιάρχη τραυματισμένος από το χρόνο ακόμη αντέχει, ευτυχώς χωρίς μιναρέδες,όπως τόσες άλλες εκκλησιές μας.Το εσωτερικό του γεμάτο σκαλωσιές,μάλλον για αναστήλωση πρόκειται.Η είσοδος απαγορεύεται.Από τα παράθυρα παρατηρούμε το εσωτερικό,μόνο η αρχιτεκτονική θυμίζει ναό,τίποτα άλλο δε βλέπεις.

Τα σίδερα στα παράθυρα σκουριασμένα,είναι όμως γεμάτα δεμένα μαντηλάκια-κάθε μαντηλάκι και μια ευχή.Πρώτη φορά έβλεπα αυτή τη συνήθεια-έδεσα το δικό μου μαντηλάκι-χαρτομάντηλο για την ακρίβεια,όπως και τα περισσότερα-έκανα την ευχή μου.

Πλάι στην είσοδο στις πέτρες ανάβουμε κεράκι.Μια γριά τουρκοκρητικιά,που μιλάει ελληνικά,έχει φροντίσει να βρίσκεται στα σκαλιά πουλώντας κεράκια.

Μια κυρία με μικρασιάτικες καταβολές αφήνει ένα μπουκέτο λουλούδια,είναι συγκινημένη.

Πολλοί συνταξιδιώτες σκύβουν,παίρνουν λίγο χώμα,το φυλάσσουν σ΄ένα μαντιλάκι....

"Είναι η ίδια η σάρκα και το πνεύμα της γης τους.Την κρατάμε,την αγγίζουμε,την ψάχνουμε σ΄αυτή τη φούχτα....Μια φυσιολογικά γλυκειά πίστη χύνεται από την αφή μας μες στις φλέβες μας και τις καρδιές μας."

Η μυστική φωνή της γης,που τη λογιάζαμε χαμένη,γίνεται ο ακατάλυτος δεσμός ανάμεσα στις γενιές των προγόνων ,των μεταγενέστερων,εκείνων που θα ακολουθήσουν.

Πρόλογος Άγγελου Σικελιανού στην "Αιολική γη" του Ηλία Βενέζη. Το δεύτερο απόσπασμα σε ελεύθερη απόδοση.

Αντιθέσεις

Θέλω να ευχαριστήσω τη γλυκιά Κάτια για το βραβείο,που μου χάρισε.Άργησα πολύ,τους λόγους τους γνωρίζεις Κάτια μου.
Σ΄ευχαριστώ πολύ,γλυκιά μου φίλη!
...................................................................................................................................................................

Σε ένα άλλο θέμα θα αναφερθώ τώρα,που πιστεύω μας αγγίζει όλους!
Όλοι οφείλουμε ν΄αντισταθούμε στην κατάσταση,που μας έφεραν οι κρατούντες :

Ξ Ε Π Ο Υ Λ Ι Ε Τ Α Ι Η Π Α Τ Ρ Ι Δ Α!

Θα μείνουμε απλοί θεατές της καταστροφής της χώρας;Θα είμαστε κι εμείς οι βολεμένοι του καναπέ;

Το ποτάμι της οργής εύχομαι να φουσκώσει,να πλημμυρίσει και να παρασύρει όλους και όλα-κάτι νέο πρέπει να γεννηθεί,που θα μας κάνει και πάλι όλους υπερήφανους!

Η απουσία μου

Φίλες και φίλοι μου χίλια ευχαριστώ για τις ευχές σας στο blog μου,στο mail και στο τηλέφωνο!
Να είστε όλοι καλά με την οικογένειά σας!
Να με συγχωρείτε,που δεν μπόρεσα να σας απαντήσω προσωπικά,αλλά δυστυχώς την παραμονή βρισκόμασταν στο νοσοκομείο και αυτή τη μέρα το μεσημέρι ο πεθερός μου έφυγε για το αιώνιο ταξίδι του.Τις τελευταίες ημέρες δεν πήγαινε καθόλου καλά,ήταν μεγάλος και ο οργανισμός του με τα προβλήματα δεν άντεξε.
Όσο γεμάτος ημερών κι αν φεύγει ο άνθρωπος,δεν παύει ο θάνατός του να προκαλεί πόνο στην οικογένειά του.

Πέρα από τη θλιβερή διαδικασία,έχουμε κι άλλες εκκρεμότητες,γιατί έπρεπε να τακτοποιήσουμε όλα τα έγγραφα-ήταν Σ/Κ βλέπετε και οι υπηρεσίες για τα διαδικαστικά ήταν κλειστές.Έτσι ακόμη και σήμερα τρέχαμε Χαλκίδα-Αμάρυνθο κι ακόμη δεν τελειώσαμε.
Μόλις λήξουν όλες οι υποχρεώσεις, θα είμαι πάλι στην παρεούλα μας.

Καλό ταξίδι,να αναπαύσει ο Θεός την ψυχή του!

''Γυρεύω το παλιό μου σπίτι
με τ΄αψηλά τα παραθύρια
σκοτεινιασμένα απ΄τον κισσό
γυρεύω την αρχαία κολόνα
που κοίταζε ο θαλασσινός"
Αφηρημένο εντελώς ,αλλά μ΄αυτό θέλω να δείξω τη νοσταλγία για το παλιό σπίτι στην πατρογονική γη της Μ. Ασίας.Το έφτιαξα πριν φύγω για το ταξίδι στη γη τη δική μας,έτσι το φαντάστηκα.

Η περικοκλάδα αγκαλιάζει τους τοίχους,

τα δαντελένια κουρτινάκια ,που θωπευτικά αγκαλιάζει η αύρα,

το κλειδί πλάι στην πόρτα κρεμασμένο,

ανάμεσα στις χορταριασμένες πέτρες στραφταλίζουν μικρά άσπρα ανθάκια.

Πάστα,γυαλόχαρτο,στένσιλ,ακρυλικά,bitumen.

Spina nel cuore (αγκάθι στην καρδιά) το αντίκρυσμά του.

"Καχρ ολοούν σερμπέτ ολανλάρ!"(Ανάθεμα στους αίτιους!)

"Ματωμένα χώματα" Διδώ Σωτηρίου

Eπέστρεψα!

Επέστρεψα γεμάτη ικανοποίηση,που μπόρεσα να κάνω αυτό το ταξίδι,να περιηγηθώ σε τόπους δικούς μας με ιστορία αιώνων.
Κατάκοπη είμαι,αλλά η κούραση αυτή είναι γλυκιά,άλλωστε διανύσαμε χιλιάδες χιλιόμετρα,διασχίσαμε θάλασσα(σύντομες διαδρομές με ferryboat) από Εύβοια σε Μαγνησία,πέρασμα στον Ελλήσποντο και τη θάλασσα του Μαρμαρά από την ασιατική στην ευρωπαϊκή πλευρά.
Οι πρώτες φωτογραφίες:
Στην Έφεσο με μερικούς από τους συνταξιδιώτες,

με τη Μαρία,τη φίλη μου.

Δυο ώρες περπατούσαμε στην ξενάγηση κι όμως δεν τα είδαμε όλα,θέλεις πολύ χρόνο για να γνωρίσεις αυτή την ιστορική πόλη.

Πατρίδα του μεγάλου Έλληνα υλιστή φιλόσοφου Ηράκλειτου,του ποιητή Καλλίνικου και των μεγάλων ζωγράφων της αρχαιότητας Απελλή και Παράσσου.Μια από τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαιότητα,όπου αποθεώθηκε η ελληνορωμαϊκή αρχιτεκτονική.Ο ναός της Αρτέμιδος θεωρείται από τα εφτά θαύματα της αρχαιότητας,δυστυχώς σήμερα μόνο ένας κίονας φαίνεται.

Στο φόντο η βιβλιοθήκη του Κέλσου,που χτίστηκε το πρώτο τέταρτο του 2ου αιώνα μ.Χ. (113-120μΧ).Λειτουργούσε σαν βιβλιοθήκη,αλλά στην πραγματικότητα ήταν ταφικό μνημείο προς τιμή του ρωμαίου συγκλητικού και ανθύπατου της Ασίας Τιβέριου Ιουλίου Κέλσου Πολεμαιάνου.

Έχει μήκος 23 μέτρα και βάθος 17.Στο εσωτερικό της σε πολλές,κατάλληλα διαμορφωμένες και προστατευόμενες εσοχές φυλάσσονταν σε κυλίνδρους 12000 πάπυροι.

Η πρόσοψη με πλούσιο διάκοσμο είχε δύο ορόφους,ενώ το εσωτερικό τρεις.Στην είσοδο υπάρχουν διπλοκίονες με κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού.

Στις κόγχες του πρώτου ορόφου υπάρχουν 4 γυναικεία αγάλματα(αντίγραφα,τα αυθεντικά βρίσκονται στη Βιέννη),που συμβολίζουν τις αρετές του Κέλσου:Σοφία,Αρετή,Επιστήμη,Έννοια.