Ένας πίνακας...ένα ποίημα.

Ένας πίνακας,που ζωγράφισα για το σπίτι των κοριτσιών στην Αθήνα.Τον είχαν δει σε γκαλερί,που διαθέτει αντιγραφές έργων και είπα να δοκιμάσω.
Εδώ είναι το στήσιμο,γιατί αποφάσισα να τον κάνω ανάγλυφο με modeling paste ,μια πάστα για ακρυλικά.Πρόσθεσα και λίγο sand mortar,άλλη πάστα με κόκκους.

Μετά από δοκιμές στα χρώματα,τον ζωγράφισα με αποχρώσεις,όπως ακριβώς ήθελαν.

Μια και τα απεικονιζόμενα πρόσωπα φορούν μάσκες,ήρθε στο νου μου ένα ποίημα που αγαπώ πολύ:μιλάει για μια αποκριά διαφορετική,μακρινή σε μας.Είναι του Μίλτου Σαχτούρη από την ποιητική συλλογή "Με το πρόσωπο στον τοίχο",που κυκλοφόρησε το 1952.

Κινείται σε δυο πραγματικότητες:η μια είναι η ατμόσφαιρα της αποκριάς και μέσα σ΄αυτή εμπλέκεται η εφιαλτική πραγματικότητα του εμφύλιου και προβάλλεται η τραγωδία του:

Μακριά σ΄έν΄άλλο κόσμο γίνηκε αυτή

η αποκριά

το γαϊδουράκι γύριζε μεσ τους έρημους δρόμους

όπου δεν ανάπνεε κανείς

πεθαμένα παιδιά ανέβαιναν ολοένα στον ουρανό

κατέβαιναν μια στιγμή να πάρουν τους αετούς τους

που τους είχαν ξεχάσει

έπεφτε χιόνι γυάλινος χαρτοπόλεμος

μάτωνε τις καρδιές

μια γυναίκα γονατισμένη

ανάστρεφε τα μάτια της σα νεκρή

μόνο περνούσαν φάλαγγες στρατιώτες εν δυο

εν δυο με παγωμένα δόντια.

Το βράδυ βγήκε το φεγγάρι

αποκριάτικο

γεμάτο μίσος

το δέσαν και το πέταξαν στη θάλασσα

μαχαιρωμένο

Μακριά σ΄έν΄άλλο κόσμο γίνηκε αυτή

η αποκριά.

Σας μελαγχόλησα με την επιλογή μου;

Άντε ευθυμείστε-Καλές απόκριες!