Οι έρημες ακρογιαλιές

Αδύνατο να ξεκολλήσω από τη θάλασσα,ρέει μέσα μου-δίπλα της μεγάλωσα,έζησα όμορφα χρόνια ακόμη κι η ζωή μας απ΄αυτή εξαρτιόταν.
Εικόνες από την ακρογιαλιά που αποχαιρέτησα για φέτος,αφιερωμένες στους φίλους,που αγαπούν την ηρεμία και γαλήνη της εποχής.

Μια σημαδούρα μόνη περιμένει τη βαρκούλα της,

την έχουν τραβήξει στην αμμουδιά,αλλά ακόμη πλάι στο κύμα με την ελπίδα της κάλμας.

Αυτή πολύ μακριά από το νερό,το επόμενο καλοκαίρι θα το χαρεί.

Ένας τεράστιος κορμός,απομεινάρι του περσινού χειμώνα ,περιμένει τη συντροφιά που θα του φέρουν τα κύματα,

η καμπίνα άδεια με ολάνοιχτη την πόρτα,σπάνια τη χρησιμοποιούν.Κι εδώ,όπως και στον κορμό,κάποιοι άφησαν το άσχημο αποτύπωμά τους.

Ένας μικρός φοίνικας-δε λέει να μεγαλώσει-παρέα με τι άλλο από σκουπίδια.Θα πάψουμε άραγε ποτέ να ασχημίζουμε την ομορφιά,που μας περιβάλλει;

Τα κρινάκια της άμμου ακόμη ανθίζουν.