Δύο παιχνιδάκια

Η blog-o-γειτονιά είναι πολύ παιχνιδιάρα ,χρειάζεται κι ένα μικρό διαλειμματάκι ,για να γνωριζόμαστε καλύτερα.
Η Χαρά με κάλεσε να παίξω με το χειρόγραφο ,άργησα λίγο,συγνώμη φιλενάδα.Για να πω την αλήθεια,ποτέ δεν εγκατέλειψα το γράψιμο,πάντα με τις σημειώσεις μου σε μπλοκάκι,ποτέ στον υπολογιστή.Μ΄αρέσει ο πατροπαράδοτος τρόπος.

Πάμε να δούμε τις ερωτήσεις,που πρέπει να απαντήσω:
1)Πώς σε λένε/όνομα του μπλογκ σου;
2)Ποια είναι η διεύθυνση URL του μπλογκ σου;
3)Γράψε:"Η γρήγορη καφέ αλεπού πηδάει πάνω από τον τεμπέλη σκύλο".
4)Αγαπημένο απόφθεγμα;
5)Το αγαπημένο σου τραγούδι;
6)Το αγαπημένο σου συγκρότημα/τραγουδιστές;
7)Ο,τιδήποτε άλλο θα ήθελες να πεις;
8)8 bloggers για να συμμετάσχουν στο παιχνίδι.

Πιστεύω να μπορείτε να τα διαβάσετε.Ποτέ δεν ήμουν καλλιγράφος,νευρικό και γρήγορο πάντα το γράψιμό μου.Όταν στο πανεπιστήμιο χρειαζόταν να κρατήσω σημειώσεις,ούτε η ίδια δεν μπορούσα να καταλάβω τι έγραφα.
Το δεύτερο παιχνίδι με τα 7 μυστικά με κάλεσε να το παίξω η Ειρήνη.
Αν τα αποκαλύψω,τι μυστικά θα είναι;

1)Λατρεύω την οικογένειά μου,όποιος την πειράξει του δείχνω τα νύχια μου,που δεν έχω-φυτρώνουν ξαφνικά.
2)Ήμουν κακομαθημένη,μερικές φορές το θυμάμαι,μου βγαίνει και βασανίζω τους γύρω μου με τις απαιτήσεις μου.
3)Ούτε στο μπάνιο δεν τραγουδώ,πολύ φάλτσο κορίτσια,αφήστε που δε θυμάμαι τους στίχους.
4)Δεν μπορώ να εκφράσω άνετα όσα νοιώθω,δυσκολεύομαι να εξωτερικεύσω τα συναισθήματά μου.
5)Έχω πολλές φοβίες,κάποιες δεν μπορώ να τις ξεπεράσω,δεν είναι εύκολο-μήπως χρειάζομαι ψυχοθεραπεία;Μάλλον.
6)Είμαι ανυπόμονη,εκνευρίζομαι εύκολα κι ανάβω,τα λέω και....όλα εντάξει.Να κρατήσω θυμό,αδύνατον.
7)Έμαθα και μαθαίνω πολλά από τα κορίτσια και τον άντρα μου-τους θαυμάζω γι΄αυτό που είναι.
Τα είπα και ξαλάφρωσα!

Σε όλους τους φίλους,που μου κρατάτε συντροφιά μια πινελιά εξοχής-μια ταπεινή ,μα όμορφη ανεμώνα!

Tο Κοράκι

Καιρό το γυρόφερνα στο μυαλό μου να φτιάξω έναν πίνακα ,που να αναφέρεται στο ποίημα του Πόε "Το Κοράκι".
Θα ήταν έκπληξη για τη μικρή μου κόρη,που πολύ της αρέσει τόσο το ύφος του συγγραφέα,όσο και η ομώνυμη ταινία-αχ,πόσες φορές την έχουμε δει.
Δεν άντεξα,της έστειλα μια φωτογραφία για μια πρώτη γεύση,αλλά τις απόκριες τον παρέλαβε ολοκληρωμένο.
Σαν έμπνευση είχα την ταινία και τον έφτιαξα με μικτή τεχνική:

Αρχικά έκανα το σκίτσο του πρωταγωνιστή της ταινίας,από φωτογραφίες που βρήκα στο δωμάτιό της.Το ζωγράφισα με μολύβι,αλλά έγινε άτονο και το πέρασα με μελάνι.Το κόλλησα στον καμβά με ατλακόλ.

Στο φεγγάρι έβαλα την πάστα διαμόρφωσης(modeling paste) και αχνά σχεδίασα τα χαρακτηριστικά μιας γυναικείας μορφής.

Σε χαρτάκια έγραψα αποσπάσματα από το ποίημα-μην προσέχετε τα γράμματα,ορνιθοσκαλίσματα είναι.

Τα κόλλησα κι αυτά με ατλακόλ και γύρω τους,όπως και στο σκίτσο,έβαλα πάλι από την πάστα,

ενώ το χαρτί το πέρασα με αραιωμένο ακρυλικό στα χρώματα που κυριαρχούν,ώστε να διαβάζονται.

Τελευταίο ζωγράφισα το δέντρο και το κοράκι.

****************************************

Το δεύτερο απόσπασμα από το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο:

" Wretch",I cried,"thy God hath lent

thee-by theese angels he has sent

thee Respite-respite and nepenthe

from thy memories of Lenore! Quaff,

oh quaff this kind nepenthe,and

forget this lost Lenore!" Quoth the raven, "Nevermore."

" Ο Έτγκαρ Άλαν Πόε γεννήθηκε στη Βοστώνη από γονείς θεατρίνους.Πριν κλείσει τα δυο του χρόνια οι γονείς πέθαναν κι ο ίδιος βρέθηκε στο σπίτι του εμπόρου Τζον Άλαν,που όμως δεν τον υιοθέτησε ποτέ.Η σχέση μαζί του δεν ήταν ποτέ καλή,αλλά επιδεινώθηκε,όταν του ζήτησε να διακόψει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια,επειδή δεν ήθελε να αναλάβει τα έξοδά του.Το 1830 πήγε στη στρατιωτική ακαδημία του Γουέστ Πόιντ,αλλά αποπέμφθηκε μετά από σκάνδαλο που δημιούργησε.

Για μεγάλο διάστημα εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες κατακτώντας τη φήμη έγκυρου κριτικού."Το Κοράκι και άλλα ποιήματα" το 1845 τον καθιέρωσε σε μια νύχτα σα συγγραφέα,χωρίς όμως να του ανακουφίσει τη φτώχεια.

Πέθανε το 1849 αλκοολικός ή κατ΄άλλους οπιομανής κυνηγώντας διαρκώς το όραμα της χαμένης Βιρτζίνια,πρώτης του γυναίκας στο πλάι της οποίας τάφηκε στη Βαλτιμόρη-αυτή ήταν η επιθυμία του.

*********************************************

Αυτός ο γλυκούλης σας φαντάζει να έγραφε λογοτεχνία μυστηρίου,αυτή την απορία είχα,όταν πρωτοείδα τη φωτογραφία του.Κι όμως όπως είπε ο Μποντλέρ:

"Η ποίηση του Έντγκαρ Άλαν Πόε είναι βαθιά και στιλπνή σαν όνειρο,μυστηριακή και τέλεια σαν κρύσταλλο",

ή ο Ντοστογιέφσκι:

"Αυτό που είναι εκπληκτικό στον Πόε είναι η ρώμη της φαντασίας του,η ακρίβεια της εύγλωττης λεπτομέρειας."

Kαι η νικήτρια είναι......

Φίλες μου,ήρθε η στιγμή να σας αποκαλύψω ποια είμαι στη φωτογραφία.Κάποιες με βρήκαν,σίγουρη ήταν η Deli,που έχουμε βρεθεί δυο φορές.Αν κοιτάζατε τη φωτογραφία στο προφίλ μου,θα το βρίσκατε.
Είμαι η πρώτη από δεξιά,όπως κοιτάζουμε τη φωτογραφία,αυτή που δε φαίνονται τα αυτάκια,που έγραψε η Simonmad.
Χαρά,ξανθιά φυσική δεν είμαι,βαμμένα τα έχω,αλλά στη φωτογραφία ήταν πιο κοντά στο φυσικό μου.
28 φίλες σχολίασαν,

τραβάω τον τυχερό κλήρο-αυτοφωτογράφιση- και τυχερή......

είναι η Ρεβέκκα.

Ελπίζω να σου αρέσει,θα σου στείλω mail.

Ευχαριστώ πολύ,που πήρατε μέρος στο κουίζ!

Άνοιξη;

Άνοιξη;Ναι,με ερωτηματικό,γιατί μας επεφύλαξε το πρώτο χιόνι της χρονιάς.
Το τριήμερο κρύο,βροχή,χιονόνερο και από Κ. Δευτέρα μεσημεράκι ξεκίνησε η χιονόπτωση.Ούτε να ξεμυτίσουμε από τον άνεμο.Τα παιδιά με το μωρό δεν μπόρεσαν να βγουν μια βολτούλα,αφήστε που έπαθαν και μια ίωση,ευτυχώς όχι ο μικρούλης.
Περάσαμε όμως ήσυχα , όμορφα,οικογενειακά,μόνο η μεγάλη κόρη μας δεν ήρθε,μας έλειπε.
Το μεσημέρι ήδη το χιόνι έπεφτε πυκνό και σκέπαζε τα πάντα,

το βράδυ η δάφνη μας άσπρη άσπρη,

τα σκαλοπάτια με τις γλαστρούλες σκεπάστηκαν,

τα γιούκα κατάλευκα,

ο δρόμος σκεπάστηκε,το τζιπ μας άφησε το ίχνος τους.Θα είχε περισσότερο χιόνι,αλλά ο δυνατός,θυελλώδης άνεμος το στριφογύριζε και το σώρευε κατά τόπους.

Και η σημερινή ημέρα,ανοιξιάτικη,λαμπερή μ΄έναν ήλιο ζεστό και τα νερά παγωμένα.

Η κλήρωση στην επόμενη ανάρτηση,λίγο χρόνο θέλω να συμμαζευτώ.

Aποκριά,ώρα για ξεφάντωμα!

Τελευταία Κυριακή αποκριάς ,Καθαρή Δευτέρα και μπαίνουμε πια στην περίοδο της μεγάλης τεσσαρακοστής,της αποχής και της νηστείας,για όσους την ακολουθούν.
Για σας φίλοι μου ζωγράφισα κάτι από το υπέροχο,ξεχωριστό βενετσιάνικο καρναβάλι.Ακουαρέλα με παστέλ λαδιού,αφιερωμένο σε όλους σας!

Ας θυμηθούμε μέσα από κιτρινισμένες φωτογραφίες,ενθύμια μιας πολύ παλιάς αποκριάς,τότε που γιόρταζαν πολύ απλά,με μασκαράτες και τραγούδια.

Από τη δεκαετία του ΄50 αυτή η φωτογραφία ,ο πατέρας μου μασκαρεμένος γυναίκα ξεκινάει για τη βόλτα του στο χωριό,να ενωθεί με την παρέα,να διασκεδάσουν.

Δεκαετία ΄60 εδώ,τότε που όλη η γειτονιά μια παρέα γλεντούσε,τραγουδούσε.Όταν ο πατέρας μου δεν ταξίδευε,τι γλέντια κάναμε...όλα τα σπίτια ανοιχτά,τραγούδια,χαρές,χαρτοπόλεμος και σερπαντίνες,κορδέλες τις λέγαμε τότε.Οι πιο μικροί μπαινοβγαίναμε στα σπίτια,παίζαμε χαιρόμαστε.

Κάπου ανάμεσα στην παρέα οι γονείς μου κι εγώ πίσω, μόνο λίγο το κεφάλι μου φαίνεται με το αποκριάτικο καπέλο.Με κρατάει αγκαλιά ο γιός ενός φίλου,που αργότερα έφυγε στην Αμερική-εκεί βρίσκεται ακόμη-παντρεύτηκε μια ανηψιά της μαμάς μου.

Κοιτάζοντας τη φωτογραφία μνήμες θολές ξεπήδησαν,άρχισε η αχλύ να διαλύεται,θυμήθηκα τα πρόσωπα,κάποιοι γείτονες ,κάποιοι φίλοι από Αθήνα,άλλοι που έχουν πάρει το δρόμο του...μακρινού ταξιδιού.Αγία Άννα πια ,πριν μερικά χρόνια,ποντικάκια,γατούλες,ένα τιγράκι κι ένας διαβολάκος μαζεύτηκαν κι άρχισαν να γυρίζουν τα σπίτια,πειράζοντας τον κόσμο,άλλες με κολπάκια και τραγούδια πονηρά της παράδοσης του χωριού κι άλλες πιο πίσω δειλά συμμετέχουσες.

Οι στολές απλές,κολάν μαύρο και πουλόβερ μαύρο επίσης και αξεσουάρ μάσκα,αυτάκια κι ουρές.

Πού είμαι;Με γνωρίζετε;

Μια σκηνή από το καρναβάλι μας,με κυρίαρχο το φαλλό,το αρχέγονο σύμβολο γονιμότητας,σε πρώτο και κυρίαρχο ρόλο-ευτυχώς δε φαίνεται τι λέει το πανό,μη με κόψει και η λογοκρισία χιχι....

Τελειώνοντας το αφιέρωμα,σας χαιρετώ παρέα με το χρωματιστό αρλεκίνο μου και εύχομαι σε όλους:

ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ!!!

****************************************************

Μόλις το σκέφτηκα,την ιδέα βέβαια μου την έδωσε το σχόλιο της Ελένης,elmar:για σας έφτιαξα τη ζωγραφιά,σε σας πρέπει να πάει.

Όποια φίλη βρει πού είμαι στην έγχρωμη φωτογραφία με τις γατούλες και τα ποντικάκια,θα της στείλω το καδράκι με το καρναβάλι στη Βενετία.Μη μαρτυρήσετε όσες με γνωρίζετε-εντάξει;

Εμπρός ας παίξουμε!

Άλικο

O άσχημος καιρός συνεχίζεται,χιονόνερο,ομίχλη και κρύο πολύυυυ.....
Να δούμε πότε θα φανεί ο ήλιος,Μάρτιος από την Τρίτη μπαίνουμε στην άνοιξη,αν κι από την εαρινή ισημερία 21 είναι η επίσημη πρώτη της εποχής της αναγέννησης,της χαράς της φύσης.
Και πάλι μια χαρούμενη νότα για να ξεγελάσουμε την κατήφεια του καιρού:
παπαρούνες με modeling paste,για να γίνουν ανάγλυφες,να δημιουργήσω texture,ζωγραφισμένες κάποια χρόνια πριν.Στην άκρη ξέφτισε λίγο το χρώμα,κάπου είχε παραπέσει.Nαι,συμβαίνει κι αυτό,αφήνω στην άκρη κάποια έργα.
Αφού έκανα το σχέδιο,το πέρασα όλο με την πάστα και μετά το ζωγράφισα με ακρυλικά,τότε ήταν που εγκατέλειψα και το λάδι λόγω της μυρωδιάς .

Παπαρούνες άλικες,φλογερές,της άνοιξης λουλούδι!
"............οι Ρούσοι βάλανε παπαρούνες μέσα στις μπούκες των ντουφεκιώ μας.Ήτανε σα μια παράξενη λιτανεία με ατσαλένιες λαμπάδες,που στην κορφή τους άναβε η πιο χαρούμενη φλόγα.
-------------------------------------------------------
Πόση αγάπη υπάρχει στον κόσμο! Άφθονη σαν ποτάμι που χύνεται μέσα σ΄έναν κάμπο!Ανθισμένη σαν ένας λόφος κόκκινος από τις παπαρούνες,που σε φωνάζουνε να τις κόψεις.Δεν έχεις παρά να σκύψεις να τις κόψεις." *

Μαζί κι ένα μικρό πινακάκι σε ξύλο με καμβά κολλημένο,ένας παλιός σταθμός τρένου κι αυτό ακόμη παλιότερο,από τα πρώτα δειλά βήματα αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.

*Από το βιβλίο του Μυριβήλη,ένα από τα πιο αγαπημένα μου,έχει λιώσει από τις πολλές φορές που το έχω διαβάσει:Ένα αντιπολεμικό ανάγνωσμα κι ας γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας-το βιβλίο του πολέμου-ένας ύμνος κατά του ολέθρου του πολέμου:
"Η ζωή εν τάφω",κεφάλαιο"Ο λόφος με τις παπαρούνες"

Καλή εβδομάδα και καλό μήνα!

Βρέχει.........

Από τότε που επέστρεψα από την Αθήνα,μια εβδομάδα πριν,βρέχει ασταμάτητα.Αρχικά ξεκίνησε με ζεστό,για την εποχή,καιρό με σιγανή βροχή ή ξαφνικές νεροποντές.
Δυο μέρες τώρα κρύο και βροχή ,που αλλάζει σε χιονόνερο,ομίχλη,υγρασία,μουλιάσαμε πια.
Η γη ποτίστηκε για τα καλά,ξεδίψασε είναι έτοιμη να αποδώσει τους καρπούς της .Τα δέντρα αρχίζουν δειλά να "φουσκώνουν" ,για να βγάλουν τα πρώτα τρυφερά φυλλαράκια τους.

Στο δρόμο μας ένα μικρό ρυάκι τρέχει μόνιμα αυτές τις μέρες,με την καταιγίδα το νερό είναι περισσότερο.Το κλαδάκι της τριανταφυλιάς μου γεμάτο "ματάκια",φθάνει ο καιρός να γεμίσει η αυλή χρώματα.

Η Άνοιξη μπορεί να μην ήρθε,τα λουλούδια να μην άνθισαν ακόμη-μόνο οι άγριες ίριδες,σαν αυτή στο avatar μου,άνθισαν.Είχα όμως φροντίσει να έχω λίγο χρώμα κι άρωμα , να μου ανεβάζουν τη διάθεση.

Έβαλα βολβούς ζουμπουλιών σε ποτήρια και τα ροζουλί λουλουδάκια χρωματίζουν τη μουντή ατμόσφαιρα και μου χαρίζουν το γλυκό τους άρωμα.Η φωτογραφία έδειχνε μοβ άνθη,ροζ είναι τα δικά μου,μου αρέσουν πιο πολύ.

Πρώτη φορά το δοκίμασα,δεν το πίστευα κι όμως άνθισαν!

............................................................................................

Να περάσετε ένα χαρούμενο Σ/Κ αποκριάς!