Ένα δισκάκι με μπαχαρικά

Άρχισα πάλι τη νοσταλγία για την Κωνσταντινούπολη,αλησμόνητη θα μου μείνει. Σας έχω νέα,όμως,για φέτος η εκδρομούλα-πάντα με την προϋπόθεση της συμμετοχής-θα γίνει στις χαμένες πατρίδες,Σμύρνη,Αϊβαλί,Κουσάντασι και στην ευρύτερη περιοχή με τις ελληνικές αρχαιότητες.Η επιστροφή θα έχει άρωμα Πόλης! Προς το παρόν μια μικρή γεύση από τα χρώματα και αρώματα της Αιγυπτιακής αγοράς ή αλλιώς της αγοράς των μπαχαρικών.Τι πανδαισία ήταν αυτή,τι μυρωδιές,τι ανατολίτικη ατμόσφαιρα! Από παντού σε καλούσαν να αγοράσεις και πώς ν΄αντισταθείς;Και τι δεν αγόρασα....απ΄όλα,τα ήθελα όλα!Βρήκα ακόμη και λαδάκια για τις καλλυντικές κρεμούλες μου-κι απ΄αυτά πήρα και τα χρησιμοποίησα ήδη.

Μπροστά από τα μαγαζάκια παρατηρείς,ρωτάς,διαλέγεις τι θα προτιμήσεις.Οι πωλητές πολύ εξυπηρετικοί,φιλικοί και πρόθυμοι,ελληνικά γνωρίζουν,μια χαρά τα καταφέρνουν.Τα περισσότερα τα αγοράσαμε από ελληνικό μαγαζάκι.Στη βόλτα με τη φίλη μου,τρυπώσαμε και σ΄άλλα,εκεί ανακάλυψα τα λαδάκια.

Πέρα από τα μπαχαρικά,που στα συσκευάζουν τέλεια- η βαλίτσα καθόλου δεν μύρισε-αγοράσαμε και συσκευασμένα για δωράκια,αλλά και για το σπίτι.Σας το είπα,είμαι ασυγκράτητη στα ψώνια.Ένα τέτοιο δισκάκι βλέπετε μπροστά στη φωτογραφία και...

εδώ το δικό μου με ό,τι έχει απομείνει.Σκεφτόμουν πώς να το αξιοποιήσω,να το πετάξω ούτε συζήτηση.Είναι ξύλινο,εντάξει όχι πολύ καλή ποιότητα,λεπτούλι.Για αρχή το έβαψα μπλε,στο μυαλό μου πάντα είχα θαλασσινό θέμα.

Παρέμεινε αρκετούς μήνες έτσι και τελευταία το θυμήθηκα.

Έκοψα το πλαίσιο από ριζόχαρτο για decoupage,το κόλλησα,αλλά τα χρώματα χάθηκαν σχεδόν, λόγω του πολύ σκούρου φόντου.

Πήρα τα ακρυλικά μου και το ζωγράφισα από πάνω.

Μέσα ζωγράφισα ένα καλοκαιρινό θέμα,μια βαρκούλα σ΄έναν πολύχρωμο ουρανό.

Έτοιμο,είτε σαν δισκάκι είτε σαν μικρός πίνακας-ακόμη δεν αποφάσισα.

Οι φωτογραφίες από την αγορά είναι από το internet,γιατί εκείνη την ημέρα ξέμεινα από μπαταρία-σε κάτι τέτοιες στιγμές φαίνονται οι ερασιτέχνες.

Ένα και δύο και...πολλά αυγουλάκια

Έχετε αυγουλάκια;Όταν χρησιμοποιείτε στο φαγητό,τα τσόφλια κρατήστε τα. Αυτή την εποχή ο άντρας μου επιστρέφει πάντα με μια τσαντούλα αυγουλάκια φρέσκα,χωριάτικα,βιολογικά από κοτούλες οικόσιτες. Από αυτά κρατάω το κέλυφος,το πλένω καλά με λίγο ξύδι,το στεγνώνω και σπάζοντάς το το φυλάσσω σε βαζάκι. Μάζεψα αρκετά,τώρα έχω αρχίσει δεύτερο γύρο διαδικασίας. Ελάτε να φτιάξουμε πίνακα με την τεχνική eggshell: Πέρασα ένα πολύ σκληρό χαρτόνι με λευκό χρώμα.Όταν στέγνωσε άπλωσα σε όλη την επιφάνεια ατλακόλ,έριξα τα θρυμματισμένα τσόφλια,τα πάτησα με το χέρι να κολλήσουν καλά. Τίναξα το χαρτόνι,για να φύγουν τα περίσσια. Όταν στέγνωσαν καλά πέρασα βερνίκι νερού.

Πήρα τα ακρυλικά μου κι άρχισα τις δοκιμές.Ζωγράφισα ολόκληρο το φόντο και μετά έφτιαξα τα λουλούδια.

Στο τέλος η τεχνική αναφέρει να περάσουμε bitumen,δεν είχα,αλλά η εναλλακτική υπάρχει και γι΄ αυτό το υλικό.

Παίρνουμε την παλιά,κλασσική "κάμελ" σε κρεμώδη μορφή και την διαλύουμε με white spirit-τη ρευστότητα την καταλαβαίνουμε δουλεύοντας,μέτρια να είναι.

Περνάμε ολόκληρο το ζωγραφισμένο πίνακα και τον αφήνουμε να στεγνώσει.Βάζουμε σε πανάκι ή αν θέλουμε απ΄ευθείας στην επιφάνεια white spirit και τρίβουμε απαλά,ώσπου να φανούν τα χρώματα.

Προσοχή,αυτή η διαδικασία να γίνεται σε καλά αεριζόμενο χώρο ή καλύτερα σε μπαλκόνι,αυλή,γιατί η μυρωδιά είναι πολύ έντονη.Προσωπικά μου προκαλεί πονοκέφαλο.

Περνάμε με βερνίκι νερού.

Είναι μια εύκολη,διασκεδαστική τεχνική,απλά χρειάζεται προετοιμασία.

Aναμνήσεις από τη μεγάλη μας γιορτή!

Αύριο ξημερώνει η μεγάλη,διπλή γιορτή για την πατρίδα μας.Δόξα και τιμή στους ήρωές μας,που με τον αγώνα τους μας πρόσφεραν την ελευθερία μας!
Μέσα από φωτογραφίες περασμένων χρόνων συμμετέχω σ΄αυτόν τον εορτασμό.Ξεκινώντας από τις πιο σύγχρονες κάνω μια μικρή αναδρομή στη γιορτή της 25ης Μαρτίου.
Παρέλαση Δημοτικού με την παραδοσιακή φορεσιά της Αγίας Άννας,

μετά την τελετή τα παιδιά του Δημοτικού χορεύουν παραδοσιακούς χορούς στην πλατεία,

ένα θεατρικό σχετικό με το ΄21 από μαθητές του Γυμνασίου.Όταν υπήρχαν εκπαιδευτικοί με αγάπη και μεράκι,πάντα τα παιδιά ήταν πρόθυμα να πάρουν μέρος σε πολιτιστικά δρώμενα,

παλιότερα χρόνια δεκαετία ΄70 στο Γυμνάσιο Αμαρύνθου, έτοιμες για τους παραδοσιακούς χορούς στην πλατεία, και

η πολύ παλιότερη από ημερολόγιο του φιλοδασικού συλλόγου.Οι κοπέλες της Αγίας Άννας στολισμένες με την καλή ,τοπική φορεσιά.

************************************************

Να περάσετε ένα όμορφο,ανοιξιάτικο τριήμερο!

Να θυμάστε ότι οι Έλληνες ζυγό δεν υποφέρουν,επαναστατούν.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Αmedeo Modigliani-"ο καταραμένος καλλιτέχνης"

Ο Αμεντέο Μοντιλιάνι,ένας από τους μεγαλύτερους Ιταλούς ζωγράφους και γλύπτες του 20ού αιώνα,έχει μείνει στη μνήμη του κοινού τόσο για την άστατη και τραγική ζωή του,όσο και για την ομορφιά της τέχνης του.Εργάστηκε περισσότερο στο Παρίσι.
Γοητευτικός και όμορφος κυριολεκτικά μεταμορφωνόταν υπό την επήρεια του αλκοόλ και των ναρκωτικών και αποκάλυπτε βίαιες και σκληρές πτυχές της ζωής του.Οι καταχρήσεις έδωσαν το τελικό χτύπημα στην εύθραυστη υγεία του και τον οδήγησαν στον πρόωρο θάνατο.Αμέσως μετά το θάνατό του η φήμη του εξαπλώθηκε σ΄όλο τον κόσμο,έγινε μυθική μορφή,αρχέτυπο της καταραμένης ιδιοφυίας.
Ο Μοντιλιάνι είναι από τους αγαπημένους μου ζωγράφους,αλλά εδώ θα σας δείξω δείγματα από τα γλυπτά του.
Είναι δουλεμένα σε πέτρα,τα ξύλινα δε διεσώθηκαν.Εκτός δυο εξαιρέσεων,πρόκειται για κεφαλές και σε 23 από αυτές αναγνωρίζεται ομόφωνα η σμίλη του.

Αυτοδίδακτος,εξέθεσε μια σειρά κεφαλών στο Σαλόν του Παρισιού το 1923.

Οι κεφαλές του επιβλητικές και αινιγματικές,μας παραπέμπουν στην αυστηρότητα ενός αρχαίου ναού.

Αν και τα πρώτα έργα του ήταν μάλλον χοντροκομμένα,σύντομα αποκάλυψε ένα εξεζητημένο στυλ,που συνδύαζε κομψότητα και δύναμη.

Κουλουριασμένη καρυάτιδα,μία από τις εξαιρέσεις των γλυπτών του.

Μια απόπειρα δική μου αντιγραφής του αγαπημένου ζωγράφου.Η αγαπημένη του Ζαν Εμπιτέρν-έχω παραλείψει το χέρι-προσαρμόζονταν τέλεια στο ύφος του.Το έχω ζωγραφίσει με ακουαρέλα.

Η δεύτερη απόπειρα με ξυλομπογιές.Πορτραίτο της μαντάμ Ζορζ βαν Μουϊντεν.

Δύο παιχνιδάκια

Η blog-o-γειτονιά είναι πολύ παιχνιδιάρα ,χρειάζεται κι ένα μικρό διαλειμματάκι ,για να γνωριζόμαστε καλύτερα.
Η Χαρά με κάλεσε να παίξω με το χειρόγραφο ,άργησα λίγο,συγνώμη φιλενάδα.Για να πω την αλήθεια,ποτέ δεν εγκατέλειψα το γράψιμο,πάντα με τις σημειώσεις μου σε μπλοκάκι,ποτέ στον υπολογιστή.Μ΄αρέσει ο πατροπαράδοτος τρόπος.

Πάμε να δούμε τις ερωτήσεις,που πρέπει να απαντήσω:
1)Πώς σε λένε/όνομα του μπλογκ σου;
2)Ποια είναι η διεύθυνση URL του μπλογκ σου;
3)Γράψε:"Η γρήγορη καφέ αλεπού πηδάει πάνω από τον τεμπέλη σκύλο".
4)Αγαπημένο απόφθεγμα;
5)Το αγαπημένο σου τραγούδι;
6)Το αγαπημένο σου συγκρότημα/τραγουδιστές;
7)Ο,τιδήποτε άλλο θα ήθελες να πεις;
8)8 bloggers για να συμμετάσχουν στο παιχνίδι.

Πιστεύω να μπορείτε να τα διαβάσετε.Ποτέ δεν ήμουν καλλιγράφος,νευρικό και γρήγορο πάντα το γράψιμό μου.Όταν στο πανεπιστήμιο χρειαζόταν να κρατήσω σημειώσεις,ούτε η ίδια δεν μπορούσα να καταλάβω τι έγραφα.
Το δεύτερο παιχνίδι με τα 7 μυστικά με κάλεσε να το παίξω η Ειρήνη.
Αν τα αποκαλύψω,τι μυστικά θα είναι;

1)Λατρεύω την οικογένειά μου,όποιος την πειράξει του δείχνω τα νύχια μου,που δεν έχω-φυτρώνουν ξαφνικά.
2)Ήμουν κακομαθημένη,μερικές φορές το θυμάμαι,μου βγαίνει και βασανίζω τους γύρω μου με τις απαιτήσεις μου.
3)Ούτε στο μπάνιο δεν τραγουδώ,πολύ φάλτσο κορίτσια,αφήστε που δε θυμάμαι τους στίχους.
4)Δεν μπορώ να εκφράσω άνετα όσα νοιώθω,δυσκολεύομαι να εξωτερικεύσω τα συναισθήματά μου.
5)Έχω πολλές φοβίες,κάποιες δεν μπορώ να τις ξεπεράσω,δεν είναι εύκολο-μήπως χρειάζομαι ψυχοθεραπεία;Μάλλον.
6)Είμαι ανυπόμονη,εκνευρίζομαι εύκολα κι ανάβω,τα λέω και....όλα εντάξει.Να κρατήσω θυμό,αδύνατον.
7)Έμαθα και μαθαίνω πολλά από τα κορίτσια και τον άντρα μου-τους θαυμάζω γι΄αυτό που είναι.
Τα είπα και ξαλάφρωσα!

Σε όλους τους φίλους,που μου κρατάτε συντροφιά μια πινελιά εξοχής-μια ταπεινή ,μα όμορφη ανεμώνα!

Tο Κοράκι

Καιρό το γυρόφερνα στο μυαλό μου να φτιάξω έναν πίνακα ,που να αναφέρεται στο ποίημα του Πόε "Το Κοράκι".
Θα ήταν έκπληξη για τη μικρή μου κόρη,που πολύ της αρέσει τόσο το ύφος του συγγραφέα,όσο και η ομώνυμη ταινία-αχ,πόσες φορές την έχουμε δει.
Δεν άντεξα,της έστειλα μια φωτογραφία για μια πρώτη γεύση,αλλά τις απόκριες τον παρέλαβε ολοκληρωμένο.
Σαν έμπνευση είχα την ταινία και τον έφτιαξα με μικτή τεχνική:

Αρχικά έκανα το σκίτσο του πρωταγωνιστή της ταινίας,από φωτογραφίες που βρήκα στο δωμάτιό της.Το ζωγράφισα με μολύβι,αλλά έγινε άτονο και το πέρασα με μελάνι.Το κόλλησα στον καμβά με ατλακόλ.

Στο φεγγάρι έβαλα την πάστα διαμόρφωσης(modeling paste) και αχνά σχεδίασα τα χαρακτηριστικά μιας γυναικείας μορφής.

Σε χαρτάκια έγραψα αποσπάσματα από το ποίημα-μην προσέχετε τα γράμματα,ορνιθοσκαλίσματα είναι.

Τα κόλλησα κι αυτά με ατλακόλ και γύρω τους,όπως και στο σκίτσο,έβαλα πάλι από την πάστα,

ενώ το χαρτί το πέρασα με αραιωμένο ακρυλικό στα χρώματα που κυριαρχούν,ώστε να διαβάζονται.

Τελευταίο ζωγράφισα το δέντρο και το κοράκι.

****************************************

Το δεύτερο απόσπασμα από το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο:

" Wretch",I cried,"thy God hath lent

thee-by theese angels he has sent

thee Respite-respite and nepenthe

from thy memories of Lenore! Quaff,

oh quaff this kind nepenthe,and

forget this lost Lenore!" Quoth the raven, "Nevermore."

" Ο Έτγκαρ Άλαν Πόε γεννήθηκε στη Βοστώνη από γονείς θεατρίνους.Πριν κλείσει τα δυο του χρόνια οι γονείς πέθαναν κι ο ίδιος βρέθηκε στο σπίτι του εμπόρου Τζον Άλαν,που όμως δεν τον υιοθέτησε ποτέ.Η σχέση μαζί του δεν ήταν ποτέ καλή,αλλά επιδεινώθηκε,όταν του ζήτησε να διακόψει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια,επειδή δεν ήθελε να αναλάβει τα έξοδά του.Το 1830 πήγε στη στρατιωτική ακαδημία του Γουέστ Πόιντ,αλλά αποπέμφθηκε μετά από σκάνδαλο που δημιούργησε.

Για μεγάλο διάστημα εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες κατακτώντας τη φήμη έγκυρου κριτικού."Το Κοράκι και άλλα ποιήματα" το 1845 τον καθιέρωσε σε μια νύχτα σα συγγραφέα,χωρίς όμως να του ανακουφίσει τη φτώχεια.

Πέθανε το 1849 αλκοολικός ή κατ΄άλλους οπιομανής κυνηγώντας διαρκώς το όραμα της χαμένης Βιρτζίνια,πρώτης του γυναίκας στο πλάι της οποίας τάφηκε στη Βαλτιμόρη-αυτή ήταν η επιθυμία του.

*********************************************

Αυτός ο γλυκούλης σας φαντάζει να έγραφε λογοτεχνία μυστηρίου,αυτή την απορία είχα,όταν πρωτοείδα τη φωτογραφία του.Κι όμως όπως είπε ο Μποντλέρ:

"Η ποίηση του Έντγκαρ Άλαν Πόε είναι βαθιά και στιλπνή σαν όνειρο,μυστηριακή και τέλεια σαν κρύσταλλο",

ή ο Ντοστογιέφσκι:

"Αυτό που είναι εκπληκτικό στον Πόε είναι η ρώμη της φαντασίας του,η ακρίβεια της εύγλωττης λεπτομέρειας."

Kαι η νικήτρια είναι......

Φίλες μου,ήρθε η στιγμή να σας αποκαλύψω ποια είμαι στη φωτογραφία.Κάποιες με βρήκαν,σίγουρη ήταν η Deli,που έχουμε βρεθεί δυο φορές.Αν κοιτάζατε τη φωτογραφία στο προφίλ μου,θα το βρίσκατε.
Είμαι η πρώτη από δεξιά,όπως κοιτάζουμε τη φωτογραφία,αυτή που δε φαίνονται τα αυτάκια,που έγραψε η Simonmad.
Χαρά,ξανθιά φυσική δεν είμαι,βαμμένα τα έχω,αλλά στη φωτογραφία ήταν πιο κοντά στο φυσικό μου.
28 φίλες σχολίασαν,

τραβάω τον τυχερό κλήρο-αυτοφωτογράφιση- και τυχερή......

είναι η Ρεβέκκα.

Ελπίζω να σου αρέσει,θα σου στείλω mail.

Ευχαριστώ πολύ,που πήρατε μέρος στο κουίζ!

Άνοιξη;

Άνοιξη;Ναι,με ερωτηματικό,γιατί μας επεφύλαξε το πρώτο χιόνι της χρονιάς.
Το τριήμερο κρύο,βροχή,χιονόνερο και από Κ. Δευτέρα μεσημεράκι ξεκίνησε η χιονόπτωση.Ούτε να ξεμυτίσουμε από τον άνεμο.Τα παιδιά με το μωρό δεν μπόρεσαν να βγουν μια βολτούλα,αφήστε που έπαθαν και μια ίωση,ευτυχώς όχι ο μικρούλης.
Περάσαμε όμως ήσυχα , όμορφα,οικογενειακά,μόνο η μεγάλη κόρη μας δεν ήρθε,μας έλειπε.
Το μεσημέρι ήδη το χιόνι έπεφτε πυκνό και σκέπαζε τα πάντα,

το βράδυ η δάφνη μας άσπρη άσπρη,

τα σκαλοπάτια με τις γλαστρούλες σκεπάστηκαν,

τα γιούκα κατάλευκα,

ο δρόμος σκεπάστηκε,το τζιπ μας άφησε το ίχνος τους.Θα είχε περισσότερο χιόνι,αλλά ο δυνατός,θυελλώδης άνεμος το στριφογύριζε και το σώρευε κατά τόπους.

Και η σημερινή ημέρα,ανοιξιάτικη,λαμπερή μ΄έναν ήλιο ζεστό και τα νερά παγωμένα.

Η κλήρωση στην επόμενη ανάρτηση,λίγο χρόνο θέλω να συμμαζευτώ.

Aποκριά,ώρα για ξεφάντωμα!

Τελευταία Κυριακή αποκριάς ,Καθαρή Δευτέρα και μπαίνουμε πια στην περίοδο της μεγάλης τεσσαρακοστής,της αποχής και της νηστείας,για όσους την ακολουθούν.
Για σας φίλοι μου ζωγράφισα κάτι από το υπέροχο,ξεχωριστό βενετσιάνικο καρναβάλι.Ακουαρέλα με παστέλ λαδιού,αφιερωμένο σε όλους σας!

Ας θυμηθούμε μέσα από κιτρινισμένες φωτογραφίες,ενθύμια μιας πολύ παλιάς αποκριάς,τότε που γιόρταζαν πολύ απλά,με μασκαράτες και τραγούδια.

Από τη δεκαετία του ΄50 αυτή η φωτογραφία ,ο πατέρας μου μασκαρεμένος γυναίκα ξεκινάει για τη βόλτα του στο χωριό,να ενωθεί με την παρέα,να διασκεδάσουν.

Δεκαετία ΄60 εδώ,τότε που όλη η γειτονιά μια παρέα γλεντούσε,τραγουδούσε.Όταν ο πατέρας μου δεν ταξίδευε,τι γλέντια κάναμε...όλα τα σπίτια ανοιχτά,τραγούδια,χαρές,χαρτοπόλεμος και σερπαντίνες,κορδέλες τις λέγαμε τότε.Οι πιο μικροί μπαινοβγαίναμε στα σπίτια,παίζαμε χαιρόμαστε.

Κάπου ανάμεσα στην παρέα οι γονείς μου κι εγώ πίσω, μόνο λίγο το κεφάλι μου φαίνεται με το αποκριάτικο καπέλο.Με κρατάει αγκαλιά ο γιός ενός φίλου,που αργότερα έφυγε στην Αμερική-εκεί βρίσκεται ακόμη-παντρεύτηκε μια ανηψιά της μαμάς μου.

Κοιτάζοντας τη φωτογραφία μνήμες θολές ξεπήδησαν,άρχισε η αχλύ να διαλύεται,θυμήθηκα τα πρόσωπα,κάποιοι γείτονες ,κάποιοι φίλοι από Αθήνα,άλλοι που έχουν πάρει το δρόμο του...μακρινού ταξιδιού.Αγία Άννα πια ,πριν μερικά χρόνια,ποντικάκια,γατούλες,ένα τιγράκι κι ένας διαβολάκος μαζεύτηκαν κι άρχισαν να γυρίζουν τα σπίτια,πειράζοντας τον κόσμο,άλλες με κολπάκια και τραγούδια πονηρά της παράδοσης του χωριού κι άλλες πιο πίσω δειλά συμμετέχουσες.

Οι στολές απλές,κολάν μαύρο και πουλόβερ μαύρο επίσης και αξεσουάρ μάσκα,αυτάκια κι ουρές.

Πού είμαι;Με γνωρίζετε;

Μια σκηνή από το καρναβάλι μας,με κυρίαρχο το φαλλό,το αρχέγονο σύμβολο γονιμότητας,σε πρώτο και κυρίαρχο ρόλο-ευτυχώς δε φαίνεται τι λέει το πανό,μη με κόψει και η λογοκρισία χιχι....

Τελειώνοντας το αφιέρωμα,σας χαιρετώ παρέα με το χρωματιστό αρλεκίνο μου και εύχομαι σε όλους:

ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ!!!

****************************************************

Μόλις το σκέφτηκα,την ιδέα βέβαια μου την έδωσε το σχόλιο της Ελένης,elmar:για σας έφτιαξα τη ζωγραφιά,σε σας πρέπει να πάει.

Όποια φίλη βρει πού είμαι στην έγχρωμη φωτογραφία με τις γατούλες και τα ποντικάκια,θα της στείλω το καδράκι με το καρναβάλι στη Βενετία.Μη μαρτυρήσετε όσες με γνωρίζετε-εντάξει;

Εμπρός ας παίξουμε!