Σεπτέμβρης

Αλλάζουμε εποχή,το καλοκαιράκι δίνει τη θέση του στο φθινόπωρο.Κάποια πρώτα σημάδια της νέας εποχής άρχισαν ήδη να φαίνονται.
Κιτρινοκόκκινα φύλλα,ψυχρούλα και υγρασία πρωί και βράδυ,μερικές ψιχάλες βροχής,που μπορεί να εξελιχθούν σε βροχή,ακόμη και η μυρωδιά της νοτισμένης γης είναι αλλιώτικη.Όλα προμηνύουν το πέρασμα στην καινούρια εποχή.
Ένα μόνο στοιχείο στη φύση παραμένει ακόμη ελκυστικό:η θάλασσα!
Πιο ήρεμη μετά τα μελτέμια,αλλάζει κι αυτή.Πιο βαθύ μπλε το χρώμα της,πιο ήρεμα,ολοκάθαρα και διαυγή τα νερά,μπορείς να δεις μέχρι το βυθό της.
Συνεχίζω το κολύμπι στην έρημη πια παραλία.Σήμερα μόνο εγώ κι ένα ζευγάρι πιο πέρα τη χαιρόμασταν.Ζεστό το νερό ακόμη,δε θέλεις να ξεφύγεις από το αγκάλιασμά του.Τα ψαράκια ξεθαρεύουν από την ησυχία,περνούν πλάι σου.
Να, μερικά....

Σε ξύλα του γυαλού.

Σε πέτρες της θάλασσας.


Η πρώτη του Σεπτέμβρη,μεταίχμιο στην αλλαγή εποχής,είναι η μέρα των γενεθλίων μου.Από τη μια καλοκαίρι ακόμη,που τόσο αγαπώ κι από την άλλη φθινόπωρο με τα υπέροχα ζεστά,γήινα χρώματά του.

Ελάτε,να σας κεράσω-γαλακτομπούρεκο,ελπίζω να σας αρέσει.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ-ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ!!!

Κύματα

Φέτος τα μελτέμια μάς ήρθαν όψιμα και συνεχίζουν να αναταράζουν τα νερά.Αυτή την εβδομάδα ο αέρας καθόλου δεν κόπασε,φούσκωσε τη θάλασσα,που μόνο από το σπίτι κοιτάζαμε.Πού να τολμήσω να κολυμπήσω!Άδεια η παραλία,τα κύματα έσκαζαν ως τη μέση της αμμουδιάς,όποιος έχει έρθει γνωρίζει ότι έχει μεγάλο πλάτος.
Μας κρατούν συντροφιά με τον ήχο τους,που στην ησυχία της νύχτας πολλαπλασιάζεται,ένα καλό,ρυθμικό νανούρισμα.


Κατέβηκα μόνο για φωτογραφίες και χτες για ξυλάκια,αλλά φορτώθηκα και κάποιες πιο μεγάλες πέτρες και να η μέση-θα ξεκουραστώ και θα περάσει.

Έρχονται αδιάκοπα τα πολύ μεγάλα κύματα και προσπαθώ να συλλάβω τη στιγμή:το γύρισμα,το άφρισμα,το άπλωμα στην άμμο.Πολλές οι φωτογραφίες,αφού άπειρη είμαι.Επέλεξα κάποιες,ελπίζω να σας αρέσουν.Αυτή μ΄αρέσει περισσότερο,αυτό το άφρισμα-ξέρετε πώς μου μοιάζει;Σαν μαρέγκα.........

Τα νερά τραβιούνται κι αφήνουν τα κεντίδια τους από φύκια στην άμμο.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Φίλες μου εξακολουθώ να έχω μεγάλο πρόβλημα με την ανάρτηση σχολίων σε αρκετά από τα σπιτάκια σας.Όσες έχετε τύπο σχολίων σαν της Χαράς,της Ανεράιδας,της Εριφύλης-είστε αρκετές-δεν μου επιτρέπεται ο σχολιασμός παρά μόνο ανώνυμα.Με παραπέμπει σε σελίδα,όπου συμπληρώνω τα στοιχεία μου,αλλά μου αποκλείεται η πρόσβαση,αναφέρει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσω άλλο λογαριασμό.

Μπορείτε να με βοηθήσετε να καταλάβω τι συμβαίνει;Αυτό το πρόβλημα δημιουργήθηκε από το Μάιο περίπου,πάντως πριν έρθω στην παραλία.

Η γέννηση του τζίτζικα

Από τα περασμένα καλοκαίρια έβλεπα στα φυτά μας αυτά τα σχεδόν αποξηραμένα με μορφή έντομου,αλλά πού να πλησιάσω-τα φοβάμαι κι αυτά.
Φέτος είπα να ρωτήσω: "τι είναι αυτό-είναι ζωντανό;" Όχι,γιατί αν είναι σαν τα άλλα-τεράστια για μένα έντομα,να φεύγω όσο το δυνατό γρηγορώτερα από το πεδίο δράσης του-άσε που δεν ξέρω και προς ποια κατεύθυνση θα πετάξει.
Πού αλλού να απευθυνθώ,παρά στον άντρα μου,που με καθυσήχασε κοροϊδεύοντάς με συγρόνως.Έτσι γίνεται πάντα-αλήθεια γιατί όλα τα θεωρούν υπερβολικά;
Κι οι δυο σε χωριό μεγαλώσαμε,άσχετα αν γνωρίζω πολύ λίγα από τη φύση.Μαθαίνω έστω και τώρα.
Μέσα σ΄αυτό το περίβλημα-κάτι σαν κουκούλι-μεγαλώνει ο τζίτζικας.Το βρίσκουμε προσκολλημένο σε κλαδιά λουλουδιών μέχρι τη στιγμή της γέννησης.

Ένα πιο κοντινό πλάνο,τι νομίζατε,από απόσταση φωτογράφιζα.

Ήρθε η ώρα!Βγαίνει σιγά σιγά,πρασινούλης και τρυφερός.Μέρες τον παρακολουθούσα γι΄αυτή την πόζα.

Μου ξέφυγε η στιγμή που έφυγε εντελώς από το περίβλημά του.

Άδειο πια,ο τζίτζικας έφυγε και θ΄αρχίσει να σκουραίνει και να αποκτά την τέλεια προσαρμογή με το περιβάλλον.

Επειδή όπου τζίτζικας υπάρχει κι ο μέρμηγκας,μια φωλιά στην άμμο με τα ακάματα,φιλεργατικά μυρμηγκάκια.

Μαζεύουν,μαζεύουν για το χειμώνα-πού καιρός για ανέμελες στιγμές!Χρειάζονται όμως κι αυτές ,τι θα χαρούν στη ζωούλα τους;

Το καταχείμωνο,σύμφωνα με το μύθο,έχουν εξασφαλίσει την τροφή τους και διώχνουν τον καημένο τον τζίτζικα.Καθόλου δε συμφωνώ μ΄αυτό το τέλος,μα καμιά αλληλεγγύη πια!Προτιμώ την εκδοχή που ο τζίτζικας προσκαλεί τα μυρμήγκια για σκι.

Το ίντερνετ εξακολουθεί να με ταλαιπωρεί,το mobile έχει και τις καλές στιγμές του,μου κάνει τη χάρη για μια αναρτησούλα.

Συννεφιασμένη ανατολή

Η μόνιμη σύνδεση internet,που περίμενα,επιτέλους έγινε!Και κει που έλεγα τέλος στα προβλήματα,καινούρια ήρθαν.Σέρνεταιιιιι.....,μπορώ να σας επισκεφτώ,αλλά για σχόλια ούτε λόγος,δεν ανοίγουν με τίποτα ή δεν μπορώ να δημοσιεύσω το σχόλιό μου.Με το ζόρι άφησα σχόλιο στην Ξανθή και στο δικό μου.Μπορώ να κατεβάζω ό,τι θέλω,αλλά ανέβασμα...μηδέν.Κατέφυγα λοιπόν στο mobile γι΄αυτή την ανάρτηση-τα νεύρα μου,μα είναι δυνατόν;

Η πρωταυγουστιάτικη ανατολή συννεφιασμένη με αέρα,σαν φθινόπωρο έμοιαζε,μα τα χρώματα λιλά και μαβιά-απλά υπέροχα!
Πέρα από τις συνήθειές μου ξύπνησα πολύ νωρίς,μα πολύ νωρίς για μένα κι αντίκρυσα αυτό τον ουρανό μέσα από τα κλαδιά του φοίνικά μας.

Τα φώτα δεν έχουν σβήσει ακόμη,ο ήλιος δε φάνηκε,μόνο η αναλαμπή του βάφει τον ορίζοντα.

Η ατμόσφαιρα καθόλου καθαρή,σύννεφα ξεπετάγονται συνεχώς.

Ο ήλιος πρόβαλε με μια βαθιά χαρακιά από τα σύννεφα,εικόνα όμορφη-τι μέρα κι αυτή!

Η συνέχεια ήταν συννεφιά και αργά το βράδυ βροχή.Πάει πέρασε,οι πρώτες μέρες ήταν έτσι,τώρα ο καιρός θαυμάσιος και συνεχίζουμε να χαιρόμαστε τη θάλασσα.

Ταιριαστό με τα χρώματα της ανατολής το λουλούδι της αυλής,τώρα ξεκίνησε την ανθοφορία του.

Αφού σας είπα τον πόνο μου,πιστεύω να σας αποζημίωσα με τις εικόνες.

Έστω και καθυστερημένα:

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

Τα πρώτα γενέθλια!

Πριν ένα χρόνο ήρθε στη ζωή μας ο μικρούλης μας-αλήθεια πόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός!
Έχει γίνει πια ένας ζωηρό παιδάκι,αλλά χαρούμενο,κοινωνικό και...απαιτητικό.

Πρώτος χρόνος και σου ευχόμαστε λατρεμένε μας,Άγγελε,να είναι η ζωή σου πάντα γεμάτη γέλιο και χαρά,να είσαι γερός,δυνατός κι ευτυχισμένος!

Τι κι αν δεν είμαστε κοντά σου σ΄αυτή την πρώτη γιορτούλα σου,η ψυχή και σκέψη μας είναι πάντα μαζί σου-σε λατρεύουμε,είναι πρωτόγνωρα τα αισθήματα που νοιώθουμε!

Σε περιμένουμε με λαχτάρα τον Αύγουστο,καλομάθαμε τις λίγες μέρες του Ιουλίου,που σε είχαμε μαζί μας.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

Antonio Vivaldi Summer Presto

Φίλες μου,γεια σας!
Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια στην προηγούμενη ανάρτηση.
Μια μικρή αφιέρωση σε όλες σας για το καλοκαίρι,που άργησε φέτος-μόνο τις τελευταίες μέρες το καταλάβαμε εδώ.

Με πολλή αγάπη!

Διακοπές-θάλασσα!

"Τα πρώτα μου χρόνια τ΄αξέχαστα,τα ΄ζησα
κοντά στο ακρογιάλι
στη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήρεμη."
Εδώ κολυμπούσα ,στο μικρό λιμανάκι του Ευβοϊκού χωρίς βραχίονες με λιγοστές ψαρόβαρκες.Τώρα δεν έμεινε τίποτα,ο γιαλός δεν υπάρχει,θυσιάστηκε στο βωμό ....της προόδου-του κέρδους,λέω.
Τα βήματά μου μ΄έφεραν...."στη θάλασσα εκεί την πλατιά,τη μεγάλη",στο Αιγαίο με το μακρινό ορίζοντα,τίποτα δε σκιάζει την απεραντοσύνη.Εδώ "...γρικάς της θάλασσας και τ΄ουρανού τα κάλλη" πιότερο από τον κοντινό ορίζοντα του χωριού μου.

" Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας"......

"κύματα φεύγουν κι έρχονται

αφρισμένη απόκριση στ΄αυτιά των κοχυλιών".

Το κύμα σπάει αφρίζοντας,γίνεται χιλιάδες κρύσταλλα....

Ο "φλοίσβος φιλί στη χαϊδεμένη του άμμο",κλέβω κι εγώ από το φιλί του,

είναι γλυκό,σε ξελογιάζει,δε θέλεις ποτέ να φύγεις από την αγκαλιά του!

Αποσπάσματα από:Παλαμά,Δημουλά,Σολωμό,Ελύτη.

Φίλες μου,από αύριο θα βρίσκομαι πλάι στην αγαπημένη θάλασσα.Από τη μια χαίρομαι πολύ,μα από την άλλη λυπάμαι,που θα αναγκαστώ να σας αποχωριστώ.

Βρισκόμαστε πολύ μακριά από την τεχνολογία,γραμμές για internet δεν υπάρχουν και η σύνδεση με dial απογοητευτική.

Λέω να δοκιμάσω σύνδεση μέσω κινητού,έψαξα στις εταιρείες,η μια δεν έχει καλή κάλυψη,η άλλη απήντησε ότι είναι πλήρης.Έως τη στιγμή που θα μπορέσω(;)-ελπίζωωωωω- σας αποχαιρετώ γλυκά και σας στέλνω την αγάπη μου.

Να περάσετε όμορφο τριήμερο !

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!