Δυο εκθέσεις και μια ταινία

 Φίλες μου,γεια σας!Καλή εβδομάδα!

Μια εβδομάδα στην Αθήνα και πάλι επιστροφή στο σπιτάκι μου και στις συνήθεις δραστηριότητες.Εξοντωτικοί οι ρυθμοί της πόλης,με κουράζουν πια, μου αρέσει η ηρεμία και ησυχία του χωριού.
Μέσα σε μια εβδομάδα έπρεπε να χωρέσουν όλα όσα είχα να κάνω.Μέσα σ΄αυτά επισκέφθηκα δυο εκθέσεις-ευχαριστώ Άννυ,που το προγραμμάτισες!

Η πρώτη στο μουσείο Φρισύρα του Θανάση Μακρή-Μια αναδρομή
Ένα αποτύπωμα της μακρόχρονης ζωγραφικής πορείας του,που χαρακτηρίζεται από την άνεση που ο ζωγράφος κινείται μεταξύ διαφόρων θεμάτων:
γυμνά,τοπία,πορτρέτα,σκηνές καθημερινής ζωής.
Με πινελιές λιτές,δωρικές γίνεται σχεδόν αφαιρετικός και με το χρώμα "χτίζει" τα έργα του.

Πέρασα αρκετή ώρα μπροστά από τα πρόσωπα παρατηρώντας τις πινελιές,που με εντυπωσίασαν.

Η θάλασσα και τα τοπία του περισσότερο αφαιρετικά με υπέροχους χρωματισμούς.

Δεύτερη επίσκεψη στο ίδρυμα Θεοχαράκη για την έκθεση του Γιάννη Παρμακέλη-Άλογα και αναβάτες.
Ο ακαδημαϊκός και διακεκριμένος γλύπτης παρουσιάζει 60 γλυπτά,επιτοίχια και σχέδια της περιόδου 2000-2012.
Σχέδια γεωμετρικά χωρίς λεπτομέρειες και σχηματοποιημένη απόδοση των ανατομικών λεπτομερειών.

Υλικά όπως αλουμίνιο,πλεξιγκλάς,πλαστικό,μάρμαρο γίνονται γλυπτά εντυπωσιακά,μα

και τα σχέδιά του ήταν εξαιρετικά.

Τέλος θέλω να αναφερθώ στην ταινία "Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι" του Σμαραγδή.
Μια βιογραφική ταινία για τη ζωή του Ιωάννη Βαρβάκη,που εστιάζει στα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής του.
Πειρατής στο Αιγαίο,μετά τη φυλακή στην Τουρκία φτάνει στην αυλή της Μ. Αικατερίνης,από εκεί απλώνεται στην Κασπία,γίνεται μεγάλος,πλούσιος και τρανός  και επιστρέφει στην επαναστατημένη πατρίδα την περίοδο της εμφύλιας διαμάχης.
Από πειρατής ευεργέτης για να καταλήξει-όπως τόσοι σε τραγικές στιγμές της Ελλάδας-σε ένα ανάρμοστο τέλος.
Η ταινία μου άρεσε και μόνο για το θέμα της αξίζει να τη δει κάποιος-η σκηνοθεσία -προσωπική εκτίμηση- ηταν καλύτερη στο "El  Greco"-οι ηθοποιοί ουδέτεροι με εξαίρεση τον Σεμπάστιαν Κοχ,που ξεχώρισε για το πάθος  που της δίνει.
Ένας υπέροχος ηθοποιός,ίσως τον έχετε δει στην ταινία "Οι ζωές των άλλων".

Νησιά

Εδώ το φως,εδώ γιαλός-χρυσές,γαλάζιες γλώσσες

στα βράχια ελάφια πελεκάν,τα σίδερα μασάνε *

Η στεριά που βουτά και υψώνει αυχένα

ένα λίθινο άλογο που ιππεύει ο πόντος

οι μικρές κυανές φωνές μυριάδες

η μεγάλη λευκή κεφαλή Ποσειδώνος.**

Θάλασσα θάλασσα στο νου στην ψυχή και στις φλέβες μας θάλασσα.

Εμείς το σπίτι μας το χτίσαμε στη θάλασσα

Εσύ που κλαις το θάνατο

δε μας γνωρίζεις

Η θάλασσα δεν κλαίει

Τραγουδάει.***

Τα γνωστά  ξύλα της θάλασσας μικρά και μεγάλα έγιναν νησιά.....

Και ψηλά πολύ πάνω απ΄τα κύματα

έστησε τα χωριά των βράχων.

Εκεί σκόνη έφτανε ο αφρός****

* Ρίτσος:Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας

**/**** Οδυσσέας Ελύτης: Άξιον Εστί

*** Ρίτσος:Το εμβατήριο του ωκεανού



 UPDATE:

 Φίλες μου χάθηκα αρκετές ημέρες μα οι ιώσεις της εποχής πρόλαβαν και μ΄επισκέφθηκαν.Βέβαια ξέρω ποιος τις φέρνει στο σπίτι-ο άντρας μου,λόγω δουλειάς έχει ανοσία και μια ίωση ,ενώ είναι κάτι ανεπαίσθητο για εκείνον,για μένα την καημενούλα πάντα πιο δύσκολα -α παπα,δε θέλω ν΄αρρωσταίνω....
Αρκετές μέρες ταλαιπωρούμαι,δεν πέρασε πλήρως,μα είμαι καλύτερα.
Με συγχωρείτε,που δεν  απάντησα στα σχόλιά σας και δεν σας επισκέφθηκα.
Θα λείψω κάποιες ημέρες στην Αθήνα,μόλις συνέλθω αναχωρώ κι έτσι πάλι θα απουσιάσω.

Θα τα πούμε στην επιστροφή μου.

Ο ΠΑΓΩΤΑΤΖΗΣ ή νοσταλγίας συνέχεια

   Το θερμό καλοκαιράκι μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα παγωτά.
Το παραδοσιακό βανίλια-ξυλάκι ή το χωνάκι βρίσκεται στις αναμνήσεις όλων, που στην παιδική μας ηλικία τα γευτήκαμε και τα απολαύσαμε.

Από το Μάιο, κυρίως όμως από το κλείσιμο των σχολείων,οι γειτονιές γεμίζουν από παιδιά,γέλια, φωνές και παιχνίδια.
Τότε κάνει την εμφάνισή του ο πλανόδιος παγωτατζής με το τρίτροχο ποδήλατο-αυτή την εικόνα έχω στις αναμνήσεις μου-και αρχίζει να διαλαλεί τη δροσερή πραμάτεια του στις γειτονιές.

ΕΒΓΑ παγωτάααα....,έβγααααα!

Το ποδήλατο έχει ήδη φτάσει στη γειτονιά,έχει σταματήσει στην άκρη του δρόμου σ΄ένα πλάτωμα των χωραφιών και περιμένει....
Δεν περνάει λεπτό και τα παιδιά,συνεννοημένα λες,ξεπροβάλλουν και τρέχουν προς το μέρος του:
κοριτσάκια με φιόγκους,κοτσίδες,κοτσιδάκια,αγόρια με κοντά παντελονάκια,ξυπόλητα τα πιο πολλά,κοντοκουρεμένα ή με ξυρισμένο κεφάλι.

Κυκλώνουν τον παγωτατζή,τα κέρματα σφιχτά στην παλάμη κι αρχίζουν τις παραγγελιές:
βανίλια,φυστίκι,σοκολάτα......

Στη γειτονιά μας ερχόταν δυο φορές την εβδομάδα. Τη μια ο Μήτσος με το ξυλάκι βανίλια ή σοκολάτα και την άλλη ο Ιάσονας με παγωτό χωνάκι και μεγαλύτερη ποικιλία στις γεύσεις.
Ποτέ δε θα ξεχάσω τη γεύση της κρέμας-βανίλιας,ακόμη ψάχνω να τη γευτώ στα παγωτά,αλλά κανένα δεν έχει πια αυτό το άρωμα-σα συνθετικά φαντάζουν τα σημερινά.

 Οι φωτογραφίες είναι από το ίντερνετ,ενώ ηεπιλογή της εταιρείας δεν έγινε για διαφημιστικούς λόγους,αλλά γιατί αυτή κάλυπτε τότε την αγορά-στην περιοχή μας,που θυμάμαι.

Παίζω,παίζεις,παίζει .... παίζουμε

Mε το άνοιγμα των σχολείων μ΄έπιασε μια γλυκιά νοσταλγία για εκείνα τα αλησμόνητα χρόνια,που γεμίζαμε τα προαύλια  με τις δικές μας φωνές και τα παιχνίδια μας.
Σήμερα τα παιδιά ,με φορτωμένο το πρόγραμμά τους από λογής εξωσχολικές δραστηριότητες όλο και αραιότερα βρίσκουν χρόνο για παιχνίδια και μάλιστα ομαδικά σε αυλές, δρόμους και αλάνες.
Παιδί και παιχνίδι  δυο λέξεις,που η ετυμολογία τους μας δείχνει πόσο δεμένες είναι μεταξύ τους.

Το παιχνίδι και μάλιστα το ομαδικό μετά την ηλικία των 3 ετών αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ανάπτυξης του παιδιού,που από τη φύση του έχει ανάγκη να ερευνήσει,να δοκιμάσει καινούρια πράγματα,να κινηθεί ελεύθερο.Το βοηθάει να αναπτυχθεί σωματικά και νοηματικά.

Είναι πέρα από ζωτική ανάγκη ο μόνος τρόπος εξερεύνησης και μάθησης.

Μέσα από το παιχνίδι το παιδί κοινωνικοποιείται,εκφράζεται,επικοινωνεί.Αισθάνεται χαρά,αγάπη,πόνο,μαθαίνει την άμιλλα και πώς να αντιμετωπίζει δυσκολίες και να τις ξεπερνά.

Γνωρίζει τη ζωή.

Αλήθεια,θυμάστε τα παιχνίδια των παιδικών μας χρόνων;

Κρυφτό,κυνηγητό,κουτσό,τυφλόμυγα,κολοκυθιά,μέλισσα-μέλισσα,μήλα,τσιλίκι,μπίλιες(γκαζάκια),σπασμένο τηλέφωνο,αμπάριζα,κλέφτες κι αστυνόμοι,ένα λεπτό κρεμμύδι,η μικρή Ελένη,βασιλιά-βασιλιά,το δαχτυλίδι,στρατιωτάκια ακούνητα,αμίλητα,αγέλαστα .........

Μ΄αυτή τη νοσταλγία έφτιαξα μερικές ακουαρέλες με κάποια από εκείνα τα παιχνίδια της τρυφερής μας ηλικίας.

Tea Time

Tο τσάι έχει πολλούς λάτρεις σε όλο τον κόσμο.
Ξεκινώντας από την Κίνα,περνώντας στην Ιαπωνία και ταξιδεύοντας προς τη δύση,έγινε το δεύτερο σε κατανάλωση ρόφημα στον κόσμο μετά το νερό.
Στη διάδοσή του καθοριστικό ρόλο έπαιξαν  οι βουδιστές μοναχοί και μετέπειτα οι ιεραπόστολοι.

Η ιστορία του μπλέκεται με το μύθο,όταν ανακαλύφθηκε τυχαία από τον κινέζο αυτοκράτορα Σεν Νουνγκ.Ενώ οι υπηρέτες του,στη διάρκεια μιας περιοδείας , έβραζαν νερό για να πιει ο αυτοκράτορας,έπεσαν μέσα μερικά ξερά φύλλα από θάμνο τσαγιού.




Στην Ιαπωνία από το 1623 οργανώνουν κάθε άνοιξη δημόσιες τελετές τσαγιού σαν ένδειξη της σημασίας του για τον πολιτισμό τους.

Από τα πανάρχαια χρόνια είναι γνωστό για την εσωτερική ηρεμία και διαύγεια,που χαρίζει.
Ένα φλυτζάνι τσάι συμβολίζει τόσο τη μαγική στιγμή της ημέρας,όσο και την πολυτέλεια να είσαι μόνος με τις σκέψεις και τα όνειρά σου.

Βοηθά να φροντίζεις τον οργανισμό,γιατί είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά που ενισχύουν το ανοσοποιητικό.Σε συνδυασμό με σωστή διατροφή συμβάλλει στην καλή λειτουργία της καρδιάς,στην πρόληψη της οστεοπόρωσης,στη βελτίωση του μεταβολισμού (αύξηση καύσης θερμίδων κατά 3%) και στην στοματική υγιεινή.
Τα φλαβονοειδή,που έχουν ιδιότητες παρόμοιες με τις βιταμίνες Ε και  C αποτελούν έναν καλό σύμμαχο για τη φυσική άμυνα του οργανισμού.
Επίσης προσφέρει ενυδάτωση στον οργανισμό,ενώ η τανίνη που περιέχει θεωρείται σημαντική για τη θεραπεία δερματικών παθήσεων.

Εκ των έσω προστατεύει την επιδερμίδα από την υπερβολική έκθεση στον ήλιο,αλλά είναι και σύμμαχος για την εξωτερική ομορφιά,καθώς διαθέτει καλλυντικές ιδιότητες,που χαρίζουν λαμπερό δέρμα και μαλλιά.
Δεν είναι τυχαίο ότι γνωστές εταιρείες καλλυντικών όλο και συχνότερα περιλαμβάνουν τσάι στα συστατικά των προϊόντων τους.

 Στη φωτογραφία από αριστερά:

πράσινο τσάι,άσπρο τσάι και άλλη ποικιλία πράσινο

Μερικές εφαρμογές για την επιδερμίδα:

Όταν νοιώθετε κουρασμένη ένα φλυτζάνι τσάι σε αναζωογονεί,ενώ το φακελάκι ή τα φυλλαράκια σε γάζα γίνονται μια εξαιρετική κομπρέσα στα μάτια,για να απαλύνουν τους μαύρους κύκλους.
Επίσης με τα φυλλαράκια -μετά το βράσιμο-έχετε ένα πρώτης τάξης απολεπιστικό τρίβοντας ελαφρά το πρόσωπο.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί καθημερινά ακόμη και για πολύ ευαίσθητα δέρματα-μην ξεχνάτε πάντα ελαφρά.

Συνταγούλες ομορφιάς;Έχουμε.....

Για αρχή μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάθε κρέμα αντικαθιστώντας τα hydrosols(ροδόνερο κλπ...).
Στη φροντίδα του προσώπου χρησιμοποιώ πάντα πράσινο ή άσπρο τσάι.

ΛΟΣΙΟΝ ΕΝΥΔΑΤΩΣΗΣ
150 ml  πολύ δυνατό έγχυμα από πράσινο τσάι
χυμό από μισό λεμόνι
2 κ. σ. ξύσμα πορτοκαλιού
2 κ. σ. ξύσμα γκρέιπ φρουτ
από 4 σταγ. αιθέρια έλαια: πορτοκάλι,γεράνιο

Βάζουμε τα υλικά (εκτός από τα αιθέρια) σε μπουκάλάκι,ανακινούμε και αφήνουμε στο ψυγείο.
Την επόμενη σουρώνουμε,προσθέτουμε τα αιθέρια και έτοιμη.
Διατηρείται  1 εβδομάδα στο ψυγείο.


ΜΑΣΚΑ ΜΕ ΤΣΑΙ ΚΑΙ ΜΕΛΙ
(ξεκουράζει και μαλακώνει το δέρμα)
4 κ. σ. μέλι αραιωμένο με δυνατό τσάι
Βάζουμε στο πρόσωπο για 15-20 λεπτά και ξεπλένουμε με χλιαρό νερό.

Γενικά για καλύτερη απόδοση μιας μάσκας προσώπου,μπορούμε  να απλώσουμε πάνω απ΄αυτή γάζα εμποτισμένη σε τσάι και ακόμη καλύτερα τελειώνουμε με φέτες φρέσκων φρούτων-φανταστείτε την εικόνα....
Θα βοηθήσει στην καλύτερη απορρόφηση των φυσικών συστατικών της. 

....και ο πίνακας

Να και το σκιτσάκι ολόκληρο,που αποτέλεσε τη βάση,για να φτιάξω τον πίνακα.
Η ανάρτηση έγινε σε δυο μέρη,όχι για να σας κρατήσω σε αγωνία,άλλωστε δεν είναι του χαρακτήρα μου,αλλά καθαρά για τεχνικούς λόγους.Η θύρα της φωτογραφικής μου,που περνάει τις εικόνες στον υπολογιστή χάλασε και με πολύ ζόρι και νεύρα τα κατάφερα.
Ήδη παρήγγειλα καινούρια και περιμένω να μου την στείλει η κόρη μου.

Η βάση του πίνακα είναι  ξύλο,μεγάλο σε διάσταση-δεν το μέτρησα,πάντως ο πιο μεγάλος,που έφτιαξα ως τώρα-από το εσωτερικό χώρισμα των παλιών ντουλαπιών κουζίνας της παραλίας.Πρόλαβα και κράτησα και μερικά ακόμη.

Το καπελάκι χρωματισμένο πια με μεταλλικά ακρυλικά χρώματα,

 ξύλο από τη θάλασσα, σπάγγος για σκοινί και μικρά,ξύλινα μανταλάκια,που έβαψα επίσης.

Δοκίμασα διάφορα μεγέθη ξύλου,αλλά αυτό ταίριαξε καλύτερα.
Πάνω του απλά ζωγράφισα τον ουρανό και κόλλησα όλα τα αντικείμενα και πάλι με powertex.
Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας!

Το σκίτσο,το καπέλο....

Σήμερα το φθινόπωρο έκανε αισθητή την παρουσία του με την πρώτη του βροχούλα και τη συννεφιά τού ουρανού.


Άφησα την παραλία,αφού ο φετινός Σεπτέμβρης ήθελε ντε και καλά να συναγωνιστεί τον Αύγουστο σε μελτέμια.

Μισή η σημερινή ανάρτηση αρχίζει με ένα σκιτσάκι,που έφτιαξα πριν 2 χρόνια περίπου.
Ένα κομμάτι κι αυτό,προσεχώς ολόκληρο,για να σας εξάψω την περιέργεια.

Ένα καπελάκι φτιαγμένο με powertex.
Για καλούπι το καπέλο  μιας κούκλας,που το κάλυψα με μεμβράνη,αφού το powertex δεν κολλάει στο πλαστικό.

Tα βήματα γνωστά:
Βουτάμε το ύφασμα στο powertex,στύβουμε καλά ,βάζουμε πάνω στο καπέλο και το διαμορφώνουμε.

Τελειωμένο και ζωγραφισμένο ξέχασα να το φωτογραφίσω ,αλλά θα δείτε πώς το χρησιμοποίησα,όπως σας είπα ήδη.

Συνεχίζεται......