Παράθυρο με θέα

Φωτεινό σημείο στο σκοτάδι της κάμαρης το ανοιχτό παράθυρο.

Στην άκρη καθισμένη θωρείς δάση και νερά,

καθρεφτίζουν τη ζωή,τα όνειρά σου.

Ανάγλυφος πίνακας μικρών διαστάσεων με στόκο,ακρυλικά και πατίνα.

Χριστούγεννα με τον κοκκινολαίμη

Ο κοκκινολαίμης,καλογιάννος,κουμπογιάννος,robin-επιστημονική ονομασία erithacus rubecula- είναι μικρό,στρουθιόμορφο πουλάκι και ανήκει στην οιγογένεια των τσιχλών.Μόλις 14 εκ. μαζί με την ουρά του κι όμως είναι από τα δημοφιλέστερα  πουλιά της ευρωπαϊκής και της ελληνικής φύσης.

Είναι γκριζοκαφετί με ένα μεγάλο πορτοκαλοκόκκινο σημάδι στο λαιμό και στο πρόσωπο και δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ αρσενικού και θηλυκού.
Αποκαλείται και αηδόνι του χειμώνα.

Στη χώρα μας τον συναντάμε όλο το χρόνο.Το χειμώνα σε μέρη με χαμηλό υψόμετρο ακόμη σε αυλές και κήπους ,όταν χιονίζει.Το καλοκαίρι  ανεβαίνει σε ψηλότερα μέρη.
Κάθε φορά που χιονίζει εμφανίζεται ο κοκκινολαίμης στην αυλή μας  κι αυτό που μπορούμε να του προσφέρουμε είναι λίγα ψιχουλάκια ή σποράκια.Καχύποπτο το πουλάκι  αναμένει να φύγουμε,για να τα γευτεί.

Σύμφωνα με το μύθο ήταν ερωτευμένος με την Κυρίνα (την τσίχλα),αλλά εκείνη δεν τον ήθελε.Για να την εντυπωσιάσει δανείστηκε από το χελιδόνι το κόκκινο γιλέκο του και το φόρεσε.Δεν το επέστρεψε ποτέ,γι΄αυτό,  όταν την άνοιξη έρχεται το χελιδόνι,ο κοκκινολαίμης εξαφανίζεται.

Στην Ευρώπη έχει συνδεθεί με τον ερχομό των Χριστουγέννων.Αυτό συμβαίνει γιατί  κατά το 18ο αιώνα οι ταχυδρόμοι,που έφερναν τις χριστουγεννιάτικες κάρτες στους Βρετανούς,φορούσαν  κόκκινο γιλέκο και τους αποκαλούσαν "κοκκινολαίμηδες".

Κάνοντας βολτούλες στη γειτονιά μας,είδα λάμψη , γιορτινές προετοιμασίες και είπα να κάνω κάτι.
Λινάτσα το υλικό μου,όχι από κάποιο εμπορικό,απλά αγόρασα ένα σακί για ελιές.Είναι πιο σκληρή,αλλά κάτι κατάφερα.
Τα πουλάκια με ταλαιπώρησαν ιδιαίτερα στο ράψιμο-με το χέρι έγινε- δεινοπάθησαν τα δάχτυλά μου από τα τσιμπήματα.Τα φτερά έγιναν με σπάγγο και έριξα μερικές πινελιές μεταλλικών ακρυλικών και πατίνας.

Το καδράκι σε τελάρο για κέντημα-την ιδέα την είχα δει στην Ευγενία,στο Κορίτσια από σπίτι.
Πέρασα πρώτα gesso και μετά ζωγράφισα το μικρό κοκκινολαίμη.Έβαψα και το τελάρο με ασημί,μεταλλικό ακρυλικό για να ταιριάζει στο θέμα.

Σε χαμηλούς τόνους

Οι χαμηλοί τόνοι μ΄αρέσουν σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου,αρκεί να μη με πειράξεις.Τότε ανεβαίνουν πολύ....
Το ίδιο και στη ζωγραφική,αν και δεν μπορώ να τους πετύχω πάντα.Λίγο χρώμα περισσότερο και πάνε....

Σ΄αυτές τις ακουαρέλες προσπάθησα να κρατήσω αυτό που μ΄ αρέσει,αν και κάπου κάπου μου ξέφυγαν.

Οι καινούριες μου ακουαρέλες,τις αγόρασα από το ταξίδι στην Αθήνα και είμαι πολύ ευχαριστημένη.Πολύ καλύτερη ποιότητα από τις προηγούμενες.

Ένα κινέζικο σετάκι,δώρο από ταξίδι της φίλης μου Μαρίας στην Κίνα-πάντα με σκέφτεται.

Σας αφήνω και εύχομαι καλή εβδομάδα σε όλες!
Μανιταράκια,η σημερινή συγκομιδή του άντρα μου.

Τα βρίσκουμε στις ρίζες κουμαριών κάτω από πεύκα και έχουν υπέροχα χρώματα,αλλά πολύ καλύτερη, γεύση-είναι μια εξαιρετική νοστιμιά!.Αυτός ο υγρός καιρός ευνοεί πολύ την ανάπτυξή τους και όλοι εδώ γνωρίζουν τα μέρη,όπου φύονται,όπως και τις  φαγώσιμες ποικιλίες.
Τα έπλυνα καλά κάτω από τρεχούμενο νερό,τα έβαλα για λίγο σε νερό,που έβραζε και έτοιμα για τον καταψύκτη.Ήταν περίπου 2 κιλά.

Μια βολτούλα στη φύση μαζί

Μαζί χεράκι χεράκι με το μικρούλη Άγγελο βγήκαμε μια βολτούλα στη φύση-όχι πολύ μακριά-μόλις πίσω από το σπίτι μας.
Καλά καταλάβατε,είχαμε επίσκεψη-έκπληξη!Κατέφθασε ο εγγονός μας για λίγες ημέρες και πάλι χάθηκα,αφού του αφιερώνομαι αποκλειστικά.
Βλέπετε,άρχισε πια να ενδιαφέρεται για τα δαχτυλοκουκλάκια,που είχα φτιάξει.Λίγη βοήθεια χρειάζεται μόνο,για να τα βάλει στα δαχτυλάκια του.

Προχωρήσαμε στον αγροτικό χωματόδρομο και στην πρώτη στροφή μια άλλη άποψη της θάλασσας.

Γεμάτος ο τόπος από ελιές,πράσινος ακόμη ο καρπός περιμένει να τον μαζέψουν.

Όμορφα χρώματα στη φθινοπωρινή φύση με τους καρπούς της,αυτά δεν ξέρω πώς λέγονται-μήπως γνωρίζετε;

Οι μυρτιές γεμάτες με τα μωβ μπιλάκια τους-γευτήκαμε ,ναι και ο μικρός και μαζέψαμε για να κάνουμε λικεράκι.Αν θέλετε τη συνταγή,θα ανατρέξετε στο  aromacooking στη στήλη  "πόσιμα ελιξήρια".

Κι άλλοι κατακκόκινοι καρποί,ούτε αυτούς τους γνωρίζω κι ας ζω μέσα στη φύση.

Τα τελευταία λιγοστά βατόμουρα ήταν νοστιμότατα.

Μαζέψαμε και μερικά βελανίδια για παιχνίδι και για διακόσμηση.
Ήθελα να κόψω και μερικά φθινοπωρινά κλαδιά,αλλά ο μικρός ήθελε αγκαλίτσες,γιατί στην επιστροφή ο κατήφορος έγινε, μικρός μεν,αλλά απότομος ανήφορος.Καρότσι δεν πήραμε,γιατί ο δρόμος έχει ανωμαλίες.

Νάτο,παρκαρισμένο ακόμη στο μπαλκόνι έχει γίνει η χαρά των γατιών.