Χελιδόνια

Άνοιξη,φίλοι μου,τα χελιδονάκια γύρισαν και πάλι.Τέλος ο χειμώνας πια!!!

Ένα ζευγαράκι συννεννοείται,μάλλον πού θα φτιάξει τη φωλιά του.Ανακάλυψα ότι είναι τα "δικά μας",που κάθε χρόνο έρχονται στη φωλίτσα κάτω από το μπαλκόνι.Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι γίνεται από τα τιτιβίσματα!Λεπτό δε σταματούν!Τι να λένε άραγε;Συμφωνούν,διαφωνούν για την επιδιόρθωση της φωλίτσας;Σχεδιάζουν,ονειρεύονται την οικογένεια που σε λίγο θα στήσουν;Στέκομαι και τα χαζεύω ώρα,ακούω τις φωνούλες τους,χαίρομαι μαζί τους,γίνομαι και πάλι παιδί....

Η φωτογραφία αυτή και η επόμενη είναι περσινές,φέτος δεν ξεκίνησαν την επώαση.Το ένα από το ζευγάρι,το αρσενικό,κάθεται στα κοντινά καλώδια,επιτηρεί την περιοχή,προσέχει το θηλυκό,που είναι στη φωλιά και γλυκά καρτερεί τα νεαρά πουλάκια.Με θαυμασμό τα παρατήρησα,πόσο βοηθούνται μεταξύ τους,πόση σύμπνοια υπάρχει στη σχέση τους,με πόση αγάπη φέρνει φαγητό στη μέλλουσα μανούλα.

Η φωλίτσα!Αν κοιτάξετε προσεχτικά θα διακρίνετε μικρά κεφαλάκια-τα χελιδονάκια περιμένουν τους γονείς να φέρουν τροφή και αργότερα να τους μάθουν πώς θ΄απλώσουν τα φτερά τους,πώς θα κάνουν το πρώτο πέταγμα.Στην αρχή είναι δειλό πολύ κοντά στο σπιτάκι,σιγά σιγά ξεμακραίνουν,γίνονται αυτόνομα.

Η φωτογραφία είναι θολή,γιατί μόλις πήγα να φωτογραφίσω,άκουσα ηχηρά τιτιβίσματα και οι γονείς στριφογύριζαν πάνω από το κεφάλι μου.Φοβόντουσαν τα καημένα μήπως πειράξω τη φωλίτσα τους,αλλά δεν ήξεραν ότι εγώ έτρεμα περισσότερο απ΄αυτά.Κάθησα κάτω,ακίνητη,έφυγαν προς στιγμή.Μόλις έκανα να κουνηθώ άρχισαν πάλι κατεβαίνοντας χαμηλά,στριφογυρίζοντας επάνω μου.Λαχτάρισα για τα καλά,πολύ τα φοβάμαι όλα τα πετούμενα,μου έχει μείνει από μικρή,μάλλον κάποια τραυματική εμπειρία θα είχα-κάτι θυμάμαι αχνά.
Δεν είναι πανέμορφα;

Φίλοι μου από Δευτέρα σας αφήνω για έξι μερούλες,πάω ταξιδάκι.Θα σας φέρω φωτογραφίες.

Μέρες Λαμπρής!

Οι μέρες του Πάσχα λαμπρές κι η φύση συμμετέχει στο μεγαλείο της αναγέννησης!Όπου κι αν ρίξω το βλέμμα χρώματα κι αρώματα ξεχύνονται ομορφαίνοντας την κάθε στιγμή.Ξεχνιέμαι ,ονειροπολώ μπροστά σ΄αυτό το μεγαλείο και καρτερώ την ακμή αυτής της εποχής.
Ένας μωβ-ροζ κότσικας προς το βοριά αιχμαλωτίζει τη ματιά μου-πόσο μ΄αρέσουν τα χρώματά του!

Κοιτάζω δυτικά,η άγρια αχλαδιά με τον κισσό ν΄αγκαλιάζει τον κορμό της με μαγεύει και

από την αντίθετη πλευρά άλλη μια ολάνθιστη!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Eυχές!

Mια βολτούλα με την ανοιξιάτικη λιακάδα

Σήμερα ήταν μια υπέροχη,ηλιόλουστη μέρα!Κατεβήκαμε στην παραλία για ψαράκι και βολτούλα στη θάλασσα.Ακόμη έχει ησυχία,οι περισσότεροι ήταν από το χωριό,αλλά υπήρχαν και ξένοι επισκέπτες.Το πιο απόμερο σημείο κοντά στα βράχια ήταν άδειο από βάρκες,μόνο οι σημαδούρες έμειναν να περιμένουν.Το χειμώνα οι βάρκες αποσύρονται,γιατί πολλές φορές τα μεγάλα κύματα τις έχουν τσακίσει στα βράχια.

Γυρίζοντας από την άλλη πλευρά δυο βαρκούλες στην άμμο περιμένουν κάποιες γαλήνιες μέρες για να τις πάρουν για ψάρεμα.

Λίγο κυματάκι το είχε σήμερα,αν και δε φυσούσε δυνατά.

Οι μαργαριτούλες άνθισαν ήδη,η παραλία πάντα προηγείται στην ανθοφορία,το κλίμα είναι πιο ήπιο εδώ.

Και το γιασεμί γεμάτο λουλουδάκια και μπουμπούκια-και το δικό μου γεμάτο μπουμπουκάκια είναι.

Για τέλος άφησα την όμορφη γατούλα,που μάλλον ο κόσμος της χάλασε την ησυχία,αλλά κατάφερα να την φωτογραφήσω από απόσταση.

Παραδοσιακή φορεσιά

Η παραδοσιακή φορεσιά της Αγίας Άννας είναι από τις γνωστές του ελλαδικού χώρου και φιλοξενείται στις προθήκες του μουσείου Μπενάκη.
Την ύφαιναν στον αργαλειό και αποτελείται:

Από το σιγκούνι,το κεντημένο πουκάμισο,την ποδιά,την τραχιλιά,το μαντήλι,το καντέμι(μεγάλο κρεμεζί ζωνάρι) .Μεγάλη σημασία είχαν τα κοσμήματα:το γιορντάνι,η καρφίτσα ή κατοστάρα,τα τάλαρα ή φλουριά,το θηλυκωτάρι ή κλειδωτάρι με τα σταυρουδάκια και τις καμπάνες.

Η στολή αυτή ήταν για τις παντρεμένες,ενώ τα κορίτσια από τον 8ο χρόνο φορούσαν τα "σαϊάδια".Αποτελούνταν από δυο φορέματα-την παλιρούτα,σαν μεγάλος χιτώνας και το σαϊά,κάτι σαν σιγκούνι.Αν τα κορίτσια έφταναν 29 χρονών και δεν είχαν παντρευτεί ,τότε έβαζαν τη γυναικεία φορεσιά,μόνο που κρατούσαν το κοριτσίστικο ζωνάρι,για να δείχνει ότι ήταν ανύπαντρα.

Δυο φορεσιές που μας χάρισαν και τις προσέχω πολύ,γιατί είναι πολύ παλιές και για μένα είναι πολύτιμες.Η πρώτη φορεσιά.

Η δεύτερη με διαφορετικό κέντημα.

Οι ποδιές και τα κεντημένα πουκάμισα από κοντά.

Κοσμήματα δεν έχω να σας δείξω,βλέπετε δεν είμαι από εδώ για να έχω από κάποια γιαγιά.Είμαι χαρούμενη έχω έστω κι αυτές κι ευχαριστώ τις αδελφές που μου τις έδωσαν,έστω κι αν δε ζουν πια.

Ένα κέντημα από σχέδιο της φορεσιάς και με τη βελονιά που έκαναν.

Όταν το κέντησα είχα αρκετή υπομονή,αλλά πολύ με δυσκόλεψε να μάθω τον τρόπο που κεντούσαν.Ήθελα κι εγώ να γίνει ακριβώς όπως παλιά.Τώρα βέβαια το καμαρώνω,αλλά το έχω σε κάποιο συρτάρι και κει βλέπω να μένει,αφού δεν ταιριάζει στο στυλ του σπιτιού.

Λουλούδια

Λουλουδάκια με felt σας έχω!Άνοιξη γαρ κι οι πειραματισμοί συνεχίζονται με τι άλλο από άνθη-μια αδυναμία τους έχω,ακόμη και στη ζωγραφική είναι από τα αγαπημένα μου θέματα.

Πώς σας φαίνεται η καινούρια προσπάθεια;Όπως και την πρώτη φορά οι βελόνες συνεχίζουν να σπάνε,αλλά με αργούς ρυθμούς πια,αντέχουν αρκετές μέρες.

Δυο βιβλία για τον αγώνα του ΄21

Την αγάπη μου για το ιστορικό μυθιστόρημα την έχετε καταλάβει.Σήμερα σας έχω δυο βιβλία,που διάβασα πρόσφατα και ταιριάζουν με τη γιορτή του αγώνα του 1821.
Στο πρώτο -η αηδονόπιτα-παρακολουθούμε τον αμερικανό φοιτητή Γκάμπριελ Θάκερεϊ,ανυπότακτο,φτωχό,που το σκάει για την επαναστατημένη Ελλάδα.Ενώ αυτός ταξιδεύει, στη Θεσσαλονίκη παρακολουθούμε τα βίαια γεγονότα ,τους διωγμούς και βιασμούς των Τούρκων και τις επιπτώσεις τους στην οικογένεια ενός πλούσιου εμπόρου,υποστηρικτή και αρωγού της επανάστασης.
Μια αρχοντική οικογένεια κι ένας ορμητικός νέος συναντιούνται μέσα από μια σειρά συμπτώσεων και συνεχίζουν μαζί μια πορεία στα χρόνια του ξεσηκωμού.
Το φόντο του μυθιστορήματος είναι η επανάσταση,ο αγώνας του ΄21 με αποκορύφωση την πολιορκία και έξοδο του Μεσολογγίου.
Με μια ιδιαίτερη,ποιητική γλώσσα ο συγγραφέας σε κρατάει δεμένο στην ανάγνωση
*αηδονόπιτα:φράση των Ελλήνων εκείνης της εποχής,που δήλωνε το ανέφικτο,το άπιαστο όνειρο.Η λέξη χρησιμοποιείται όχι σαν χλεύη κατά του οράματος,αλλά σαν υπόσχεση στην ανθρώπινη μοίρα,που δικαιούται την ελπίδα.
Ένα άλλο εξαιρετικό βιβλίο του συγγραφέα,που απόλαυσα, είναι:Στη σκιά της πεταλούδας.



Στο δεύτερο-Απειρωτάν και Τούρκων-μεταφερόμαστε στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα στα τέλη του 17ου αιώνα.
Ο μοναχός Θεόκλητος με τις μικρές του δυνάμεις στοχεύει να μπολιάσει τις ψυχές των υπόδουλων,για να
πετύχουν την ανάσταση του Γένους.Αναλαμβάνει να καθοδηγήσει κι εκπαιδεύσει τη μικρή Βδοκού,που φεύγει από τη φτώχεια,μαθαίνει γράμματα,γίνεται Ευδοκία,ερωτεύεται τον καπετάνιο Κυριάκο,αλλά παντρεύεται τον άρχοντα Σταύρο.Πλούσια και δυνατή στηρίζει τη χριστιανοσύνη απέναντι στην τουρκική καταπίεση.Ονειρεύεται ο γιος της Αλέξανδρος να γίνει συνεχιστής του έργου της ,όμως αυτός μεγαλώνοντας της ανακοινώνει ότι τούρκεψε.
Εδώ βλέπουμε κάποιους ανθρώπους που η συμπεριφορά τους είναι επιθυμητή από το κοινωνικό σύνολο,ενώ κάποιοι άλλοι επιλέγουν να περάσουν από την άλλη πλευρά και να παίξουν το παιχνίδι μετέχοντας στην ομάδα των ισχυρών.Είναι η περίοδος της τουρκοκρατίας όπου παρατηρείται έξαρση των εξισλαμισμών.
Άλλα βιβλία της που έχω διαβάσει και είναι εξίσου ενδιαφέροντα :
Επτά φορές το δαχτυλίδι,Το άλας της γης,Εμείς έχουμε εμάς.